توزيع کالا از طريق شبکه شرکتهاي پخش اساساً به دليل اينکه هر شخصي با هر سابقه و با هر مقدار پولي مي تواند مبادرت به ايجاد شرکت پخش كند (همانطور که در کشور، به ويژه در شهرهاي بزرگ مانند تهران بوضوح شاهد آن هستيم)، تعداد زيادي شرکتهاي پخش کوچک در جاهاي مختلف مشاهده مي شود که ريسک فعاليت با اين شرکتها چه از نظر بازپرداخت وجه کالاهاي فروخته شده و چه از نظر کنترل نحوه فعاليت آنها به حدي بالاست که عملاً فعاليت با اين سيستم ها را فاقد هر گونه توجيه مي كند. در اين بخش فقط به همکاري با شرکتهاي بزرگ پخش اشاره مي شود: مزيتها: 1. ريسک بازگشت وجه کالاي فروخته شده نسبتاً در مقايسه با روش اول پايين است. 2. به دليل وجود تجربه نسبتاً خوب در امر توزيع مويرگي و وجود اطلاعات به روز در اين سيستم ها، کنترل شبکه توزيع و مسيرکالاي فروخته شده آسان است.(البته اگر اطلاعات در اختيار شرکت توليد کننده قرار داده شود). 3. سرعت انتقال کالا به بازار نسبتاً خوب است.(البته نه در همه موارد) 4. به دليل متمرکز بودن سيستم سفارش دهي و باز پرداخت وجه کالاي فروخته شده، مشکلات تعدد مشتري و مراکز سفارش وجود ندارد و طرف حساب يک نفر است. معايب: 1. شرکت توليد کننده هيچ کنترلي بر شيوه هاي توزيع کالا ندارد. 2. به دليل واحد بودن کانال توزيع، در صورتي که به هر دليل، شرکت توزيع کننده، توزيع کالا را انجام ندهد، شرکت توليد کننده فلج خواهد شد. 3. سيستم تامين مالي شرکت، منوط به پرداخت پول از يک منبع واحد مي شود. در صورتي که به هر دليل پرداخت پول از طرف شرکت توزيع کننده قطع شود، سيستم توليد کننده با مشکلات عديده اي مواجه خواهد شد. 4. در صورتي که عملکرد سيستم توزيع مورد رضايت توليد کننده نباشد، شرکت توليد کننده نمي تواند عکس العمل مناسب و سريع از خود نشان دهد. 5. در بلند مدت، شرکت توزيع کننده عملاً تعيين کننده خط مشي توليد کننده خواهد بود و توليد کننده بايد تابع تصميمات توزيع کننده باشد. 6. دوره باز پرداخت وجه فروخته شده به شرکتهاي پخش بزرگ بسيار طولاني بوده و هزينه فرصت از دست رفته سرمايه براي شرکتهاي توليد کننده بالا خواهد بود.
توزيع کالا از طريق شبکه شرکتهاي پخش اساساً به دليل اينکه هر شخصي با هر سابقه و با هر مقدار پولي مي تواند مبادرت به ايجاد شرکت پخش كند (همانطور که در کشور، به ويژه در شهرهاي بزرگ مانند تهران بوضوح شاهد آن هستيم)، تعداد زيادي شرکتهاي پخش کوچک در جاهاي مختلف مشاهده مي شود که ريسک فعاليت با اين شرکتها چه از نظر بازپرداخت وجه کالاهاي فروخته شده و چه از نظر کنترل نحوه فعاليت آنها به حدي بالاست که عملاً فعاليت با اين سيستم ها را فاقد هر گونه توجيه مي كند. در اين بخش فقط به همکاري با شرکتهاي بزرگ پخش اشاره مي شود: مزيتها: 1. ريسک بازگشت وجه کالاي فروخته شده نسبتاً در مقايسه با روش اول پايين است. 2. به دليل وجود تجربه نسبتاً خوب در امر توزيع مويرگي و وجود اطلاعات به روز در اين سيستم ها، کنترل شبکه توزيع و مسيرکالاي فروخته شده آسان است.(البته اگر اطلاعات در اختيار شرکت توليد کننده قرار داده شود). 3. سرعت انتقال کالا به بازار نسبتاً خوب است.(البته نه در همه موارد) 4. به دليل متمرکز بودن سيستم سفارش دهي و باز پرداخت وجه کالاي فروخته شده، مشکلات تعدد مشتري و مراکز سفارش وجود ندارد و طرف حساب يک نفر است. معايب: 1. شرکت توليد کننده هيچ کنترلي بر شيوه هاي توزيع کالا ندارد. 2. به دليل واحد بودن کانال توزيع، در صورتي که به هر دليل، شرکت توزيع کننده، توزيع کالا را انجام ندهد، شرکت توليد کننده فلج خواهد شد. 3. سيستم تامين مالي شرکت، منوط به پرداخت پول از يک منبع واحد مي شود. در صورتي که به هر دليل پرداخت پول از طرف شرکت توزيع کننده قطع شود، سيستم توليد کننده با مشکلات عديده اي مواجه خواهد شد. 4. در صورتي که عملکرد سيستم توزيع مورد رضايت توليد کننده نباشد، شرکت توليد کننده نمي تواند عکس العمل مناسب و سريع از خود نشان دهد. 5. در بلند مدت، شرکت توزيع کننده عملاً تعيين کننده خط مشي توليد کننده خواهد بود و توليد کننده بايد تابع تصميمات توزيع کننده باشد. 6. دوره باز پرداخت وجه فروخته شده به شرکتهاي پخش بزرگ بسيار طولاني بوده و هزينه فرصت از دست رفته سرمايه براي شرکتهاي توليد کننده بالا خواهد بود.