مقدمه ای بر طراحی پل های پایدار بر پایه علم بیونیکاین مقاله در اولین همایش ملی معماری پایدار و توسعه شهری پذیرفته شده است.فایل این مقاله به صورت word و قابل ویرایش است.لینک مقالات همایش در سایت سیویلیکا (+) پس از میلیاردها سال بقای متناسب ترین موجودات مطابق با خواست طبیعت و تکامل آنها، هزاران موجود زنده زمین را غنی کرده اند. تکامل آنها الهام بخش موثری در تلاش انسان برای کسب موفقیت در اکثر حیطه های علمی بوده است. علم بیونیک که علم بهره گیری از اشکال و ساختار موجودات زنده است، در ساخت ابزار تکنیکی موفقیت های بزرگی را در هر حیطه، بدست آورده است. در سال های اخیر، برخی معماران بناهایی را ساخته اند که خصوصیات این موجودات زنده را در معماری شان دخیل کرده اند و به معرض نمایش گذاشته اند. در مقایسه با ساختمان های مرسوم، این ساختمان ها برتری خاصی در عملکرد، سازه و تاثیرگذاری در بعضی وجوه دیگر دارند. پل بنایی است که فرمی سازه ای و معمارانه دارد اما اغلب از دید معماران برای طراحی پایدار پنهان مانده است. طراحان بویژه در کشور ما معمولا به مسئله زنده بودن و پایداری در طراحی پل توجه نمی کنند و سعی می کنند فقط مسئله ساختمان پل را مطابق مرسوم پاسخ دهند که این امر اجازه نوآوری های بسیاری را در طراحی گرفته است. علاوه بر این پل های کنونی به سختی می توانند جوابگوی تراکم زیاد حمل و نقل و همزمان زیبایی بصری در دراز مدت و جهت توسعه باشند. امروزه با مسئله پایداری مواجهیم و طراحان پل در جستجوی نوآوری های ساختاری هستند. ما می توانیم به کمک ترکیبی موفق از علم بیونیک و سازه های پایدار و در نتیجه طراحی ساختار مطابق با طبیعت، مرجعی نو برای طراحی پل ها در عمل ایجاد کنیم. این مقاله در ارتباط با مفهوم علم بیونیک و معرفی بیونیک به عنوان یک روش در طراحی ساختار و فرم پل های پایدار بحث می کند.واژه‌هاي كليدي: پل پایدار، بیونیک، ساختار.