گروه فضای مجازی: در اسلام بيكاری مردود و مطرود است و كار به عنوان يك امر مقدس شناخته شده است. به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا) شعبه مركزی، فعاليت‌های توليدی، عنصر اساسی در طلب روزی است، اهميت و تشويق به كار را می‌توان از آيات متعدد استفاده كرد. قرآن كريم به تصرف در عوامل توليد كه خداوند برای بشر خلق كرده، توصيه و به شكر اين نعمت‌ها و استفاده درست و مناسب از آن‌ها تأكيد و دوری كردن از تصرف در عوامل توليد را پيروی از گام شيطان دانسته و نكوهش می‌كند. خداوند متعال در آيات مختلف با يادآوری اين كه او منابع و امكانات را برای انسان‌ها آفريده و آن‌ها را مسخر «رام» ايشان قرار داده است، به جستجو در زمين، بهره‌مندی از منافع آن، آباد كردن و برطرف ساختن نيازهای معيشتی به وسيله امكانات نهفته در آن تشويق و با بيان‌های مختلف، اهميت آن را گوشزد كرده و می‌كند، بدين‌ترتيب می‌توان پی برد كه اقدام به عمليات توليدی، امكان دارد مظهری از مظاهر عبوديت حق باشد و همچنين می‌توان به خطا بودن ذهنيت افرادی متوجه شد كه اشتغال به امور معيشت را از قبيل پرداختن به امور مادی و منقطع از دين و تدين را جدا شدن از مظاهر مادی دانسته و رهبانيت را پيشه خود می‌كنند، قرآن كريم با متذكر شدن اين كه خداوند نعمت‌ها و منابع را برای شما آفريده است، به جستجو در زمين برای طلب روزی، امر و به تهيه قوه (توان و نيرو) دستور داده خواستار آبادانی در زمين شده و با بيان‌های مختلف، اهميت توليد و تشويق به آن را گوشزد كرده است.[1] مجموعه‌‌ای از آيات به جستجوی روزی و طلب از فضل خداوند امر می‌كند. يكی از شيوه‌های بارز جستجو از فضل خداوند، فعاليت‌های توليدی به شمار می‌رود، نكته مهم در فعاليت‌های توليدی برای گسترش روزی، دامنه اين فعاليت‌هاست، نه تنها خشكی بلكه سراسر زمين و آسمان قلمرو فعاليت‌های توليدی بشر هست، نمونه آن، آيات تسخير زمين، آسمان و درياست، تا بشر بتواند از همه نعمت‌های الهی بهره‌مند شود. نكته نهفته در تسخير آسمان و زمين، دريا و كشتی، اين است كه بشر بدون فن‌آوری لازم نمی‌تواند از اين نعمت‌ها بهره‌مند شود، پس تصرف در آسمان و زمين و بهره‌مند شدن از نعمت‌های آن بدون توليد ابزارهای لازم و وسايل مدرن و فن‌آوری‌های نوين ميسر نيست، در واقع تشويق به توليد، ترغيب به فراهم‌سازی زمينه توليد نيز هست. «وَجَعَلْنَا اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ آیَتَیْنِ فَمَحَوْنَا آیَةَ اللَّیْلِ وَجَعَلْنَا آیَةَ النَّهَارِ مُبْصِرَةً لِتَبْتَغُواْ فَضْلاً مِّن رَّبِّكُمْ»[2] ما شب و روز را دو نشانه (توحيد و عظمت خود) قرار داديم سپس نشانه شب را محو كرديم و نشانه روز را روشنی‌بخش ساختيم تا (در پرتو آن) فضل پروردگارتان را بطلبيد (و به تلاش زندگی برخيزيد).
گروه فضای مجازی: در اسلام بيكاری مردود و مطرود است و كار به عنوان يك امر مقدس شناخته شده است. به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا) شعبه مركزی، فعاليت‌های توليدی، عنصر اساسی در طلب روزی است، اهميت و تشويق به كار را می‌توان از آيات متعدد استفاده كرد. قرآن كريم به تصرف در عوامل توليد كه خداوند برای بشر خلق كرده، توصيه و به شكر اين نعمت‌ها و استفاده درست و مناسب از آن‌ها تأكيد و دوری كردن از تصرف در عوامل توليد را پيروی از گام شيطان دانسته و نكوهش می‌كند. خداوند متعال در آيات مختلف با يادآوری اين كه او منابع و امكانات را برای انسان‌ها آفريده و آن‌ها را مسخر «رام» ايشان قرار داده است، به جستجو در زمين، بهره‌مندی از منافع آن، آباد كردن و برطرف ساختن نيازهای معيشتی به وسيله امكانات نهفته در آن تشويق و با بيان‌های مختلف، اهميت آن را گوشزد كرده و می‌كند، بدين‌ترتيب می‌توان پی برد كه اقدام به عمليات توليدی، امكان دارد مظهری از مظاهر عبوديت حق باشد و همچنين می‌توان به خطا بودن ذهنيت افرادی متوجه شد كه اشتغال به امور معيشت را از قبيل پرداختن به امور مادی و منقطع از دين و تدين را جدا شدن از مظاهر مادی دانسته و رهبانيت را پيشه خود می‌كنند، قرآن كريم با متذكر شدن اين كه خداوند نعمت‌ها و منابع را برای شما آفريده است، به جستجو در زمين برای طلب روزی، امر و به تهيه قوه (توان و نيرو) دستور داده خواستار آبادانی در زمين شده و با بيان‌های مختلف، اهميت توليد و تشويق به آن را گوشزد كرده است.[1] مجموعه‌‌ای از آيات به جستجوی روزی و طلب از فضل خداوند امر می‌كند. يكی از شيوه‌های بارز جستجو از فضل خداوند، فعاليت‌های توليدی به شمار می‌رود، نكته مهم در فعاليت‌های توليدی برای گسترش روزی، دامنه اين فعاليت‌هاست، نه تنها خشكی بلكه سراسر زمين و آسمان قلمرو فعاليت‌های توليدی بشر هست، نمونه آن، آيات تسخير زمين، آسمان و درياست، تا بشر بتواند از همه نعمت‌های الهی بهره‌مند شود. نكته نهفته در تسخير آسمان و زمين، دريا و كشتی، اين است كه بشر بدون فن‌آوری لازم نمی‌تواند از اين نعمت‌ها بهره‌مند شود، پس تصرف در آسمان و زمين و بهره‌مند شدن از نعمت‌های آن بدون توليد ابزارهای لازم و وسايل مدرن و فن‌آوری‌های نوين ميسر نيست، در واقع تشويق به توليد، ترغيب به فراهم‌سازی زمينه توليد نيز هست. «وَجَعَلْنَا اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ آیَتَیْنِ فَمَحَوْنَا آیَةَ اللَّیْلِ وَجَعَلْنَا آیَةَ النَّهَارِ مُبْصِرَةً لِتَبْتَغُواْ فَضْلاً مِّن رَّبِّكُمْ»[2] ما شب و روز را دو نشانه (توحيد و عظمت خود) قرار داديم سپس نشانه شب را محو كرديم و نشانه روز را روشنی‌بخش ساختيم تا (در پرتو آن) فضل پروردگارتان را بطلبيد (و به تلاش زندگی برخيزيد).