لغت شناسی و تقسیم بندی : در تعاریف به كار رفته برای انواع مواد شبه بتنی كه در دمای بالا به كار می روند یك نوع نا هماهنگی وجود دارد و استانداردی وجود ندارد كه مواد را طوری تعریف كند تا در بر گیرنده این تقسیم بندی باشد . بنابر این كار اساسی این است كه ابتدا موضوع را با تاكید بر تعاریف گفته شده برای بتن مقاوم حرارتی شروع كنیم . مشكلات نامگذاری : امروزه واژه ها ی مقاوم درجه حرارت پائین و بتن دیر گداز معمولا برای اشاره به خصوصیات حرارتی به كار می روند بنا به استاندارد 9556TGL آلمان و 99-30 TGL شوروی واژه بین مقاوم حرارتی برای كلیه توصیفات به كار می رود . در صورتی كه در كشور های دیگر استاندارد 43-85-45GOST مرزی بین تعاریف بتن مقاوم حرارت و بتن مقاوم در دمای بالاتر از 1770 قائل شده است . در مقالات انگلیسی و آمریكایی نیز مواد مشابهی را به نام سیمانهای دیرگداز , بتن های دیر گداز یا ریختگی های دیر گداز می نامند . بتن دیر گداز : به مخلوطی از سیمان , انواع پر كننده و ذرات ریز و آب گفته می شود كه در درجه حرارت معمولی حالت گیرش دارد و تمام موادی كه شامل سیمان نیستند می توان شبه بتن ( concrete type ) بحساب می آورند . لغت بتن بیان كننده عوامل چسبا ننده ی دانه های ریز هیدرولیكی كه عمدتا شامل تركیبی از Fe2O3 , Al2O3 , Sio2 با CaO كه در استاندارد های مشخص دارای خواص معینی هستند و بعد از عمل تركیب (بعد از 28 روز ) به استحكام فشاری Psi 3200 می رسد كه آن را به عنوان مینیمم استاندارد در نظر می گیرند , مهمترین بتن ها در این رابطه عبارتند از : بتن های سیمان پرتلند , سیمان كوره بلند , آلومینا های مختلف كه یكی از مشخصه های بارز همه ی آن ها سختی هیدرولیكی آنهاست و كاربرد این بتنها تا منطقه زینتر شدن آنهاست . مشخصات استاندارد بتن های دیر گداز عبارت است از : بتن های دیر گداز در درجه حرارتهای معمولی دارای اتصالات هیدرولیكی هستند و وقتی پخته می شوند از مرحله ی اتصال هیدرولیكی به مرحله ی اتصال سرامیكی تبدیل می شوند بدون آنكه استحكام آن كاهشی پیدا كند , بر طبق این استاندارد ها مخلوط های بتنی از نظر كارخانجات دیر گداز مخلوط های خشك شدنی درهوا هستند كه از مواد اولیه مقاوم در برابر حرارت با اندازه بندیmm 30- 0 و سیمان تشكیل شده اند . به عبارت دیگر بتنهای دیر گداز عبارتند از : بتن هایی كه خواص مكانیكی و فیزیكی آن حتی بعد از مدت زمان زیادی كه در حرارتهای بالا تا حد قابل قبولی باقی بماند . عاملهای چسباننده : عاملهایی چسباننده ای كه در چنین بتنهایی بكار می روند ممكن است چسبهای هیدرولیكی ( معمولا سیمانها ) باشند و یا چسبهای غیر هیدرولیكی ] بتن پریكلاس با سیمان سورل ( بتن ما گنزیا ) , چسب شیشه [ . در كشور های غربی استفاده از چسبهای هیدرولیكی در بتن های مقاوم در برابر درجه حرارت بسیار رایج است و در شوروی استفاده از عامل چسباننده چسب شیشه در بتن های دیر گداز نقش مهمی را در صنعت ایفا می كند . مواد نوع بتنی ( شبه بتنی ) موادی هستند كه دارای فسفات چسب شیشه و ماگنزیا ( پریكلاس ) می با شند . تقسیم بندی بتنهای دیر گداز : بتن های دیر گداز را می توان بر اساس درجه حرارت كار , نوع عاملهای اتصال ( چسباننده ) و نوع مواد پر كننده تقسیم بندی نمود :
