چکیده: دوناقدی که نظریه ها و آراءشان در زمینه های مختلف ادبی و علمی توجه افراد بسیاری را به خود جلب کرده جاحظ و عقاد هستند این دو در دو عصر جداگانه زندگی کردند جاحظ در عصر عباسی زندگی کرد و شاهد خلافت بسیاری از خلفای عباسی بود او با خلفا و صاحبان قدرت ارتباط داشت و به علم آموزی و مطالعه ی کتب شوق زیادی داشت و از شرایط خانوادگی خود مسجد،محافل علمی و ادبی،استادها و ویژگی های مثبت شخصیتی خود تأثیر پذیرفت. او در مورد مسائل مختلفی ازجمله:شعر،شاعر،لفظ ومعنی،جمال،بلاغت و بیان و...اظهار نظر کرده است و نقد طنز آمیز برخی شخصیت ها،نزدیکی علم و ادب، استطراد و اطناب،تهکم و سخریه،عقلانیت،تردید و بررسی دقیق موضوع از خصوصیات سبک وی به شمار می آید. عباس محمود العقاد در قرن بیستم زندگی کرد و در مصر شاهد دگرگونی و تحولات سیاسی داخلی و خارجی بود. او مردی سیاسی بود و در روزنامه های مختلف مقاله می نوشت.او هم مثل هر کس دیگری از محیط خانه و شهر و روزگار خود متأثر بود و آموزش در مدرسه و عشق به مطالعه و شخصیتش به وی خصوصیاتی ممتاز می بخشید و ویژگی های بارز اسلوب وی،متأثر بودن و آشنایی با ادبیات غربی وانگلیسی،پرداختن به موضوع عشق و طبیعت در شعر و رنگ عقلی داشتن نوشته های او بود.او از وحدت عضوی،شعر،شاعر،لفظ و معنی،جمال،بلاغت،بیان و ...در آثارش سخن گفته است. مقدمه: نقد ادبی،بررسی آثار ادبی و حکم به بدی یا خوبی آنهاست و لازم است برای شناخت نقد هر دوره ای محیط زمانی و مکانی که نقد در آن رشد کرده است را شناخت.اما نقد جاحظ و عقاد بر چه اصولی استوار است و آراء نقدیشان را چگونه بیان می کنند؟ جاحظ در عصر عباسی زندگی کرد عصری که نقد در آن مبتنی بر ذوق و سلیقه نبود بلکه بر مبنای عقل و اندیشه ی تحلیلی بود و بر قواعد و اصولی تکیه می کرد که آن را یا از دیگر فرهنگ ها و یا از آراء گذشتگان أخذ کرده بود و البته خود ناقدان این دوره هم به غنای نقد افزودند.جاحظ در نقد تعصب خاصی ندارد و به آزاد اندیشی تکیه می کند.زندگی او هم زمان با اوج گرفتن نهضت شعوبی بود؛امویان عنصر عرب را برتر می دانستند و این امر در حرکت زهد و تنسک اثر نهاد.و عصبیت های نژادی و گروهی در فرقه های بیشمار مذهبی در دوره ی جاحظ فرصت تجلی یافتند. نقد در روزگار عقاد پیچیدگی ها و گسترش زیادی یافته بود.او به تأثیر ادبیات در خواننده و شنونده توجه زیادی داشت و شیفته ی شکسپیر بود.عقاد،شکری و مازنی از پیشگامان نو گرایی ادبی به طور عام و شعری به طور خاص هستند و نقد در دوران عقاد دارای شاخه های زیادی بود و از ادبیات غرب و اندیشه های نقدی آنها متأثر بود ولی استفاده او از ادبیات غرب،آگاهانه و از روی هوشیاری بود.او دارای شعر فلسفی و شعر عاطفی و شعر مناسبت های سنتی است و سعی می کند موضوعات جدیدی را بر شعر کشف کند.
چکیده: دوناقدی که نظریه ها و آراءشان در زمینه های مختلف ادبی و علمی توجه افراد بسیاری را به خود جلب کرده جاحظ و عقاد هستند این دو در دو عصر جداگانه زندگی کردند جاحظ در عصر عباسی زندگی کرد و شاهد خلافت بسیاری از خلفای عباسی بود او با خلفا و صاحبان قدرت ارتباط داشت و به علم آموزی و مطالعه ی کتب شوق زیادی داشت و از شرایط خانوادگی خود مسجد،محافل علمی و ادبی،استادها و ویژگی های مثبت شخصیتی خود تأثیر پذیرفت. او در مورد مسائل مختلفی ازجمله:شعر،شاعر،لفظ ومعنی،جمال،بلاغت و بیان و...اظهار نظر کرده است و نقد طنز آمیز برخی شخصیت ها،نزدیکی علم و ادب، استطراد و اطناب،تهکم و سخریه،عقلانیت،تردید و بررسی دقیق موضوع از خصوصیات سبک وی به شمار می آید. عباس محمود العقاد در قرن بیستم زندگی کرد و در مصر شاهد دگرگونی و تحولات سیاسی داخلی و خارجی بود. او مردی سیاسی بود و در روزنامه های مختلف مقاله می نوشت.او هم مثل هر کس دیگری از محیط خانه و شهر و روزگار خود متأثر بود و آموزش در مدرسه و عشق به مطالعه و شخصیتش به وی خصوصیاتی ممتاز می بخشید و ویژگی های بارز اسلوب وی،متأثر بودن و آشنایی با ادبیات غربی وانگلیسی،پرداختن به موضوع عشق و طبیعت در شعر و رنگ عقلی داشتن نوشته های او بود.او از وحدت عضوی،شعر،شاعر،لفظ و معنی،جمال،بلاغت،بیان و ...در آثارش سخن گفته است. مقدمه: نقد ادبی،بررسی آثار ادبی و حکم به بدی یا خوبی آنهاست و لازم است برای شناخت نقد هر دوره ای محیط زمانی و مکانی که نقد در آن رشد کرده است را شناخت.اما نقد جاحظ و عقاد بر چه اصولی استوار است و آراء نقدیشان را چگونه بیان می کنند؟ جاحظ در عصر عباسی زندگی کرد عصری که نقد در آن مبتنی بر ذوق و سلیقه نبود بلکه بر مبنای عقل و اندیشه ی تحلیلی بود و بر قواعد و اصولی تکیه می کرد که آن را یا از دیگر فرهنگ ها و یا از آراء گذشتگان أخذ کرده بود و البته خود ناقدان این دوره هم به غنای نقد افزودند.جاحظ در نقد تعصب خاصی ندارد و به آزاد اندیشی تکیه می کند.زندگی او هم زمان با اوج گرفتن نهضت شعوبی بود؛امویان عنصر عرب را برتر می دانستند و این امر در حرکت زهد و تنسک اثر نهاد.و عصبیت های نژادی و گروهی در فرقه های بیشمار مذهبی در دوره ی جاحظ فرصت تجلی یافتند. نقد در روزگار عقاد پیچیدگی ها و گسترش زیادی یافته بود.او به تأثیر ادبیات در خواننده و شنونده توجه زیادی داشت و شیفته ی شکسپیر بود.عقاد،شکری و مازنی از پیشگامان نو گرایی ادبی به طور عام و شعری به طور خاص هستند و نقد در دوران عقاد دارای شاخه های زیادی بود و از ادبیات غرب و اندیشه های نقدی آنها متأثر بود ولی استفاده او از ادبیات غرب،آگاهانه و از روی هوشیاری بود.او دارای شعر فلسفی و شعر عاطفی و شعر مناسبت های سنتی است و سعی می کند موضوعات جدیدی را بر شعر کشف کند.