آتریوم در معماری پایدار این مقاله در اولین همایش ملی معماری پایدار و توسعه شهری پذیرفته شده است. فایل این مقاله به صورت word و قابل ویرایش است. لینک مقالات همایش در سایت سیویلیکا (+)آتریوم اصطلاحی است که برای فضای داخلی(حیاط داخلی) در معماری بومی روم باستان و نیز گونه‌ای از فضا و حیاط ورودی در کلیساهای دوره صدر مسیحیّت می‌باشد امروزه آتریوم به معنای یک فضای چند طبقه محصور می باشد که به صورت عمودی در طول چند طبقه دارای فضای باز می باشد. اهمیت استفاده از اتریوم بسیار اشکار است. چون بنای آتریوم به علت ایجاد ارتباط بین فضای بیرون و درون یک حالت روانی و عاطفی را در مردم ایجاد می‌کند و با راه دادن نور طبیعی به فضای داخل، آتریوم فضاهای طبقاتی بزرگتر و کارآمدتری را به نسبت ساختمان‌های معمول ایجاد می‌کند. آتریوم محیط کار بسیار مطلوبی را با فراهم آوردن فضای بیشتر و ارتباط با نور طبیعی و محیط بیرون پدید می‌آورد. بسیاری بر این باورند که دسترسی به تمامی طیف های نور طبیعی باعث ایجاد یک محیط سالم و مفید می‌شود. با توجه به اهداف معماری پایدار نه تنها آتریوم می تواند چنان طراحی شود که اتلاف انرژی پائینی داشته باشد بلکه نقش جدیدی را هم در جهت کاهش مصرف انرژی به شکل سرمایش و گرمایش طبیعی، عملکرد غیر فعال خورشیدی ایفا کرده و با توجه به ویژگی میانجی حرارتی بودن آن امکان افزایش سطوح بازشوهای داخلی را برای دریافت نور طبیعی بیشتر میسر می‌سازد. لذا هدف از این پژوهش، شناختی اجمالی از آتریوم و توجه به چگونگی استفاده و تاثیر آن در معماری پایدار می باشد. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی می‌باشد و روش گردآوری اطلاعات اسنادی است.واژه‌هاي كليدي: آتریوم، حیات مرکزی، نورگیری، تهویه، معماری پایدار