قدمت سازه های پارچه ای که به آن «سازه های چادری» یا «سازه های غشایی» هم گفته میشود، به دوران اولیه حیات بشر و زندگی در چادرها باز میگردد؛ زمانی که انسان برای محافظت در برابر باد، باران و آفتاب به دنبال یافتن راه حلی میگشت و پناهگاه هایی از پارچه برای خود ساخت. از آن پس تاکنون با وجود پیشرفت فنآوری و دانش معماری، استفاده از سازه های پارچه ای نه تنها اهمیت خود را از دست نداده، بلکه همراه شدن دو ویژگی زیبایی و لطافت در کنار کاربری این نوع سازه ها موجب رونق روزافزون استفاده از آن ها شده است.اولین سازه غشایی در واپسین سال های قرن نوزدهم ساخته شد و دستیابی به روش های مختلف محاسباتی در قرن بیستم، باعث شد اصول ساخت و طراحی این سازه ها به عنوان شاخه ای از رشته معماری شناخته شود. با پیشرفت علم، تکنولوژی ساخت پارچه و اتصالات آن ارتقا پیدا کرد و مطرح شدن سازه های سبک به عنوان یک ضرورت درمعماری روز، استفاده از این نوع سازه ها را بیش از گذشته در دنیا رواج داد.