در‌قرون‌وسطی پله‌های مدور (مارپیچ) تنها در قصرها و قلعه‌ها استفاده می‌شد. اگر به پله‌های موجود در قلعه‌های تاریخی دقت کنید خواهید‌دید تقریبا تمامی آنها در جهت ساعت‌گرد صعود می‌کردند. دلیل اینکه پله‌های دایره‌ای را اینگونه طراحی می‌کردند مناسب‌بودن آن برای دفاع در مقابل سربازان شمشیر زن بوده است(با توجه به این موضوع که اکثر مردم راست دست هستند).حال با گذر از این دوران و رسیدن به اواخر قرن هفدهم میلادی ، زمانی که فولاد برای ساخت و ساز به جهان معرفی شد طراحی راه پله‌ها تغیرات بسیاری پیدا کرد. استفاده از قوس های حلزونی و مارپیچ‌های مختلف ، چشم پله‌ها با دید وسیعتر ، ارتفاع کم گام پله‌ها برای تردد راحت ، باز بودن لا به لای پله‌ها جهت زیبایی و بازی با طیف نوری جز مواردی است که پس از معرفی مصالح نوین در ساخت و ساز بیشتر مورد توجه طراحان و سازنده‌ها قرار گرفت ، طوری که این تغیرات تا همین امروز ادامه داشته و مطمئنا در آینده نیز ادامه خواهد داشت.به گفته یکی از طراحان بزرگ انگلیسی ، ما دوست داریم به پله‌ها ، بیش از یک وسیله انتقال بین طبقات نگاه کنیم. دوست داریم آنها را مجسمه‌های حلزونی پر استفاده بدانیم که علاوه بر بهره‌وری مناسب خودش شاهکار زیبایی باشد. معمولا یکی از جلوه‌های زیبا در قصرها و عمارت‌های بزرگ در هنگام ورود ، چشم اندازی از پله‌های مدور و گرد بوده که تبدیل به یک نقطه کانونی از سرسرا و پذیرایی شده که در آن نقشهایی از هنر زنده و رقص اشکال هندسی بصورت استادانه و دلپذیر طراحی گردیده و همیشه در ذهنمان نقش بسته. حال امروزه با پیشرفت طراحی و ساخت این نوع پله‌ها برای فضاهای محدود به ما این اجازه را می‌دهد که در فضاهای متوسط نسبتا کوچک پذیرایی ، نشیمن ، مراکز تجاری و حتی دفاتر اداری خود هم این نوع سازه‌های زیبا را داشته باشیم.نمایی از محیط برنامه