قوانین کیفری ایران از لحاظ تاریخی به پنج دوره تقسیم می شود به عبارت دیگر پنج دوره تقنیننی داریم که عبارتند از :قانون مجازات عمومی ۱۳۰۴ -قانون مجازات عمومی ۱۳۵۲ -قانون راجع به مجازات اسلامی ۱۳۶۱ -قانون مجازات اسلامی ۱۳۷۰ و لایحه جدید قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۰ که هنوز به صورت قانون در نیامده است. در این میان سه اصل سرزمینی ،شخصی و صلاحیت واقعی قوانین کیفری در همه این قوانین با اندکی تغییرات آمده و بدان اشاره شده است هم چنین سه قلمرو هوایی، دریایی و زمینی نیز در این سیر تقنینی در بابلای مواد قانونی گنجانده شده است با این توضیح که دو قلمرو دریایی و هوایی علاوه بر قوانین داخلی از قوانین و کنوانسیونهای بین المللی نیز تبعیت می کنند که در متن اصلی این نوشتار مفصل آمده است و بخش عمده این قلمروها را شامل می شوند ازجمله کنفرانسهای ژنو و لاهه و در زمینه زمینه قلمرو هوایی عهدنامه های پاریس و شیکاگو هستند . و اینکه دریای سرزمینی جزء سرزمین کشور محسوب می شود و دولتها برای ورود به آن باید اصول بین المللی را رعایت کنند و در مورد قلمرو هوایی سه نظریه ارائه گردیده است ۱-نظریه ای که از حقوق خصوصی گرفته شده است ۲- نظریه عبور و مرور آزاد ۳-نظریه بینابین که حقوق بین الملل نیز متمایل به این نظر می باشد. و هم چنین برخی قوانین خاص در مورد قلمرو هوایی و دریایی به تصویب رسیده اند که باید این قوانین با تلفیق قواعد بین الملل به اجرا در بیاییند .فهرست :مقدمهتاریخچهقلمرو قوانین جزایی در مکانقانون مجازات عمومیراجع به قانون مجازات اسلامیقانون مجازات اسلامیلایحه جدید قانون مجازات اسلامیاصل شخصی بودن قوانین جزاییاصل صلاحیت واقعی قوانین کیفریقلمرو سه گانه (زمینی،دریایی،هوایی)اجرای قوانین کیفری در قلمرو دریاییقانون مناطق دریایی جمهوری اسلامی ایرانقوانین و کنوانسیون هاکنوانسیون دریای آزادکنوانسیون فلات قارهقلمرو هوایی در قوانینقانون هواپیمایی کشوریکنوانسیونهای بین المللیعهدنامه شیکاگوفهرست منابع