میرعلیشیر نوایی، سیاستمدار و فرهنگمرد برجسته واپسین دهه های روزگار فرمانروایی تیموریان است. برابر با آنچه در منابع تاریخی آمده، امیرعلیشیر در هیچ برهه ای از زندگی خود همسری برنگزید، تا پایان عمر تنها زیست، مجرد ماند و به تعبیر بابر «از علاقه زوجیت آزاد زندگی» کرد. درباره این که چرا امیر علیشیر «تمام عمر گرامی را به تجرد»گذرانید، در منابع تاریخی چیزی که بتوان شایان توجه و قابل اعتنا برشمرد ذکر نشده است. البته، در افسانه ها و داستان های عامیانه هراتیان روایتی وجود دارد که تجرد امیرعلیشیر را با ناکام ماندن وی در ماجرایی عشقی مرتبط ساخته است. مطابق این داستان، امیرعلیشیر دلباخته دختری زیباروی به نام، گُلی، بود و سودای ازدواج با وی را به سر داشت، اما سلطان حسین بایقرا مانع انجام پیوند میان آن دو گردید و بر آن شد تا گلی را به عقد خویش درآورد. گلی که دل در گرو مهر امیرعلیشیر داشت، این جفا را برنتایبد و پیش از همبستری با سلطان خودکشی نمود.