تعریف حقوق بیمه : مجموع قاعده ها و ضابطه هائی که پیوندهای میان بیمه گران و بیمه گذاران را تنظیم می کند و منافع و حقوق جامعه و جمهور بیمه گذاران، بیمه شدگان وسایر اشخاص حقمند (استفاده کنندگان و اشخاص سوم) را حمایت و پشتیبانی می کند حقوق بیمه نامیده می شود. پیوند حقوقی میان بیمه گران و بیمه گذاران با بستن عقد با قرار داد بیمه ای تحقق پیدا می کند و به همین جهت، قانون بیمه در ماده نخست خود را«عقد» سخن می گوید یعنی پیمانی که عامل ایجاد پیوند میام عاقدان (بیمه گر و بیمه گذار) است. ویژگی حقوق بیمه : گر چه پیوندها و پیمان های نیمه ای گونه ای عقد یا قرار داد است که به طور ضروری با قاعده ها و اصول قانون مدنی درباره شرایط صحت و درستی و اعتبار قرار دادها (ماده 190 قانون مدنی)، ارتباط الزامی پیدا می کند و هر چند که کردارها و فعالیت های بیمه ای، مطابق ماده دوم قانون تجارت، بخشی از عملیات بازرگانی است به همین دلیل اصول پایه و ژرف ساختی تجارت مانند« اصل سرعت گردش ثروت ها و خدمات» و «اصل اعتبار و اعتماد» از ستون های عمده فعالیت های بیمه گری است (تامین بخشی و خدمات رسانی کارساز). با این همه، رشته بیمه به دلیل بایستگی سودمندی های اقتصادی و اجتماعی خود ویژگی هائی دارد که بدان گونه ای استقلال نسبی و اصالت حقوقی می بخشد. اصالت و تازگی حقوق بیمه : درست است که عقد با قرار داد بیمه از جهت درستی شرایط و اعتبار خود پیرو ماده 190 قانون مدنی (قصد و رضا اهلیت دو طرف معادله، موضوع معین مورد معادله و جهت مشروع) و سایر قاعده ها و اصول قانون مدنی ناظر و حاکم بر قرار دادها مانند اجزاء قرار دادها، انحلال (فسخ، تفاسخ و انفساخ) و بطلان قرار دادها است ولی بیمه از جمله قرار دادها و و پیمان های مدرن و امروزین است که به علت چیستی تعاونی و مشارکت سازمان یافته و ساز و کار (مکانیسم) فنی خود (ضابطه های حساب احتمال ها و آماری) ویژگی هائی دارد که به آن جنبه ابداعی و نوگرائی می بخشد. اعلام ویژگی های خطر موضوع بیمه از سوی بیمه گذار، ارزیابی خطر توسط کارشناسان بیمه گر، متکی بودن قرار داد بیمه بر اهمیت بنیادین حسن نیت و بطلان قرار داد بیمه به علت سوء نیت یا اظهار خلاف واقع از روی سوء نیت یا کتمان و پنهان کردن واقعیت ابعاد و اندازه خطر (مواد 11 و 12 قانون بیمه)، اعلام تغییرهای حاصل در چگونگی و میزان خطر موضوع بیمه در جریان اعتبار قرار داد بیمه (تشدید خطر)، آثار و پیامد نپرداختن حق بیمه یا دیر پرداختن قسط های حق بیمه در سر رسیدهای مقرر و مورد توافق و تعلیق تامین بیمه گر، ضمانت اجزاء و آثار اعلام نکردن وقوع خطر یا تاخیر و دیر کرد در اعلام آن و ادامه قرار داد بیمه، انتقال بیمه نامه و انتقال تامین بیمه نامه و انتقال تامین بیمه گر در صورت واگذاری مال مورد بیمه، قاعده جانشینی (ماده 30 قانون بیمه)، قاعده نسبی خسارت قاعده نسبی حق بیمه و موارد دیگر همگی بیانگر تازگی و اصالت حقوق بیمه هستند.
