ﻫﺪف اﻳﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﺮرﺳﻲ اﺑﻴﺎﺗﻲ از اﺷﻌﺎر ﻣﻮﻻﻧﺎ در ﻣﺜﻨﻮي ﻣﻌﻨﻮي اﺳﺖ ﻛـﻪ ﻣﺮﺑـﻮط ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺎت و ﺣﺎﻻت و اﺷﺎرات و ﻧﮕﺎه ﻣﻮﻻﻧﺎ ﺑﻪ ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ اﻧﺘﻘـﺎل ﭘﻴـﺎم از ﻃﺮﻳـﻖ ﺣﺮﻛـﺎت و اﺷﺎرات اﺳﺖ . ﺑﺴﻴﺎري از اﺑﻴﺎت ﻛﻪ ﺑﻪ ارﺗﺒـﺎط اﻧـﺴﺎﻧﻲ از ﻃﺮﻳـﻖ ﺣﺮﻛـﺎت و اﺷـﺎرات رﺑـﻂ داﺷﺘﻪ در اﻳﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ دﺳﺘﻪ ﺑﻨﺪي ﺷﺪه اﺳﺖ . ﻋﻼوه ﺑﺮ آن، ﺑﺮاي آن ﻛﻪ ﻧﮕﺎه ﻣﻮﻻﻧـﺎ ﺑـﻪ زﺑـﺎن ﺑﺮده ، ﺑﻪ ﻣﺜﻨﻮي ﻣﺤﺪود ﻧﻜﺮده ﺑﺎﺷﻴﻢ ً ﺑﺪن را ﺻﺮﻓﺎ از اﺑﻴﺎﺗﻲ دﻳﮕﺮ از اﺷﻌﺎرش ﺑﻬﺮه اﻳﻢ . ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ، از اﺷﻌﺎر ﺷﺎﻋﺮان دﻳﮕﺮ ﻛﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮع اﺳﺖ و ﻳﺎ ﻗﺼﺺ ﻗﺮآن ﻛـﻪ ﻣﻮﻻﻧﺎ ﺑﻪ آن اﺷﺎره دارد، اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ . از آن ﺟﺎ ﻛﻪ ﺑﺨﺸﻲ ز ﻳﺎد از ارﺗﺒﺎط اﻧﺴﺎﻧﻲ ﺑـﻪ زﺑﺎن ﺑﺪن اﺧﺘﺼﺎص دارد و از ﺳﻮي دﻳﮕﺮ ارﺗﺒﺎط ﻧﺰدﻳﻚ روان آدﻣﻲ ﺑﺎ ﺣﺮﻛـﺎت و اﺷـﺎرات ﺻﺎدر ﺷﺪ ه از وي و ﻧﻴﻤﻪ آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﺑﻮدن آن، زﺑﺎﻧﻲ ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ ، ﺗﺮ اﺳـﺖ ﺗﻮﺟـﻪ ﻣﻮﻻﻧـﺎ ﺑـﻪ اﻳـﻦ ﺑﺨﺶ از ارﺗﺒﺎط ﺑﺮرﺳﻲ ﺷﺪه اﺳﺖ . از ﺑﺮرﺳﻲ ﻫﺎي اﻧﺠﺎم ﺷﺪه و ﻛﻨﻜﺎش در اﺑﻴﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑـ ﻪ ﻣﻮﺿـﻮع ، در ﻣﺜﻨـﻮي ﺑـﻪ اﻋﺘﻘﺎد و ﺑﺎور ﻣﻮﻻﻧﺎ ﺑﻪ زﺑﺎن ﺑﺪن دﺳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪ اﻳﻦ اﻳﻢ و ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ ﻛﻪ او زﺑﺎن ﺑﺪن را ﺗﺮ از زﺑـﺎن ﻣﻲ(verbal communication) ﻛﻼﻣﻲ داﻧﺪ. نویسندگان:اکبر فرهنگی و حسین فرجی