تأثیرپذیری معماری پایدار از بستر طبیعی (با نگاهی به کبوترخانه های شرق اصفهان) این مقاله در اولین همایش ملی معماری پایدار و توسعه شهری پذیرفته شده است.فایل این مقاله به صورت word و قابل ویرایش است. لینک مقالات همایش در سایت سیویلیکا (+) چکیدهامروزه به دلیل روند شتابان زندگی جدید و عواقب ناشی از توسعه نا آگاهانه محیط، به باز اندیشی در چگونگی شکلگیری محیط پایدار و رویکرد توسعه پایدار توجه ویژه میشود تا شاید مرهمی برای محیط فردا باشد. به علت اندیشه شکل دهنده توسعه و طراحی پایدار که انسان و محیط در تعامل با هم قرار میگیرند، این رویکرد متعلق به همه زمانهاست و باید توجه داشت که آن سبکی زودگذر نیست. معماری گذشته ایران یکی از نمونههای موفق همخوانی زندگی با محیط پیرامون است. اندیشه و روشهایی که برای ساخت بناهای کاربردی در نظر گرفته شده، همساز با محیط است. یکی از این بناها، کبوترخانهها هستند که به عنوان زیرساخت تأسیسات كشاورزی،پاسخی در مقابل شرایط نامساعد اقلیمی جهت جمع آوری کود و تقویت خاک بودند. در حوالی استان اصفهان بیش از سه هزار کبوترخانه وجود داشته که به نظر میرسد، رونق آنها در دوره صفوی، مقارن با رونق کشاورزی در منطقه بوده باشد. بعدها در دوره قاجار نیز روند ساخت کبوترخانهها به صورت چشمگیری ادامه یافت. ناحیه شرق اصفهان تا پیش از مدرنیسم و استفاده ناآگاهانه محصولات صنعتی دارای توسعه پایدار و گونههای متعدد بناهای همساز با اقلیم و زندگی مردم بود، به این دلیل کبوترخانه های این منطقه برای مطالعه موردی پژوهش انتخاب شدند. در این راستا با روش توصیفی- تحلیلی، ابتدا تعاریف و مفاهیم مرتبط با پایداری و طراحی پایدار بررسی شده است، سپس با توجه ویژه به منطقه پژوهش به دسته بندی و گونه شناسی کبوترخانههای شرق اصفهان پرداخته شده است و نهایتا مولفههای موثر در توسعه پایدار این منطقه در رابطه با کبوتر خانهها استخراج شد؛ مولفههایی نظیر شناسایی مکان مناسب در استقرار بنا و نزدیکی به زمینهای کشاورزی، هماهنگی با زندگی و فرهنگ مردم منطقه، ارتباط با طبیعت و شناخت فرآیندهای طبیعی نظیر تولید کود و استفاده از پرندگان، همخوانی مناسب فرم بنا با اقلیم و نحوه قرارگیری آن با توجه به عوامل محیطی.واژههای کلیدی: طراحی پایدار، توسعه پایدار، محیط زیست، کبوترخانه، شرق اصفهان.