مفهوم ارتقای حرفهای معلمان از اواسط قرن بیستم و با ضرورت یافتن اجرای اصلاحات در نظامهای آموزشی، پدیدار شده است. در شکل گیری این مفهوم، یافته های پژوهشی و بررسی مقایسهای نظامهای آموزشی تأثیر زیادی داشته است، زیرا مطالعات و پژوهشها نشان میدهند که «معلم» در انجام اصلاحات اموزشی نقش دو سویهای دارد؛ از یک سو موضوع اصلاحات و از سوی دیگر عامل اصلاحات آموزشی محسوب می شود. این در حالیست که 75 درصد از آموزش های تربیت معلم به اطلاعات عمومی و نظری مربوط است و تنها 25 درصد به چگونه یاد دادن اختصاص یافته و زمان کمتری برای آموزش مهارت ها و توانایی های حرفه ای در نظر گرفته شده است. با توجه به مباحث پیش گفته ضرورت نگاهی تطبیقی به فرایند حرفهای شدن و توانمندسازی معلمان و از سویی به کارگیری عملی و نظری این علم مطابقت یافته با کشورهای پیشروی جهان در این زمینه به خوبی احساس می شود. از این رو در پژوهش حاضر ضمن کنکاشی جامع و تاریخی در سیر و مراحل و فرایند پیشرفت آموزش های حرفه ای و توانمند سازی معلمان در اقصی نقاط جهان، به ارائه راهکارهای عملی تطبیق یافته با توجه به شرایط بومی و فرهنگ و کار کردهای خاص نظام تربیت معلم در کشور پرداخته می شود. در این راستا مؤلفه های هفت گانهٔ ویژگی های حرفه ای معلمان که عبارتند از: استفاده از روش های تدریس فعال در کلاس درس، توجه به رشد و پیشرفت انسانی یادگیرندگان، برنامه ریزی برای تدریس، ارزیابی و سنجش عملکرد دانش آموزان، رشد و پیشرفت حرفه ای و فکری معلمان، مدیریت کلاس درس و دانش تخصصی در حوزه خاص محتوایی؛ با تأکید ویژه بر بعد رشد و پیشرفت حرفهای و فکری و ضرورت به روزرسانی آموزشهای معلمان با توجه به الکترونیکی شدن فرایندهای آموزش و یادگیری و دستیابی به منابع علمی در دهه حاضر، مورد پردازش قرار گرفتهاند. کلمات کلیدی: ویژگی های حرفه ای، توانمند سازی، معلمان، استانداردها.1. مقدمه شایستگی هر نظام آموزشی به اندازه شایستگی معلمان آن است. نظام های آموزشی در دهه های اخیر در گذر از مسایل کمی و همگانی کردن آموزش ناگزیر از توجه به مسایل کیفی پدیده های آموزشی بوده و ارتقا کیفیت آموزش را ضمن توجه به منابع و تجهیزات، از طریق اصلی ترین عامل در یک نظام آموزشی یعنی «معلم» مورد توجه و هدف گیری قرار دادهاند. مفهوم ارتقای حرفهای معلمان از اواسط قرن بیستم و با ضرورت یافتن اجرای اصلاحات در نظامهای آموزشی، پدیدار شده است. در شکل گیری این مفهوم، یافته های پژوهشی و بررسی مقایسه ای نظامهای آموزشی تأثیر زیادی داشته است، زیرا مطالعات و پژوهشها نشان می دهند که «معلم» در انجام اصلاحات آموزشی نقش دو سویهای دارد؛ از یک سو موضوع اصلاحات و از سوی دیگر عامل اصلاحات آموزشی محسوب می شود(آندرسون، ترجمه امینی، 1380)، لذا عمدهترین اهداف رایج در آموزش معلمان عبارتند از: حرفهای سازی (تمرکز بر معلمان بدون کیفیت یا با کیفیت پایین). ظرفیت سازی در معلمان (آماده سازی معلمان برای پذیرش مسئولیتهای جدید یا مواجهه با تغییرات برنامه های درسی). به روز کردن معلمان (به روز نگهداشتن داشتن و توانایی تدریس متناسب با شرایط و روشهای جدید تدریس، از دیگر سو با درنظر داشتن این مطلب که در یک نظام آموزشی کارآمد اجزاء و عناصر مختلف اعم از برنامه و مواد درسی، یادگیرنده ها، معلم، وسایل آموزشی، فضا و تجهیزات، بودجه و اعتبارات و... بر یکدیگر تأثیر متقابل دارند، تا دستیابی به هدفهای مورد انتظار را امکان پذیر سازند، علاوه بر این لازم است، که هر یک از اجزاء نیز به تنهایی از کیفیت و کارآمدی لازم برخوردار باشند.فایل به صورت pdf و همراه با آموزش تبدیل به ورد می باشدتعداد صفحات : 9 صفحه