چكيده : در دنياي كنوني ، با پيشرفت سريع تكنولوژي و انبوه اطلاعاتي كه دراختيار افراد درزمان بسيار كوتاه قرا ر ميگيرد، روش تدريس معلم محور كه درآن معلم سخنران مطلق بوده و انبوه علوم را دراختيار دانش آموزان قرار ميدهد وجهت ارزشيابي، آن معلومات را از دانش آموز طلب مي‌كند ديگر كارآمد نخواهد بود. و لازم است از روشهاي نويني براي بالا بردن كيفيت آموزش استفاه نمود. يكي از اين روشها كه در كلاس درس پژوهشگر مورد استقبال زياد فراگيران قرا رگرفت و از لحاظ ارزشيابي دروس نيز از بهبود زيادي نسبت به گذشته برخوردار شد روش يادگيري مشاركتي ميباشد كه در آن دانش آموزان به گروههاي كوچك تقسيم شده و يادگيري قسمتي از مطالب را بعهده مي‌گيرند .دراين روش رقابت فردي از بين رفته و جاي خود را به مسئوليت پذيري، هماهنگي و همدلي بين تمام اعضاي گروه ميدهد . اين روش باعث عزت نفس واحساس خود ارزشمندي تمام فراگيران حتي فراگيران ضعيف‌تر شده و ميزان يادگيري بطور قابل توجهي افزايش مي‌يابد . معلم دراين روش نقش راهگشا و مدير كلاس درس را دارد . فهرست مطالب عنوان مقدمه 1 تعريف و طرح مسئله 2 ويژگيهاي راه پيشنهادي و چگونگي اجراي آن 2 مباني نظري پژوهش ( تعريف يادگيري ) 3 يادگيري مشاركتي 4 ويژگيهاي يادگيري مشاركتي 7 يادگيري مشاركتي از ديدگاه مكاتيب مختلف 9 فرضهاي ناظر بر گروههاي يادگيري مشاركتي 10 فهرست منابع 12 ( نمونه سوال ) 13 مقدمه درحال حاضر متاسفانه در كلاسهاي درسي فرزندان ما روشهاي 50 سال پيش بكار گرفته مي شود. هم اکنون ما، بعنوان مربيان نسل جوان چنانچه بخواهيم دانش آموزان را به عنوان نيروي كار آينده آماده كنيم بايد درك درستي از روشهاي آموزشي نوين داشته باشيم اين روشها را با امكانات و نيازهاي خويش متناسب سازي كنيم و بعد در كلاسهاي درس از آن بهره مند شويم يكي از هدفهاي آموزش و پرورش كنوني اين است كه فراگيران را ياري كند تا بتوانند از دانش خويش به طور موثر استفاده كنند. سرعت دانش بشري به گونه اي است كه به طور مستمر قواعدي نوين جاي قواعد قبلي را ميگيرد لذا فراگيران بايد به دانش و مهارتهايي مجهز باشند كه در چالشهاي دنياي نوين در تنگنا قرار نگيرند . اين هدف متخصصين و معلمين آموزش وپرورش را ملزم ميسازد تا روشهاي تدريسي را بكار گيرند كه منجر به چنين دانش و مهارتي ميشود ( حائري زاده ، 1385 ، ص 9 ) بسياري از معلمين از فضاي غير فعال و شرايط خشك و غير واقعي كلاسهاي خويش ناراضي هستند آنان به دنبال روشي هستند كه بتوانند در دانش آموزان انگيزه كافي براي كسب دانش وانجام فعاليتهاي آموزشي ايجاد كنند . بحث دهه‌هاي اخير ميان مربيان توجه به اين مطلب است كه چگونه ميتوان يادگيري را به بهترين نحو آسان ساخت و بازده آن را افزايش داد .تجزيه و تحليل‌هاي بدست آمده ،خاطرنشان ميسازد كه نقاط ضعف آموزشي در سيستمهاي انتقال مستتر است . تعريف و طرح مسئله از مدتها پيش اين مساله ذهن پژوهشگر را به خود مشغول كرده بود كه چگونه ميتوان انگيزه‌ي يادگيري را در فراگيران افزايش داد؟
