لينک پرداخت و دانلود *پايين مطلب* فرمت فايل:Word (قابل ويرايش و آماده پرينت)تعداد صفحه:10فهرست مطالب آغاز جهانموقعيت كنوني ماانفجار بزرگجهان چگونه آغاز شد؟ چگونه به حالت كنوني خود رسيد ؟ و سرنوشت نهايي آن چيست ؟ اين پرسشها و كوششهايي كه براي پاسخ گفتن به آنها انجام مي شود جوهر علم كيهانشناسي را تشكيل مي دهد . در طول تاريخ “جهان بيني ” هاي مختلف هر كدام براي مدتي متداول بوده است .اين جهان بيني ، جهان بيني انفجار بزرگ است كه خوانندگان بايد دستكم با نام آن آشنا باشند . كيهانشناسان مدعي نيستند كه دقيقا مي دانند جهان چگونه از حالتني با حجم صفر و چگالي بينهايت يعني از يك گسيختگي فضا – زماني – با انفجاري قدم به عرصه هستي نهاد . اما آنان كم و بيش مدعيند كه مي توانند به تفصيل بسيار شرح دهند كه چگونه آتشگوي سوزاني از ماده و اشعه، از زمان يك صدهزارم ثانيه پس از آفرينش تا 20000 ميليون سال بعد، به پهنه اي تاريك و سرد از فضاي تهي تحول يافت كه در گوشه كنار آن كهكشانهايي كه را مي توان سراغ كرد. كهكشانهايي كه از ستاره ها، گازها، غبارها، و سياراتي تشكيل شده اند كه در حول و حوش خود مي بينيم.اساسي ترين رصد نجومي اينست كه شب به دنبال روز مي ايد. اين رصد به تنهايي كافي است كه ما را از انبساط جهان آگاه سازد و اين نكته را متذكر شود كه جهان بايد از حالتي متراكم تر، انبساط يافته باشد: انفجار بزرگ. يك جهان تاريكي، تنها در صورتي مي تواند پر از كهكشانهاي پر نور باشد كه انبساط پيدا كند.لب مطلب اين است كه گرانش موجب شد تجمع هايي در گازهاي ئيدروژن و هليومي كه جهان را مي انباشت صورت پذيرد. سپس اين تجمع ها انقباض يافتند و ابرهاي متراكمي از گاز را بوجود آوردند. در اين ابرها نيز قسمتهاي كوچكتري منقبض شدند و ستارگان را پديد آوردند. اينكه آيا فروريزش و انقباض اوليه در مقياس كهكشاني بود يا مجموعه هاي كهكشاني و يا حتي ابرمجموعه هايي از آنها، هنوز روشن نيست. در حقيقت يك مكتب فكري بر آنست كه نخست توده هاي كوچكتر منقبض شدند و ستاره ها را پديد آوردند و سپس با توده هاي كوچك ديگر يكي شدند و اجتماعات بزرگتر ماده (كهكشانها) را تشكيل دادند.