مقدمه 3 ::بحران چيست؟:: 4 ويژگي هاي بحران 5 سناريو ها و حالات مختلف بحران 6 جو حاكم در شرايط بحراني 7 تصميم گيري 8 تصميم گيران بايد 9 ::مديريت بحران:: 10 مراحل مديريت بحران 11 اهداف مديريت بحران 12 چرخه ي مديريت بحران 12 ويژگي هاي مديريت بحران 13 كنترول برنامه ريزي شده ي بحران 14 پيشنهادات 16 ::مانور هاي مقابله با بحران:: 18 انواع مانورها 18 اهداف مانور 18 اصول سامانه فرماندهي حادثه 19 نتيجه گيري 20 منابع 20 در دل هرمشكلی فرصت های بزرگتر و عالی تر نهفته است كه انسانهای بزرگ قادرند مشكلات را به فرصت های بزرگ تبدیل نمایند.( ) مقدمه شايد كمتر واژه اي همچون «بحران»، ادبيات معاصر و همچون ادبيات علوم اجتماعي را به خود مشغول داشته و رشته هاي علمي مختلف را درگير ساخته است. دانشمندان روابط بين الملل دل مشغول جلو گيري از بروز جنگ بين كشور ها، سياست شناسان نگران بروز ناآرامي ها و بي ثباتي هاي سياسي، صاحب نظران علم مديريت كه با ورشكستگي و فروپاشي شركت ها و كسب و كارها مواجه هستند، مهندسان و متخصصان فني كه روش هاي كاهش خسارت ها و خرابي هاي ناشي از بلاياي طبيعي يا سوانح صنعتي را جست و جو مي كنند، اقتصاد داناني كه تلاطم ها و نوسانات شديد بازار هاي پولي و مالي را تجزيه و تحليل مي نمايند، روانشناساني كه با نابساماني هاي روحي بيماران سر و كار دارند و ساير صاحب نظران و محققان رشته هاي مختلف علمي، هر يك به گونه اي، واژه ي بحران را به كار گرفته و از آن براي توصيف پديده ي مورد نظر خود استفاد ه كرده اند. تنوع در پديده هايي كه بحران خوانده مي شوند. هنوز كمتر از تنوع در تعريف هايي است كه از اين واژه ارائه شده است. دانش پزشكي، بحران را « نقطه عطفي در سير بيماري، يعني وقتي كه معلوم مي شود بيمار نجات خواهد يافت يا خواهد مرد» تعريف مي كند (فرهنگ وبستر). دانش روابط بين الملل با عنايت به حوادثي مانند بحران موشكي كوبا، بحران ها را جا نشين جنگ و نه صرفاً ماجراهاي خطرناكي كه مقدمه ي جنگ اند تلقي مي كند؛ از اين نظر، كار كرد سيستمي بحران ها اين است كه منازعات بسيار حادي را كهقابل حل از طريق ديپلماسي معمولي نبوده و در زمان هاي قديمي تر از راه جنگ حل مي شدند، بدون خشونت يا صرفاً با حداقل خشونت ممكن فيصله دهند (دوئري وفالتز گراف، 1372، ص 748). علم اقتصاد بحران را « مرحله اي طبيعي از چرخه ي كسب و كار كه دوره هايش را بر اساس قوانين و پويش هاي خود سپري مي كند»، مي داند (كلمان ژوگلهار).دانش تاريخ ورود جهان به مرحله ي تغييرات بزرگ ناگهاني، يعني تغييراتي با حالتي دهشتبار، شتابي ناگهاني در مسير تاريخ ايجاد مي كند را بحران مي داند. از نظر مورخان، بحران فقط تغييري بسيار سريع در محدوده ي اندكي از زمان است كه بر جنبه هاي بسيار اساسي نهاد ها، نگرش هاي اخلاقي، انواع انديشه و احساس، ساختار هاي قدرت و تشكيلات اقتصادي تأثير مي گذارد (گرهارد مازور، 1367). دانش مديريت، بحران آخرين مرحله از عمر يك سازمان در حال انحطاط، يعني زماني كه مرگ آن قريب الوقوع مي نمايد تعريف كرده (weitzel and jansson, 1989) و از نظر برخي محققان اين رشته، همچون گرينر، ليپيت و اشميت، « بحران ها دوره هايي هستند كه داغ خود را بر چهره ي تغييرات مربوط به چرخه ي عمر سازمان ها بر جا مي گذارند»
