لیدا عندلیبی - دانشجوی کارشناسی ارشد مرتعداری دانشگاه صنعتی اصفهانحسین بشری - استادیار گروه مرتع و آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه صنعتی اصبروز انواع فرسایشها و خشکسالیهای متوالی، خصوصیات خاک و همچنین نحوه مدیریت، عملکرد مراتع را تحت تاثیر خود قرار میدهند. مفهوم عملکرد مرتع، به معنی توانایی یا عدم توانایی چشم اندازها در جذب یا هدررفت منابع از سیستم مرتعی است. در هنگام بارندگی، رواناب ایجاد شده در سطح مرتع سبب جابجا شدن مواد غذایی در جهت شیب عمومی و جانبی منطقه میشود. بخشی از این منابع توسط لکههای گیاهی به دام افتاده و باعث افزایش عملکرد مرتع شده اما بخشی به دلیل تراکم پوشش ضعیف از سیستم خارج میشوند. با استفاده از تکنیک های سنجش از دور می توان تعیین نمود که تا چه اندازهای این منابع در مراتع حفظ و یا از دست میروند و به عبارتی عملکرد چشم اندازهای مرتعی را بررسی نمود. در این مقاله وضعیت عملکرد مراتع توسط یکی از شاخصهای عملکرد چشم انداز با عنوان شاخص ) LI(Leakiness Index در منطقه آقاگل شهرستان بوئین میاندشت استان اصفهان بررسی شدهاست. ارزش شاخص مورد محاسبه در چشماندازهایی که وضعیت عملکردی بالایی دارد و خاک، آب و مواد غذایی را به طور مناسب در خود حفظ کرده در مقابل چشم اندازهای با عملکرد پایین به ترتیب بین عددهای صفر و یک متغیر است. در این مطالعه از دادههای ماهوارهای لندست سنجنده TM و شاخص PD54 جهت برآورد میزان پوشش گیاهی منطقه مورد مطالعه استفاده گردید. در تحقیق حاضر حوزه مورد مطالعه به 11 زیر حوزه تقسیم شد. میزان LI برای منطقه 0.0 . محاسبه گردید که با توجه به دامنه عددی مذکور، نشان دهنده عملکرد خوب مرتع می باشد. این مطالعه نشان داد که عملکرد چشم اندازهای مرتعی با استفاده از داده های سنجش از دور می تواند با سرعت و دقت مناسب و صرف هزینه کم همراه با روش های میدانی استفاده شده و اطلاعات ارزشمندی را برای مدیران جهت اخذ تصمیمهای مدیریتی فراهم نماید.عملکرد - چشم انداز - مرتع - رواناب - سنجش ازدوردر صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید: در داخل متن نیز هر جا که به عبارت و یا دستاوردی از این مقاله اشاره شود پس از ذکر مطلب، در داخل پارانتز، مشخصات زیر نوشته می شود. برای بار اول: (عندلیبی, لیدا و حسین بشری، ۱۳۹۱) برای بار دوم به بعد: (عندلیبی و بشری، ۱۳۹۱)