حسابداران و نسبتهاي مالي تجزيه و تحليل مالی فرايندی است كه طی آن مشخصات و ويژگيهای بارز مالی و عملياتی واحد اقتصادی با استفاده از صورتهای مالی و ساير اطلاعات مالی مشخص می شود و در امر تصميم گيری ، استفاده كنندگان از صورتهای مالی را ياری می كند . يكی از روشهای متداول تجزيه و تحليل صورتهای مالی ، تجزيه و تحليل صورتهای مالی با استفاده از نسبتهای مالی می باشد . نسبتهای مالی در يك دسته بندی كلی به پنج دسته تقسيم می شوند : ۱- نسبتهای نقدينگی : نسبتهايی هستند كه كفايت و قدرت نقدينگی موسسه را در قبال بازپرداخت بدهيهای كوتاه مدت مشخص می كند . اين نسبت بيشتر مورد توجه بستانكاران كوتاه مدت موسسه و افرادی است كه تصميم دارند به موسسه وام بدهند . ۲- نسبتهای اهرمی : نسبتهايی هستندكه ميزان تأمين مالی از منابع مالی خارجی را مشخص می كند . يعنی وجوهی كه توسط صاحبان شركت ( سهامداران ) تأمين شده با وجوهی كه از طريق وام بدست آمده مقايسه می شود . ۳- نسبتهای فعاليت : نسبتهايی هستند كه ميزان كاربرد دارائيها را مشخص می كند و سطح فروش را با حسابهای مختلف دارايی مانند موجودی كالا ، حسابهای دريافتنی ، دارايی ثابت و غيره می سنجد . ۴- نسبتهای سودآوری : اين نسبتها نتيجه كالايی فعاليت ها و توان بهره برداری شركت را از طريق سود ارزيابی می كنند . ۵- نسبتهای مالكيت : اين نسبتها بطور مستقيم و غير مستقيم پيوند دهنده سود نقدينگی هستند و به سهامداران در ارزيابی نقدينگی ها و سياستهايی كه بر قيمت بازار سهام تأثير می گذارند كمك می كند يعنی آنان می توانند با استفاده از اين نسبتها وضعيت سرمايه گذاری خود را در شركت در زمان حال و آينده بررسی كنند . همانطور كه پيداست اين نسبتها بيشتر از همه مربوط به صاحبان سهام است . اين روزها اگر كسی بخواهد در زمينه بورس و سهام فعاليت كند بايد بتواند نسبتهای مالی يك موسسه را محاسبه كند . نسبتها مانند كليدهايی هستند كه در های بسته را باز می كنند . وقتی كه شما يك صورت مالی را در اختيار داريد و می خواهيد به موسسه صاحب آن صورت مالی وام بدهيد ، بهترين كار محاسبه نسبتهای نقدينگی موسسه مذكور است . نسبتهای اهرمی نيز كارايی بالايی دارند . از طريق اين نسبتها می توان نسبت بدهی به دارايی و نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام را مشخص نمود . ضمناً ميتوان ميزان توانايی يك موسسه در پرداخت بهره را محاسبه نمود . نسبت ديگری نيز وجود دارد كه نشان می دهد كه درآمد شركت تا چه اندازه برای پوشش هزينه های ثابت كافی است .
حسابداران و نسبتهاي مالي تجزيه و تحليل مالی فرايندی است كه طی آن مشخصات و ويژگيهای بارز مالی و عملياتی واحد اقتصادی با استفاده از صورتهای مالی و ساير اطلاعات مالی مشخص می شود و در امر تصميم گيری ، استفاده كنندگان از صورتهای مالی را ياری می كند . يكی از روشهای متداول تجزيه و تحليل صورتهای مالی ، تجزيه و تحليل صورتهای مالی با استفاده از نسبتهای مالی می باشد . نسبتهای مالی در يك دسته بندی كلی به پنج دسته تقسيم می شوند : ۱- نسبتهای نقدينگی : نسبتهايی هستند كه كفايت و قدرت نقدينگی موسسه را در قبال بازپرداخت بدهيهای كوتاه مدت مشخص می كند . اين نسبت بيشتر مورد توجه بستانكاران كوتاه مدت موسسه و افرادی است كه تصميم دارند به موسسه وام بدهند . ۲- نسبتهای اهرمی : نسبتهايی هستندكه ميزان تأمين مالی از منابع مالی خارجی را مشخص می كند . يعنی وجوهی كه توسط صاحبان شركت ( سهامداران ) تأمين شده با وجوهی كه از طريق وام بدست آمده مقايسه می شود . ۳- نسبتهای فعاليت : نسبتهايی هستند كه ميزان كاربرد دارائيها را مشخص می كند و سطح فروش را با حسابهای مختلف دارايی مانند موجودی كالا ، حسابهای دريافتنی ، دارايی ثابت و غيره می سنجد . ۴- نسبتهای سودآوری : اين نسبتها نتيجه كالايی فعاليت ها و توان بهره برداری شركت را از طريق سود ارزيابی می كنند . ۵- نسبتهای مالكيت : اين نسبتها بطور مستقيم و غير مستقيم پيوند دهنده سود نقدينگی هستند و به سهامداران در ارزيابی نقدينگی ها و سياستهايی كه بر قيمت بازار سهام تأثير می گذارند كمك می كند يعنی آنان می توانند با استفاده از اين نسبتها وضعيت سرمايه گذاری خود را در شركت در زمان حال و آينده بررسی كنند . همانطور كه پيداست اين نسبتها بيشتر از همه مربوط به صاحبان سهام است . اين روزها اگر كسی بخواهد در زمينه بورس و سهام فعاليت كند بايد بتواند نسبتهای مالی يك موسسه را محاسبه كند . نسبتها مانند كليدهايی هستند كه در های بسته را باز می كنند . وقتی كه شما يك صورت مالی را در اختيار داريد و می خواهيد به موسسه صاحب آن صورت مالی وام بدهيد ، بهترين كار محاسبه نسبتهای نقدينگی موسسه مذكور است . نسبتهای اهرمی نيز كارايی بالايی دارند . از طريق اين نسبتها می توان نسبت بدهی به دارايی و نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام را مشخص نمود . ضمناً ميتوان ميزان توانايی يك موسسه در پرداخت بهره را محاسبه نمود . نسبت ديگری نيز وجود دارد كه نشان می دهد كه درآمد شركت تا چه اندازه برای پوشش هزينه های ثابت كافی است .