هدف اصلي در اين پژوهش بررسي احتراق و عوامل موثر بر آن همچون تابش و نوع سوخت ورودي بر جريان متلاطم داخل يك كوره مي باشد. جهت مدل سازي جريان توربولانسي از مدلRNG و نيز براي بررسي اثرات تابش از مدل تابشيDO استفاده گرديده است. شبيه سازي كوره و تعيين اثرات تابش بر نحوه احتراق و دماي ماكزيمم آن و بررسي تفاوت هاي حاصل از تغيير نوع سوخت بر اين پارامترها، با استفاده از نرمافزار فلوئنت انجام گرديده است. . اثراتفوق براي متان با فرمول شيمياييCH4 به عنوان سوخت گاز وگازوئيل با فرمول شيمياييC16H29 به عنوان سوخت مايع مورد بررسي قرار گرفته اند. نخست متناسب با دقت نتايج مورد نظر شبكهبندي بر روي مدل كوره انجام گرديده و ضمن اعمال شرايط مرزي حاكم نتايج بدست آمده در هر مدل با نتايج بدست آمده ازمدل ديگر و همچنين مقادير تجربي مقايسه شده است . بررسي ها و مقايسه هاي انجام شده نشان ميدهد كه با فعال شدن تابش دماي ماكزيمم افزايش پيدا كرده است در حالي كه مساحت نواحي دارايدماي ماكزيمم كاهش پيدا كرده اند. همچنين پس از در نظر گرفتن اثر تابش مشاهده گرديد كه سوخت سريعتر از حالتي كه در آن اثر تابش حذف گرديده است مصرف شده و محترق مي گردد. با توجه بهتعداد كربن هاي تشكيل دهنده سوخت ها، دماي ماكزيمم سوخت مايع بيشتر از سوخت گاز به دست مي آيد