جایگاه حیاط مرکزی در خانههای سنتی ایران برای رسیدن به معماری پایداراین مقاله در اولین همایش ملی معماری پایدار و توسعه شهری پذیرفته شده است.فایل این مقاله به صورت word و قابل ویرایش است.لینک مقالات همایش در سایت سیویلیکا (+)چکیده:معماری پایدار یکی از بحثهای مهم زمان معاصر میباشد که عکس‌العملی منطقی در برابر مسایل و مشکلات عصر صنعت به شمار می‌رود. یکی از نمونههای معماری پایدار، معماری سنتی ایرانی است که بهموضوع های اقلیمی، مصالح، سازه و ترکیب و پایداری آنها میپردازد. وجود معماری پایدار در خانههای سنتی ایران که با توجه ویژه به حیاط طراحی شده است، چشمگیر میباشد. معماران ایرانی همواره سعی در خلق فضایی بودند که در آن به آرامش برسند و درخلق این فضا محتاج طبیعت بودند و معتقد بودند که بخشی از پایداری معماری با طبیعت ادغام شده است و در طول هم میباشد.حیاط مرکزی با توجه به چهار اقلیم ایران، در ابعاد و اندازههای مختلف وجود داشته و کاربریهای اطراف حیاط نیز با توجه به اقلیمها متفاوت بوده است و یک معماری پایدار را تعریف میکند. در خانههای سنتی با طراحی حیاط مرکزی از انرژیهای تجدیدپذیر مانند هوا، نور و ... همراه با فضای سبز استفاده شده است.هدف این مقاله بررسی جایگاه حیاط در خانههای سنتی ایران به عنوان معماری پایدار و بررسی نقش کیفی مولفههای اصلی تشکیلدهنده حیاط مانند ایوان، حوض آب و باغچه میباشد و همچنین به تفاوتهای موجود در حیاط ها با توجه به اقلیم اشاره میشود و به نتیجه حاصل از این بررسی در پایان اشاره خواهد شد. روش اصلی تحقیق در این مقاله، بررسی کیفی موضوع با بهرهگیری از منابع کتابخانهای، مقالات علمی در نشریات مرتبط و مقالات اینترنتی در سایتهای معتبر میباشد.کلمات کلیدی:معماری پایدار، خانههای سنتی، حیاط مرکزی، اقلیم