لغت شناسی و تقسیم بندی : در تعاریف به كار رفته برای انواع مواد شبه بتنی كه در دمای بالا به كار می روند یك نوع نا هماهنگی وجود دارد و استانداردی وجود ندارد كه مواد را طوری تعریف كند تا در بر گیرنده این تقسیم بندی باشد . بنابر این كار اساسی این است كه ابتدا موضوع را با تاكید بر تعاریف گفته شده برای بتن مقاوم حرارتی شروع كنیم . مشكلات نامگذاری : امروزه واژه ها ی مقاوم درجه حرارت پائین و بتن دیر گداز معمولا برای اشاره به خصوصیات حرارتی به كار می روند بنا به استاندارد 9556TGL آلمان و 99-30 TGL شوروی واژه بین مقاوم حرارتی برای كلیه توصیفات به كار می رود . در صورتی كه در كشور های دیگر استاندارد 43-85-45GOST مرزی بین تعاریف بتن مقاوم حرارت و بتن مقاوم در دمای بالاتر از 1770 قائل شده است . در مقالات انگلیسی و آمریكایی نیز مواد مشابهی را به نام سیمانهای دیرگداز , بتن های دیر گداز یا ریختگی های دیر گداز می نامند . بتن دیر گداز : به مخلوطی از سیمان , انواع پر كننده و ذرات ریز و آب گفته می شود كه در درجه حرارت معمولی حالت گیرش دارد و تمام موادی كه شامل سیمان نیستند می توان شبه بتن ( concrete type ) بحساب می آورند . لغت بتن بیان كننده عوامل چسبا ننده ی دانه های ریز هیدرولیكی كه عمدتا شامل تركیبی از Fe2O3 , Al2O3 , Sio2 با CaO كه در استاندارد های مشخص دارای خواص معینی هستند و بعد از عمل تركیب (بعد از 28 روز ) به استحكام فشاری Psi 3200 می رسد كه آن را به عنوان مینیمم استاندارد در نظر می گیرند , مهمترین بتن ها در این رابطه عبارتند از : بتن های سیمان پرتلند , سیمان كوره بلند , آلومینا های مختلف كه یكی از مشخصه های بارز همه ی آن ها سختی هیدرولیكی آنهاست و كاربرد این بتنها تا منطقه زینتر شدن آنهاست . مشخصات استاندارد بتن های دیر گداز عبارت است از : بتن های دیر گداز در درجه حرارتهای معمولی دارای اتصالات هیدرولیكی هستند و وقتی پخته می شوند از مرحله ی اتصال هیدرولیكی به مرحله ی اتصال سرامیكی تبدیل می شوند بدون آنكه استحكام آن كاهشی پیدا كند , بر طبق این استاندارد ها مخلوط های بتنی از نظر كارخانجات دیر گداز مخلوط های خشك شدنی درهوا هستند كه از مواد اولیه مقاوم در برابر حرارت با اندازه بندیmm 30- 0 و سیمان تشكیل شده اند . به عبارت دیگر بتنهای دیر گداز عبارتند از : بتن هایی كه خواص مكانیكی و فیزیكی آن حتی بعد از مدت زمان زیادی كه در حرارتهای بالا تا حد قابل قبولی باقی بماند . عاملهای چسباننده : عاملهایی چسباننده ای كه در چنین بتنهایی بكار می روند ممكن است چسبهای هیدرولیكی ( معمولا سیمانها ) باشند و یا چسبهای غیر هیدرولیكی ] بتن پریكلاس با سیمان سورل ( بتن ما گنزیا ) , چسب شیشه [ . در كشور های غربی استفاده از چسبهای هیدرولیكی در بتن های مقاوم در برابر درجه حرارت بسیار رایج است و در شوروی استفاده از عامل چسباننده چسب شیشه در بتن های دیر گداز نقش مهمی را در صنعت ایفا می كند . مواد نوع بتنی ( شبه بتنی ) موادی هستند كه دارای فسفات چسب شیشه و ماگنزیا ( پریكلاس ) می با شند . تقسیم بندی بتنهای دیر گداز : بتن های دیر گداز را می توان بر اساس درجه حرارت كار , نوع عاملهای اتصال ( چسباننده ) و نوع مواد پر كننده تقسیم بندی نمود :