واژهﻫﺎي ﮐﻠﯿﺪي ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ رﯾﺴﮏ -ERP – ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮي ﭼﻨﺪ ﻣﻌﯿﺎره ﻓﺎزي - ﻓﺮآﯾﻨﺪ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﺮاﺗﺒﯽ ﻓﺎزي-زنجيره فرايند-زنجيره ارزش-تامين كنندگان-مشتري ﭼﮑﯿﺪه در دﻧﯿﺎي رﻗﺎﺑﺘﯽ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ سيستمهاي يكپارچه ، ﯾﮑﯽ از ﻣﺴﺎﺋﻞ اﺳﺎﺳﯽ ﭘﯿﺶ روي ﺑﻨﮕﺎﻫﻬﺎي اﻗﺘﺼﺎدي اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻓﻌﺎﻟﯿﺘﻬﺎي ﺳﺎزﻣﺎنرا ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﻮﻟﯿﺪ و ارايه ﻣﺤﺼﻮﻻت و اراﺋﻪ ﺧﺪﻣﺎت ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز ﻣﺸﺘﺮﯾﺎن ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻗﺮار ﻣﯽ دﻫﺪ. از اﯾﻦ رو ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﺻﺘﻬﺎ و ﺗﻬﺪﯾﺪات ﻣﻮﺟﻮد درﻋﺮﺻﻪ ﺗﺠﺎرت ﺟﻬﺎﻧﯽ و ارزﯾﺎﺑﯽ ﺗﻮان ﺳﺎزﻣﺎن در روﯾﺎروﯾﯽ ﺑﺎ رﯾﺴﮑﻬﺎي اﯾﻦ ﻋﺮﺻﻪ از اﻫﻤﯿﺖ اﻧﮑﺎر ﻧﺎﭘﺬﯾﺮي ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ. ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ رﯾﺴﮏ درمقوله استقرار ERP، وﻇﯿﻔﻪ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ، ﺗﺤﻠﯿﻞ، اراﺋﻪ راﻫﮑﺎرﻫﺎي ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺟﻬﺖ ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻮﯾﯽ، ﮐﻨﺘﺮل و ﭘﺎﯾﺶ رﯾﺴﮑﻬﺎ در ﭼﺮﺧﻪ ﻫﺎي اﻗﺘﺼﺎدي وﺗﻮﻟﯿﺪي را ﺑﺮ ﻋﻬﺪه دارد. در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ اﻟﮕﻮرﯾﺘﻢ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮي ﭼﻨﺪ ﻣﻌﯿﺎره ﻣﻌﺮﻓﯽ و ﺿﺮورت ﺑﻪ ﮐﺎرﮔﯿﺮي ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ ﻓﺎزي در ﻣﺤﯿﻂ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖرﯾﺴﮏ ﺑﯿﺎن ﻣﯽ ﮔﺮدد. در اداﻣﻪ ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ رﯾﺸﻪ ﻫﺎ و ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻋﺪم ﻗﻄﻌﯿﺖ و مسايل مختلف در رابطه با استقرار سيستمهاي ERP پرداخته و ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺟﺎﻣﻌﯽ از رﯾﺴﮑﻬﺎ وﻣﺨﺎﻃﺮات مرتبط با آن ﺗﻬﯿﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. در اﻧﺘﻬﺎ ﻣﺪل ﭘﯿﺸﻨﻬﺎدي ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ارزﯾﺎﺑﯽ رﯾﺴﮑﻬﺎي استقرار سيستمهاي ERP ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻓﺮآﯾﻨﺪ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺳﻠﺴﻠﻪﻣﺮاﺗﺒﯽ ﻓﺎزي اراﺋﻪ ﻣﯽ ﮔﺮدد. در اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺳﻌﯽ ﺑﺮ آن اﺳﺖ ﺗﺎ ﺟﺎﯾﮕﺎه و اﻫﻤﯿﺖ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ رﯾﺴﮏ از ﯾﮏ ﺳﻮ و ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮي ﭼﻨﺪ ﻣﻌﯿﺎره ﻓﺎزياز ﺳﻮي دﯾﮕﺮ در ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ و استقرار سيستمهاي يكپارچه سازماني (ERP) ﻣﻮرد ﺗﻌﻤﻖ ﻗﺮار ﮔﯿﺮد. 1- ﻣﻘﺪﻣﻪ در دﻫﻪ اﺧﯿﺮ، ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ كسب و كار از با در نظر گرفتن نياز به يكپارچگي سيستمها و فرآيندهاي سازماني به ﯾﮏ ﻋﻨﺼﺮ اﺳﺘﺮاﺗﮋﯾﮏ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺗﺄﺛﯿﺮﻣﺜﺒﺖ و ﻣﺤﺴﻮس روي ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎي ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎ ﺑﮕﺬارد. ﺗﺤﻮﻻت ﻧﺎﺷﯽ از ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژي در ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﺎزار، ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺷﮑﻞ ﺷﯿﻮه ﻫﺎي ﮐﺴﺐ و ﮐﺎر،ﺗﻮﻗﻌﺎت و اﻧﺘﻈﺎرات ﺟﺪﯾﺪ ﺷﺮﮐﺎي ﻣﻮﺟﻮد ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺑﺮاي ارزش اﯾﺠﺎد ﺷﺪه ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻃﺮف ﻣﺼﺮف ﮐﻨﻨﺪه ﻧﻬﺎﯾﯽ، ازﺟﻤﻠﻪ ﻣﻮارد ﻣﻮﺟﻮد در ﺗﻐﯿﯿﺮ وﺿﻌﯿﺖ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ زﻧﺠﯿﺮه ﻋﺮﺿﻪ اﺳﺖ. FMEAتکنيکي تحليلي ومتکي برقانون ((پيشگيري قبل ازوقوع)) است که براي شناسايي عوامل بالقوه خرابي به کارمي رود.توجه اين تکنيک بربالابردن ضريب امنيت ودرنهايت رضايت مشتري،ازطريق پيشگيري ازوقوع خرابي است . FMEA ابزاري است که باکمترين ريسک،براي پيش بيني مشکلات ونقص ها درمراحل طراحي ويا توسعه فرايندها وخدمات درسازمان به کارمي روديکي ازعوامل موفقيتFMEAزمان اجراي آن است.اين تکنيک براي آن طرح ريزي شده که((يک اقدام قبل ازواقعه باشد))نه((يک تمرين بعد ازآشکارشدن مشکلات )) به بياني ديگر،يکي ازتفاوت هاي اساسي FMEA باسايرتکنيک هاي کيفي اين است که FMEAيک اقدام کنشي است ،نه واکنشيFMEAاگردرست وبه موقع اجراشود،فرايندي زنده وهميشگي است؛يعني هرزمان که قراراست تغييرات بنيادي درطراحي محصول ويا فرايند توليد(يامونتاژ)انجام گيرد بايد بروزشوند ولذا هموارهابزاري پوياست که درچرخه بهبود مستمربه کارمي رود.ارتباط FMEA با مديريت ريسك و در نهايت منطق فازي مي تواند ما در جنبه هاي مختلف ريسكهاي استقرار يك سيستم جامع و يكپارچه سازماني ERP كمك نمايد. بنابراین همواره با یک عدد تحت عنوان عدد ریسک پذیری سروکار خواهیم داشت که از حاصلضرب سه پارامتر شدت خطا، احتمال وقوع خطا و احتمال کشف خطا به دست می آید. RPN=O*S*d The RPN ranges from 1 to 1,000 and can be obtained by multiplying the scores of risk factors like occurrence (O), severity (S), and detection (D), RPN=O×S×D.Where O is the probability of the failure, S is the severity of the failure and D is the Detection..[ieeeed1579b9-66c0-20131012052038] در نهایت با اولویت بندی علل بالقوه براساس عدد ریسک (RPN)، اقدامات اصلاحی تعریف شده و منابع محدود به خطاهای با ریسک بالا تخصیص داده می شود. در این روش اساس کار برفکر و احساس انسان است. لذا با یک مفهوم مبهم و نادقیق مواجه می باشیم که نمی توان یک مقدار کمی دقیق برای پارامترهای سه گانه در نظر گرفت. اﮔﺮ ﭼﻪ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ رﯾﺴﮏ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺎﻧﻌﯽ اﺳﺎﺳﯽﺑﺮاي اﺟﺘﻨﺎب از ﺗﺤﻠﯿﻞ رﯾﺴﮏ ﻗﻠﻤﺪاد ﮔﺮدد وﻟﯽ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﻧﮑﺮدن آن ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﺑﯿﺸﺘﺮ اﺳﺖ. اﮐﺜﺮ ﻣﺸﮑﻼﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﺪﯾﺮان در ﻃﻮلدوران ﮐﺎري ﺧﻮد ﺑﺎ آن ﻣﻮاﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ؛در ﺻﻮرت ﺗﺤﻠﯿﻞ درﺳﺖ و ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﻣﻮﺛﺮ ﻋﻮاﻣﻞ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ و ﻣﺨﺎﻃﺮات، ﻗﺎﺑﻞ اﺟﺘﻨﺎب ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪاز ﺳﻮي دﯾﮕﺮ ﺳﺎزﻣﺎﻧﻬﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ رﯾﺴﮏ ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﯾﺎ ﮐﻢ ﺗﻮﺟﻬﻨﺪ و ﺷﺮاﯾﻂ ﮐﻨﻮﻧﯽ اﯾﺠﺎب ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ﺳﺎزﻣﺎﻧﯽ ﺑﻪ آنﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺷﻮد. درﺑﺨﺶ ﺑﻌﺪي ﺿﺮورت ﺑﻪ ﮐﺎرﮔﯿﺮي ﺗﺌﻮري ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻫﺎي ﻓﺎزي در ﻓﺮآﯾﻨﺪ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ رﯾﺴﮏ از ﯾﮏ ﺳﻮ و از ﺳﻮي دﯾﮕﺮ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮي ﭼﻨﺪ ﻣﻌﯿﺎرهﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﺑﺰاري ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪ در ﺗﺤﻠﯿﻞ رﯾﺴﮑﻬﺎ اراﺋﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد. در ﺑﺨﺶ ﺳﻮم ﻣﺪل ﮐﺎرﺑﺮدي ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﺤﻠﯿﻞ رﯾﺴﮑﻬﺎ در ﺷﺮاﯾﻂ ﻋﺪم ﻗﻄﻌﯿﺖ واﺑﻬﺎم ﺑﯿﺎن ﮔﺮدﯾﺪه و در اﻧﺘﻬﺎ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﺮاﺗﺒﯽ از رﯾﺴﮑﻬﺎي ﻫﺮ ﯾﮏ از مهم و اساسي در سيستمهاي يكپارچه سازماني اراﺋﻪ و ﺑﺮاﺳﺎس ﻣﺪل ﭘﯿﺸﻨﻬﺎدي، ﻣﻮردﺗﺤﻠﯿﻞ و ارزﯾﺎﺑﯽ ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮد. قبل از هر چيز بايد بردانيم كه برنامه ريزي منابع سيستمهاي يكپارچه سازماني (ERP) ريشه در برنامه‌ريزي درخواست مواد (MRP) دارد. درحقیقت، MRP بخش عمده‌اي از سيستمهاي ERP است. لذا در اين مقاله عمده هدف در ارزيابي ريسك با رويكرد MRP صورت خواهد پذيرفت.
واژهﻫﺎي ﮐﻠﯿﺪي ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ رﯾﺴﮏ -ERP – ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮي ﭼﻨﺪ ﻣﻌﯿﺎره ﻓﺎزي - ﻓﺮآﯾﻨﺪ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﺮاﺗﺒﯽ ﻓﺎزي-زنجيره فرايند-زنجيره ارزش-تامين كنندگان-مشتري ﭼﮑﯿﺪه در دﻧﯿﺎي رﻗﺎﺑﺘﯽ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ سيستمهاي يكپارچه ، ﯾﮑﯽ از ﻣﺴﺎﺋﻞ اﺳﺎﺳﯽ ﭘﯿﺶ روي ﺑﻨﮕﺎﻫﻬﺎي اﻗﺘﺼﺎدي اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻓﻌﺎﻟﯿﺘﻬﺎي ﺳﺎزﻣﺎنرا ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﻮﻟﯿﺪ و ارايه ﻣﺤﺼﻮﻻت و اراﺋﻪ ﺧﺪﻣﺎت ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز ﻣﺸﺘﺮﯾﺎن ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻗﺮار ﻣﯽ دﻫﺪ. از اﯾﻦ رو ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﺻﺘﻬﺎ و ﺗﻬﺪﯾﺪات ﻣﻮﺟﻮد درﻋﺮﺻﻪ ﺗﺠﺎرت ﺟﻬﺎﻧﯽ و ارزﯾﺎﺑﯽ ﺗﻮان ﺳﺎزﻣﺎن در روﯾﺎروﯾﯽ ﺑﺎ رﯾﺴﮑﻬﺎي اﯾﻦ ﻋﺮﺻﻪ از اﻫﻤﯿﺖ اﻧﮑﺎر ﻧﺎﭘﺬﯾﺮي ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ. ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ رﯾﺴﮏ درمقوله استقرار ERP، وﻇﯿﻔﻪ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ، ﺗﺤﻠﯿﻞ، اراﺋﻪ راﻫﮑﺎرﻫﺎي ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺟﻬﺖ ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻮﯾﯽ، ﮐﻨﺘﺮل و ﭘﺎﯾﺶ رﯾﺴﮑﻬﺎ در ﭼﺮﺧﻪ ﻫﺎي اﻗﺘﺼﺎدي وﺗﻮﻟﯿﺪي را ﺑﺮ ﻋﻬﺪه دارد. در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ اﻟﮕﻮرﯾﺘﻢ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮي ﭼﻨﺪ ﻣﻌﯿﺎره ﻣﻌﺮﻓﯽ و ﺿﺮورت ﺑﻪ ﮐﺎرﮔﯿﺮي ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ ﻓﺎزي در ﻣﺤﯿﻂ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖرﯾﺴﮏ ﺑﯿﺎن ﻣﯽ ﮔﺮدد. در اداﻣﻪ ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ رﯾﺸﻪ ﻫﺎ و ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻋﺪم ﻗﻄﻌﯿﺖ و مسايل مختلف در رابطه با استقرار سيستمهاي ERP پرداخته و ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺟﺎﻣﻌﯽ از رﯾﺴﮑﻬﺎ وﻣﺨﺎﻃﺮات مرتبط با آن ﺗﻬﯿﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. در اﻧﺘﻬﺎ ﻣﺪل ﭘﯿﺸﻨﻬﺎدي ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ارزﯾﺎﺑﯽ رﯾﺴﮑﻬﺎي استقرار سيستمهاي ERP ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻓﺮآﯾﻨﺪ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺳﻠﺴﻠﻪﻣﺮاﺗﺒﯽ ﻓﺎزي اراﺋﻪ ﻣﯽ ﮔﺮدد. در اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺳﻌﯽ ﺑﺮ آن اﺳﺖ ﺗﺎ ﺟﺎﯾﮕﺎه و اﻫﻤﯿﺖ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ رﯾﺴﮏ از ﯾﮏ ﺳﻮ و ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮي ﭼﻨﺪ ﻣﻌﯿﺎره ﻓﺎزياز ﺳﻮي دﯾﮕﺮ در ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ و استقرار سيستمهاي يكپارچه سازماني (ERP) ﻣﻮرد ﺗﻌﻤﻖ ﻗﺮار ﮔﯿﺮد. 1- ﻣﻘﺪﻣﻪ در دﻫﻪ اﺧﯿﺮ، ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ كسب و كار از با در نظر گرفتن نياز به يكپارچگي سيستمها و فرآيندهاي سازماني به ﯾﮏ ﻋﻨﺼﺮ اﺳﺘﺮاﺗﮋﯾﮏ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺗﺄﺛﯿﺮﻣﺜﺒﺖ و ﻣﺤﺴﻮس روي ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎي ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎ ﺑﮕﺬارد. ﺗﺤﻮﻻت ﻧﺎﺷﯽ از ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژي در ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﺎزار، ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺷﮑﻞ ﺷﯿﻮه ﻫﺎي ﮐﺴﺐ و ﮐﺎر،ﺗﻮﻗﻌﺎت و اﻧﺘﻈﺎرات ﺟﺪﯾﺪ ﺷﺮﮐﺎي ﻣﻮﺟﻮد ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺑﺮاي ارزش اﯾﺠﺎد ﺷﺪه ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻃﺮف ﻣﺼﺮف ﮐﻨﻨﺪه ﻧﻬﺎﯾﯽ، ازﺟﻤﻠﻪ ﻣﻮارد ﻣﻮﺟﻮد در ﺗﻐﯿﯿﺮ وﺿﻌﯿﺖ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ زﻧﺠﯿﺮه ﻋﺮﺿﻪ اﺳﺖ. FMEAتکنيکي تحليلي ومتکي برقانون ((پيشگيري قبل ازوقوع)) است که براي شناسايي عوامل بالقوه خرابي به کارمي رود.توجه اين تکنيک بربالابردن ضريب امنيت ودرنهايت رضايت مشتري،ازطريق پيشگيري ازوقوع خرابي است . FMEA ابزاري است که باکمترين ريسک،براي پيش بيني مشکلات ونقص ها درمراحل طراحي ويا توسعه فرايندها وخدمات درسازمان به کارمي روديکي ازعوامل موفقيتFMEAزمان اجراي آن است.اين تکنيک براي آن طرح ريزي شده که((يک اقدام قبل ازواقعه باشد))نه((يک تمرين بعد ازآشکارشدن مشکلات )) به بياني ديگر،يکي ازتفاوت هاي اساسي FMEA باسايرتکنيک هاي کيفي اين است که FMEAيک اقدام کنشي است ،نه واکنشيFMEAاگردرست وبه موقع اجراشود،فرايندي زنده وهميشگي است؛يعني هرزمان که قراراست تغييرات بنيادي درطراحي محصول ويا فرايند توليد(يامونتاژ)انجام گيرد بايد بروزشوند ولذا هموارهابزاري پوياست که درچرخه بهبود مستمربه کارمي رود.