چكيده : در دنياي كنوني ، با پيشرفت سريع تكنولوژي و انبوه اطلاعاتي كه دراختيار افراد درزمان بسيار كوتاه قرا ر ميگيرد، روش تدريس معلم محور كه درآن معلم سخنران مطلق بوده و انبوه علوم را دراختيار دانش آموزان قرار ميدهد وجهت ارزشيابي، آن معلومات را از دانش آموز طلب مي‌كند ديگر كارآمد نخواهد بود. و لازم است از روشهاي نويني براي بالا بردن كيفيت آموزش استفاه نمود. يكي از اين روشها كه در كلاس درس پژوهشگر مورد استقبال زياد فراگيران قرا رگرفت و از لحاظ ارزشيابي دروس نيز از بهبود زيادي نسبت به گذشته برخوردار شد روش يادگيري مشاركتي ميباشد كه در آن دانش آموزان به گروههاي كوچك تقسيم شده و يادگيري قسمتي از مطالب را بعهده مي‌گيرند .دراين روش رقابت فردي از بين رفته و جاي خود را به مسئوليت پذيري، هماهنگي و همدلي بين تمام اعضاي گروه ميدهد . اين روش باعث عزت نفس واحساس خود ارزشمندي تمام فراگيران حتي فراگيران ضعيف‌تر شده و ميزان يادگيري بطور قابل توجهي افزايش مي‌يابد . معلم دراين روش نقش راهگشا و مدير كلاس درس را دارد . فهرست مطالب عنوان مقدمه 1 تعريف و طرح مسئله 2 ويژگيهاي راه پيشنهادي و چگونگي اجراي آن 2 مباني نظري پژوهش ( تعريف يادگيري ) 3 يادگيري مشاركتي 4 ويژگيهاي يادگيري مشاركتي 7 يادگيري مشاركتي از ديدگاه مكاتيب مختلف 9 فرضهاي ناظر بر گروههاي يادگيري مشاركتي 10 فهرست منابع 12 ( نمونه سوال ) 13 مقدمه درحال حاضر متاسفانه در كلاسهاي درسي فرزندان ما روشهاي 50 سال پيش بكار گرفته مي شود. هم اکنون ما، بعنوان مربيان نسل جوان چنانچه بخواهيم دانش آموزان را به عنوان نيروي كار آينده آماده كنيم بايد درك درستي از روشهاي آموزشي نوين داشته باشيم اين روشها را با امكانات و نيازهاي خويش متناسب سازي كنيم و بعد در كلاسهاي درس از آن بهره مند شويم يكي از هدفهاي آموزش و پرورش كنوني اين است كه فراگيران را ياري كند تا بتوانند از دانش خويش به طور موثر استفاده كنند. سرعت دانش بشري به گونه اي است كه به طور مستمر قواعدي نوين جاي قواعد قبلي را ميگيرد لذا فراگيران بايد به دانش و مهارتهايي مجهز باشند كه در چالشهاي دنياي نوين در تنگنا قرار نگيرند . اين هدف متخصصين و معلمين آموزش وپرورش را ملزم ميسازد تا روشهاي تدريسي را بكار گيرند كه منجر به چنين دانش و مهارتي ميشود ( حائري زاده ، 1385 ، ص 9 ) بسياري از معلمين از فضاي غير فعال و شرايط خشك و غير واقعي كلاسهاي خويش ناراضي هستند آنان به دنبال روشي هستند كه بتوانند در دانش آموزان انگيزه كافي براي كسب دانش وانجام فعاليتهاي آموزشي ايجاد كنند . بحث دهه‌هاي اخير ميان مربيان توجه به اين مطلب است كه چگونه ميتوان يادگيري را به بهترين نحو آسان ساخت و بازده آن را افزايش داد .تجزيه و تحليل‌هاي بدست آمده ،خاطرنشان ميسازد كه نقاط ضعف آموزشي در سيستمهاي انتقال مستتر است . تعريف و طرح مسئله از مدتها پيش اين مساله ذهن پژوهشگر را به خود مشغول كرده بود كه چگونه ميتوان انگيزه‌ي يادگيري را در فراگيران افزايش داد؟