در نخستین داستان‌های گلی ترقی شخصیت آدم‌ها بیمارگونه، ناامید، ناتوان و تنها و منزوی هستند که از همه چیز بیم دارند، سرخورده‌اند و رابطه‌ای با اجتماع ندارند، چرا که اغلب مردم جامعه را نادان و سطحی می‌بینند. ترقی پس از سال ۱۳۵۷ داستان‌های تامل برانگیزی مانند «بزرگ بانوی روح من»، «اتوبوس شمیران»، و «خانه‌ای در آسمان» نوشته است که نمونه‌های برجسته ادبیات داستانی معاصر ایران هستند.جایی دیگر یک مجموعه داستانی با شش داستان کوتاه از خانم ترقی هست. این داستانها عبارتند از : بازی نا تمام – اناربانو و پسرهایش – سفر بزرگ امینه – درخت گلابی – بزرگ بانوی روح من – جایی دیگر