ارتباط FMEA با مديريت ريسك و در نهايت منطق فازي مي تواند ما در جنبه هاي مختلف ريسكهاي استقرار يك سيستم جامع و يكپارچه سازماني ERP كمك نمايد. بنابراین همواره با یک عدد تحت عنوان عدد ریسک پذیری سروکار خواهیم داشت که از حاصلضرب سه پارامتر شدت خطا، احتمال وقوع خطا و احتمال کشف خطا به دست می آید. RPN=O*S*d The RPN ranges from 1 to 1,000 and can be obtained by multiplying the scores of risk factors like occurrence (O), severity (S), and detection (D), RPN=O×S×D.Where O is the probability of the failure, S is the severity of the failure and D is the Detection..[ieeeed1579b9-66c0-20131012052038] در نهایت با اولویت بندی علل بالقوه براساس عدد ریسک (RPN)، اقدامات اصلاحی تعریف شده و منابع محدود به خطاهای با ریسک بالا تخصیص داده می شود. در این روش اساس کار برفکر و احساس انسان است. لذا با یک مفهوم مبهم و نادقیق مواجه می باشیم که نمی توان یک مقدار کمی دقیق برای پارامترهای سه گانه در نظر گرفت. اﮔﺮ ﭼﻪ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ رﯾﺴﮏ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺎﻧﻌﯽ اﺳﺎﺳﯽﺑﺮاي اﺟﺘﻨﺎب از ﺗﺤﻠﯿﻞ رﯾﺴﮏ ﻗﻠﻤﺪاد ﮔﺮدد وﻟﯽ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﻧﮑﺮدن آن ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﺑﯿﺸﺘﺮ اﺳﺖ. اﮐﺜﺮ ﻣﺸﮑﻼﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﺪﯾﺮان در ﻃﻮلدوران ﮐﺎري ﺧﻮد ﺑﺎ آن ﻣﻮاﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ؛در ﺻﻮرت ﺗﺤﻠﯿﻞ درﺳﺖ و ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﻣﻮﺛﺮ ﻋﻮاﻣﻞ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ و ﻣﺨﺎﻃﺮات، ﻗﺎﺑﻞ اﺟﺘﻨﺎب ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪاز ﺳﻮي دﯾﮕﺮ ﺳﺎزﻣﺎﻧﻬﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ رﯾﺴﮏ ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﯾﺎ ﮐﻢ ﺗﻮﺟﻬﻨﺪ و ﺷﺮاﯾﻂ ﮐﻨﻮﻧﯽ اﯾﺠﺎب ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ﺳﺎزﻣﺎﻧﯽ ﺑﻪ آنﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺷﻮد. درﺑﺨﺶ ﺑﻌﺪي ﺿﺮورت ﺑﻪ ﮐﺎرﮔﯿﺮي ﺗﺌﻮري ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻫﺎي ﻓﺎزي در ﻓﺮآﯾﻨﺪ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ رﯾﺴﮏ از ﯾﮏ ﺳﻮ و از ﺳﻮي دﯾﮕﺮ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮي ﭼﻨﺪ ﻣﻌﯿﺎرهﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﺑﺰاري ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪ در ﺗﺤﻠﯿﻞ رﯾﺴﮑﻬﺎ اراﺋﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد. در ﺑﺨﺶ ﺳﻮم ﻣﺪل ﮐﺎرﺑﺮدي ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﺤﻠﯿﻞ رﯾﺴﮑﻬﺎ در ﺷﺮاﯾﻂ ﻋﺪم ﻗﻄﻌﯿﺖ واﺑﻬﺎم ﺑﯿﺎن ﮔﺮدﯾﺪه و در اﻧﺘﻬﺎ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﺮاﺗﺒﯽ از رﯾﺴﮑﻬﺎي ﻫﺮ ﯾﮏ از مهم و اساسي در سيستمهاي يكپارچه سازماني اراﺋﻪ و ﺑﺮاﺳﺎس ﻣﺪل ﭘﯿﺸﻨﻬﺎدي، ﻣﻮردﺗﺤﻠﯿﻞ و ارزﯾﺎﺑﯽ ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮد. قبل از هر چيز بايد بردانيم كه برنامه ريزي منابع سيستمهاي يكپارچه سازماني (ERP) ريشه در برنامه‌ريزي درخواست مواد (MRP) دارد. درحقیقت، MRP بخش عمده‌اي از سيستمهاي ERP است. لذا در اين مقاله عمده هدف در ارزيابي ريسك با رويكرد MRP صورت خواهد پذيرفت.