تعریف حقوق بیمه : مجموع قاعده ها و ضابطه هائی که پیوندهای میان بیمه گران و بیمه گذاران را تنظیم می کند و منافع و حقوق جامعه و جمهور بیمه گذاران، بیمه شدگان وسایر اشخاص حقمند (استفاده کنندگان و اشخاص سوم) را حمایت و پشتیبانی می کند حقوق بیمه نامیده می شود. پیوند حقوقی میان بیمه گران و بیمه گذاران با بستن عقد با قرار داد بیمه ای تحقق پیدا می کند و به همین جهت، قانون بیمه در ماده نخست خود را«عقد» سخن می گوید یعنی پیمانی که عامل ایجاد پیوند میام عاقدان (بیمه گر و بیمه گذار) است. ویژگی حقوق بیمه : گر چه پیوندها و پیمان های نیمه ای گونه ای عقد یا قرار داد است که به طور ضروری با قاعده ها و اصول قانون مدنی درباره شرایط صحت و درستی و اعتبار قرار دادها (ماده 190 قانون مدنی)، ارتباط الزامی پیدا می کند و هر چند که کردارها و فعالیت های بیمه ای، مطابق ماده دوم قانون تجارت، بخشی از عملیات بازرگانی است به همین دلیل اصول پایه و ژرف ساختی تجارت مانند« اصل سرعت گردش ثروت ها و خدمات» و «اصل اعتبار و اعتماد» از ستون های عمده فعالیت های بیمه گری است (تامین بخشی و خدمات رسانی کارساز). با این همه، رشته بیمه به دلیل بایستگی سودمندی های اقتصادی و اجتماعی خود ویژگی هائی دارد که بدان گونه ای استقلال نسبی و اصالت حقوقی می بخشد. اصالت و تازگی حقوق بیمه : درست است که عقد با قرار داد بیمه از جهت درستی شرایط و اعتبار خود پیرو ماده 190 قانون مدنی (قصد و رضا اهلیت دو طرف معادله، موضوع معین مورد معادله و جهت مشروع) و سایر قاعده ها و اصول قانون مدنی ناظر و حاکم بر قرار دادها مانند اجزاء قرار دادها، انحلال (فسخ، تفاسخ و انفساخ) و بطلان قرار دادها است ولی بیمه از جمله قرار دادها و و پیمان های مدرن و امروزین است که به علت چیستی تعاونی و مشارکت سازمان یافته و ساز و کار (مکانیسم) فنی خود (ضابطه های حساب احتمال ها و آماری) ویژگی هائی دارد که به آن جنبه ابداعی و نوگرائی می بخشد. اعلام ویژگی های خطر موضوع بیمه از سوی بیمه گذار، ارزیابی خطر توسط کارشناسان بیمه گر، متکی بودن قرار داد بیمه بر اهمیت بنیادین حسن نیت و بطلان قرار داد بیمه به علت سوء نیت یا اظهار خلاف واقع از روی سوء نیت یا کتمان و پنهان کردن واقعیت ابعاد و اندازه خطر (مواد 11 و 12 قانون بیمه)، اعلام تغییرهای حاصل در چگونگی و میزان خطر موضوع بیمه در جریان اعتبار قرار داد بیمه (تشدید خطر)، آثار و پیامد نپرداختن حق بیمه یا دیر پرداختن قسط های حق بیمه در سر رسیدهای مقرر و مورد توافق و تعلیق تامین بیمه گر، ضمانت اجزاء و آثار اعلام نکردن وقوع خطر یا تاخیر و دیر کرد در اعلام آن و ادامه قرار داد بیمه، انتقال بیمه نامه و انتقال تامین بیمه نامه و انتقال تامین بیمه گر در صورت واگذاری مال مورد بیمه، قاعده جانشینی (ماده 30 قانون بیمه)، قاعده نسبی خسارت قاعده نسبی حق بیمه و موارد دیگر همگی بیانگر تازگی و اصالت حقوق بیمه هستند.