تاريخ مخابرات در ايران مخابرات در ايران همچون ديگر نقاط جهان با نصب اولين خط تلگراف در سال 1236 هجري خورسيديعني چهارده سال بعد از موفقيت مورس,بين تهران وچمن سلطانيه در نزديكي زنجان (اردوگاه تابستاني ناصر‌الدين شاه)تحقق يافت. دو سال بعد خط تلگراف سلطانيه به سمت زنجان و تبريز و جلفا امتداد يافت و به شبكه تلگرافي روسيه پيوست. توسعه تلگراف بسياري از شهرها را سال به سال درنورديد.تا اينكه ايران در سال 1248 به عضويت اتحاديه بين‌المللي تلگراف درآمد.اداره تلگراف در سال 1255 به وزارت تلگراف ارتقاء يافت. مرحله دوم فناوري مخابرات با نصب تلفن آغاز مي‌شود.اگرچه اولين خط تلفن در حدود دوازده سال پس از اختراع آن,يعني سال 1269 در تهران راه‌اندازي شد,اما گسترش شبكه تلفن در ايران از سال 1320 آغاز گرديد. در سال 1269 بين دو ايستگاه ماشين دودي و شهر ري ارتباط تلفني برقرار شد.بعد از آن بين كامرانيه(شميران)و عمارت سلطنتي وزارت جنگ(تهران)و سپس مقر ييلاقي شاه(احتمالاً سلطنت‌آباد)و عمارت سلطنتي تهران ارتباط تلفني داير شد. در اول آبان‌ماه 1305 تلفن جديد برروي 2300 رشته كابل آماده بهره‌برداري شد.در مرداد 1308 به موجب تصويب‌نامه‌اي,رسيدگي به امور تلفن كه در دست شركتها بود,به وزارت پست و تلگراف واگذار و نام آن وزارتخانه به وزارت پست و تلگراف و تلفن تبديل گرديد.دوسال بعد سهام شركت‌هاي تلفن براي دولت خريداري و شركت سهامي تلفن ايران تأسيس شد.پس از شهريور 1320 همزمان با خروج نيروهاي متفقين از ايران,خطوط تلفن جديد(كارير)كه توسط آنان در ايران تأسيس شده بود,خريداري گرديد. روند توسعه كيفي و كمي مخابرات از مرحله تلفن مغناطيسي تا مرحله خودكار به تدريج ادامه يافت و در سال 1343 استفاده از شيوه ريز موج(مايكروويو) در مخابرات ايران آغاز و به دنبال آن در سال 1345 اولين كارخانه مخابراتي ايران تأسيس شد.راه‌اندازي و بهره‌برداري از ايستگاه زميني ماهواره‌اي شهيد‌قندي(اسدآباد)همدان و استفاده از اولين كابل ارتباطي بين شهريPCM بين تهران و كرج و ايجاد مركز آموزش مخابرات اقدامات بعدي بود. در سال 1349 مركز تحقيقات مخابرات پايه‌گذاري شد و در سال 1350 شركت مخابرات ايران با ساختاري جديد متولي تمامي مسائل مخابرات كشور شد و صنايع مخابراتي راه‌دور ايران نيز به منظور توليد تجهيزات مخابراتي راه‌دور در همين سال شكل گرفت.
تاريخ مخابرات در ايران مخابرات در ايران همچون ديگر نقاط جهان با نصب اولين خط تلگراف در سال 1236 هجري خورسيديعني چهارده سال بعد از موفقيت مورس,بين تهران وچمن سلطانيه در نزديكي زنجان (اردوگاه تابستاني ناصر‌الدين شاه)تحقق يافت. دو سال بعد خط تلگراف سلطانيه به سمت زنجان و تبريز و جلفا امتداد يافت و به شبكه تلگرافي روسيه پيوست. توسعه تلگراف بسياري از شهرها را سال به سال درنورديد.تا اينكه ايران در سال 1248 به عضويت اتحاديه بين‌المللي تلگراف درآمد.اداره تلگراف در سال 1255 به وزارت تلگراف ارتقاء يافت. مرحله دوم فناوري مخابرات با نصب تلفن آغاز مي‌شود.اگرچه اولين خط تلفن در حدود دوازده سال پس از اختراع آن,يعني سال 1269 در تهران راه‌اندازي شد,اما گسترش شبكه تلفن در ايران از سال 1320 آغاز گرديد. در سال 1269 بين دو ايستگاه ماشين دودي و شهر ري ارتباط تلفني برقرار شد.بعد از آن بين كامرانيه(شميران)و عمارت سلطنتي وزارت جنگ(تهران)و سپس مقر ييلاقي شاه(احتمالاً سلطنت‌آباد)و عمارت سلطنتي تهران ارتباط تلفني داير شد. در اول آبان‌ماه 1305 تلفن جديد برروي 2300 رشته كابل آماده بهره‌برداري شد.در مرداد 1308 به موجب تصويب‌نامه‌اي,رسيدگي به امور تلفن كه در دست شركتها بود,به وزارت پست و تلگراف واگذار و نام آن وزارتخانه به وزارت پست و تلگراف و تلفن تبديل گرديد.دوسال بعد سهام شركت‌هاي تلفن براي دولت خريداري و شركت سهامي تلفن ايران تأسيس شد.پس از شهريور 1320 همزمان با خروج نيروهاي متفقين از ايران,خطوط تلفن جديد(كارير)كه توسط آنان در ايران تأسيس شده بود,خريداري گرديد. روند توسعه كيفي و كمي مخابرات از مرحله تلفن مغناطيسي تا مرحله خودكار به تدريج ادامه يافت و در سال 1343 استفاده از شيوه ريز موج(مايكروويو) در مخابرات ايران آغاز و به دنبال آن در سال 1345 اولين كارخانه مخابراتي ايران تأسيس شد.راه‌اندازي و بهره‌برداري از ايستگاه زميني ماهواره‌اي شهيد‌قندي(اسدآباد)همدان و استفاده از اولين كابل ارتباطي بين شهريPCM بين تهران و كرج و ايجاد مركز آموزش مخابرات اقدامات بعدي بود. در سال 1349 مركز تحقيقات مخابرات پايه‌گذاري شد و در سال 1350 شركت مخابرات ايران با ساختاري جديد متولي تمامي مسائل مخابرات كشور شد و صنايع مخابراتي راه‌دور ايران نيز به منظور توليد تجهيزات مخابراتي راه‌دور در همين سال شكل گرفت.