مقدمه 3 ::بحران چيست؟:: 4 ويژگي هاي بحران 5 سناريو ها و حالات مختلف بحران 6 جو حاكم در شرايط بحراني 7 تصميم گيري 8 تصميم گيران بايد 9 ::مديريت بحران:: 10 مراحل مديريت بحران 11 اهداف مديريت بحران 12 چرخه ي مديريت بحران 12 ويژگي هاي مديريت بحران 13 كنترول برنامه ريزي شده ي بحران 14 پيشنهادات 16 ::مانور هاي مقابله با بحران:: 18 انواع مانورها 18 اهداف مانور 18 اصول سامانه فرماندهي حادثه 19 نتيجه گيري 20 منابع 20 در دل هرمشكلی فرصت های بزرگتر و عالی تر نهفته است كه انسانهای بزرگ قادرند مشكلات را به فرصت های بزرگ تبدیل نمایند.( ) مقدمه شايد كمتر واژه اي همچون «بحران»، ادبيات معاصر و همچون ادبيات علوم اجتماعي را به خود مشغول داشته و رشته هاي علمي مختلف را درگير ساخته است. دانشمندان روابط بين الملل دل مشغول جلو گيري از بروز جنگ بين كشور ها، سياست شناسان نگران بروز ناآرامي ها و بي ثباتي هاي سياسي، صاحب نظران علم مديريت كه با ورشكستگي و فروپاشي شركت ها و كسب و كارها مواجه هستند، مهندسان و متخصصان فني كه روش هاي كاهش خسارت ها و خرابي هاي ناشي از بلاياي طبيعي يا سوانح صنعتي را جست و جو مي كنند، اقتصاد داناني كه تلاطم ها و نوسانات شديد بازار هاي پولي و مالي را تجزيه و تحليل مي نمايند، روانشناساني كه با نابساماني هاي روحي بيماران سر و كار دارند و ساير صاحب نظران و محققان رشته هاي مختلف علمي، هر يك به گونه اي، واژه ي بحران را به كار گرفته و از آن براي توصيف پديده ي مورد نظر خود استفاد ه كرده اند. تنوع در پديده هايي كه بحران خوانده مي شوند. هنوز كمتر از تنوع در تعريف هايي است كه از اين واژه ارائه شده است. دانش پزشكي، بحران را « نقطه عطفي در سير بيماري، يعني وقتي كه معلوم مي شود بيمار نجات خواهد يافت يا خواهد مرد» تعريف مي كند (فرهنگ وبستر). دانش روابط بين الملل با عنايت به حوادثي مانند بحران موشكي كوبا، بحران ها را جا نشين جنگ و نه صرفاً ماجراهاي خطرناكي كه مقدمه ي جنگ اند تلقي مي كند؛ از اين نظر، كار كرد سيستمي بحران ها اين است كه منازعات بسيار حادي را كهقابل حل از طريق ديپلماسي معمولي نبوده و در زمان هاي قديمي تر از راه جنگ حل مي شدند، بدون خشونت يا صرفاً با حداقل خشونت ممكن فيصله دهند (دوئري وفالتز گراف، 1372، ص 748). علم اقتصاد بحران را « مرحله اي طبيعي از چرخه ي كسب و كار كه دوره هايش را بر اساس قوانين و پويش هاي خود سپري مي كند»، مي داند (كلمان ژوگلهار).دانش تاريخ ورود جهان به مرحله ي تغييرات بزرگ ناگهاني، يعني تغييراتي با حالتي دهشتبار، شتابي ناگهاني در مسير تاريخ ايجاد مي كند را بحران مي داند. از نظر مورخان، بحران فقط تغييري بسيار سريع در محدوده ي اندكي از زمان است كه بر جنبه هاي بسيار اساسي نهاد ها، نگرش هاي اخلاقي، انواع انديشه و احساس، ساختار هاي قدرت و تشكيلات اقتصادي تأثير مي گذارد (گرهارد مازور، 1367). دانش مديريت، بحران آخرين مرحله از عمر يك سازمان در حال انحطاط، يعني زماني كه مرگ آن قريب الوقوع مي نمايد تعريف كرده (weitzel and jansson, 1989) و از نظر برخي محققان اين رشته، همچون گرينر، ليپيت و اشميت، « بحران ها دوره هايي هستند كه داغ خود را بر چهره ي تغييرات مربوط به چرخه ي عمر سازمان ها بر جا مي گذارند»