جايگاه و اهميت کار در اسلام و قرآن تن آسايي و کاهلي دور کن بکوش و ز رنج تنت سور کن که اندر جهان گنج بي رنج نيست کسي را که کاهل بود گنج نيست همه کالبد مرد را کوشش است اگر بخت بيدار در جوشش است يکي از ارکان هاي اساسي در زندگي اجتماعي، جهاد و کار و کوشش انسان ها مي باشد. کار و فعاليت در جامعه داراي نقش و کارکرد اساسي است. کار و جهاد، يک جامعه را به مرزهاي توسعه و ترقي نزديک ساخته و باعث آباداني و رشد آن سرزمين مي شود، علاوه بر آن کار و فعاليت، نتايج ارزنده اي را در جسم و روح انسان دارد. با توجه به فوايد و نتايج مثبت کار در اجتماع و روحيه فرد، آموزه هاي اسلام به کار و جهاد اهميت زيادي مي دهد. کار کردن فقط به معناي داشتن شغلي معين در جامعه نمي باشد، بلکه فرد بايد در هر جايگاه و هر سني، اهل سعي و کوشش باشد و بتواند در شکوفايي مادي و معنوي و رشد اجتماع، نقش مفيدي ايفا نمايد. ارزش کار، فقط به لحاظ مادي و کسب درآمد و ثروت نيست، کار همگاني باعث رشد و توسعه يک جامعه گشته و کشور را به سوي شکوفايي اقتصادي و پيشرفت اجتماعي سوق مي دهد و اعضاي آن جامعه را انسان هايي فرهيخته و سالم بار مي آورد. کار و کوشش يکي از نمودهاي شکر گذاري از نعمت ها و الطاف خداوند مي باشد. خداوند به انسان نعمت هاي زيادي عطا نموده و تمام نيازها و احتياجات مادي و معنوي زندگي او را فراهم ساخته است، بهره برداري از اين نعمت ها و کار و کوشش براي استفاده از آنها در جهت رشد جامعه، يکي از روش هاي قدرداني و سپاسگزاري از خداوند است. کار و کوشش شبانه روزي از ويژگي هاي سيره انبياء و ائمه اطهار بوده است. نگاهي به شيوه و روش زندگي رهبران ديني گوياي اين مسئله است که ايشان در کنار امور ديني و عبادت خداوند، از کار و فعاليت اقتصادي غافل نمي ماندند، پيامبر اکرم (ص) همواره، امت خويش را به کار و جهاد دعوت مي نمودند، ايشان در زمينه اهميت معنوي کار و جهاد مي فرمايند: «کسي که روزي خود را با کار و تلاش تهيه کند، در قيامت در شمار انبيا قرار مي گيرد و ثواب آنان را دريافت مي کند.» (1) حضرت علي (ع) نيز در کنار اينکه به فرايض و امور معنوي مي پرداختند، به صورت شبانه روزي به اموري چون باغداري، کشاورزي و حفاري قنات مشغول بودند و در جهت پيشرفت و ترقي مادي و اقتصادي جامعه تلاش مي نمودند. حضرت صادق (ع) نيز با اينکه در زمينه گسترش علم و دانش فعاليت مي نمودند، به کشاورزي و کار در مزرعه نيز مي پرداختند. امام کاظم (ع) نيز در مزرعه خودشان به فعاليت مشغول بودند. بيکاري و تنبلي باعث مي شود تا انسان نتواند نيازها و خواسته هاي خود را تأمين نمايد و سربار ديگران شود. رسول اکرم (ص) به يارانش فرموده اند: «ملعون من القي کلّه، علي النّاس. هر کس بار زندگي خود را بر دوش مردم اندازد، ملعون است.» (2)
جايگاه و اهميت کار در اسلام و قرآن تن آسايي و کاهلي دور کن بکوش و ز رنج تنت سور کن که اندر جهان گنج بي رنج نيست کسي را که کاهل بود گنج نيست همه کالبد مرد را کوشش است اگر بخت بيدار در جوشش است يکي از ارکان هاي اساسي در زندگي اجتماعي، جهاد و کار و کوشش انسان ها مي باشد. کار و فعاليت در جامعه داراي نقش و کارکرد اساسي است. کار و جهاد، يک جامعه را به مرزهاي توسعه و ترقي نزديک ساخته و باعث آباداني و رشد آن سرزمين مي شود، علاوه بر آن کار و فعاليت، نتايج ارزنده اي را در جسم و روح انسان دارد. با توجه به فوايد و نتايج مثبت کار در اجتماع و روحيه فرد، آموزه هاي اسلام به کار و جهاد اهميت زيادي مي دهد. کار کردن فقط به معناي داشتن شغلي معين در جامعه نمي باشد، بلکه فرد بايد در هر جايگاه و هر سني، اهل سعي و کوشش باشد و بتواند در شکوفايي مادي و معنوي و رشد اجتماع، نقش مفيدي ايفا نمايد. ارزش کار، فقط به لحاظ مادي و کسب درآمد و ثروت نيست، کار همگاني باعث رشد و توسعه يک جامعه گشته و کشور را به سوي شکوفايي اقتصادي و پيشرفت اجتماعي سوق مي دهد و اعضاي آن جامعه را انسان هايي فرهيخته و سالم بار مي آورد. کار و کوشش يکي از نمودهاي شکر گذاري از نعمت ها و الطاف خداوند مي باشد. خداوند به انسان نعمت هاي زيادي عطا نموده و تمام نيازها و احتياجات مادي و معنوي زندگي او را فراهم ساخته است، بهره برداري از اين نعمت ها و کار و کوشش براي استفاده از آنها در جهت رشد جامعه، يکي از روش هاي قدرداني و سپاسگزاري از خداوند است. کار و کوشش شبانه روزي از ويژگي هاي سيره انبياء و ائمه اطهار بوده است. نگاهي به شيوه و روش زندگي رهبران ديني گوياي اين مسئله است که ايشان در کنار امور ديني و عبادت خداوند، از کار و فعاليت اقتصادي غافل نمي ماندند، پيامبر اکرم (ص) همواره، امت خويش را به کار و جهاد دعوت مي نمودند، ايشان در زمينه اهميت معنوي کار و جهاد مي فرمايند: «کسي که روزي خود را با کار و تلاش تهيه کند، در قيامت در شمار انبيا قرار مي گيرد و ثواب آنان را دريافت مي کند.» (1) حضرت علي (ع) نيز در کنار اينکه به فرايض و امور معنوي مي پرداختند، به صورت شبانه روزي به اموري چون باغداري، کشاورزي و حفاري قنات مشغول بودند و در جهت پيشرفت و ترقي مادي و اقتصادي جامعه تلاش مي نمودند. حضرت صادق (ع) نيز با اينکه در زمينه گسترش علم و دانش فعاليت مي نمودند، به کشاورزي و کار در مزرعه نيز مي پرداختند. امام کاظم (ع) نيز در مزرعه خودشان به فعاليت مشغول بودند. بيکاري و تنبلي باعث مي شود تا انسان نتواند نيازها و خواسته هاي خود را تأمين نمايد و سربار ديگران شود. رسول اکرم (ص) به يارانش فرموده اند: «ملعون من القي کلّه، علي النّاس. هر کس بار زندگي خود را بر دوش مردم اندازد، ملعون است.» (2)