آنمی که در زبان فارسی به آن “کم خونی” گفته می شود عبارت از کاهش هموگلوبین، کاهش تعداد و حجم توده گلبول های قرمز و در نتیجه کاهش ظرفیت حمل اکسیژن در گردش خون است. گلبول های قرمز و هموگلوبین درون آن ها برای حمل و نقل اکسیژن از شش ها و تحویل آْن ها به بافت های بدن ضروری می باشند. کم خونی در تمام نژادها، هر دو جنس مونث و مذکر ودر تمام سنین دیده می شود. کم خونی به‌طور وسیع، به‌عنوان یک مشکل مهم بهداشتی مخصوصا در کشورهای در حال‌توسعه مطرح است و در بسیاری از این کشورها نسبت عظیمی از جمعیت به آن مبتلا هستند. مهم‌ترین و شایع‌ترین علت کم خونی، کمبود آهن ناشی از سوء‌‌تغذیه است. کم‌خونی‌های تغذیه ای، کم‌خونی‌هایی است که در اثر دریافت ناکافی مواد مغذی ایجاد می‌شوند. در میان فلزات حیاتی برای زندگی, آهن مهم ترین و فراوان ترین آن ها است و در بسیاری از واکنش های زیست شیمیایی بدن دخالت دارد. اگر آهن خوراکی به مقدار کافی برای ساختن گلبول قرمز خون در دسترس بدن قرار نگیرد، بدن ابتدا از ذخایر خود ( مانند آهن موجود در کبد ) استفاده می کند و در صورت ادامه کمبود آهن، ذخایر آن در بدن کاهش یافته وکم خونی فقرآهن بروز می کند. در کم‌خونی به علت کاهش تعداد یا اندازه گلبول‌های قرمز و نیز مقدار هموگلوبین موجود در آن ها، تبادل اکسیژن و دی‌اکسیدکربن بین خون و سلول‌ها دچار اختلال می‌شود.