فهرست مطالبچكيده 3مقدمه 4توصيف وضعيت موجود 5تعريف واژگان 6گرد آوري اطلاعات (شواهد 1) 6مشاهده6شیوه های مشاهده 6الف ) مشاهده با استفاده از شیوه آماری 6هفته اول 7مصاحبه: 7يافته هاي علمي8عوامل موثر بر پرخاشگري 8عوامل خانوادگی پرخاشگری 9عوامل محیطی (اجتماعی – فرهنگی) 10زیان های پرخاشگری 11پيشينه تحقيق 13تجزيه وتحليل داده ها 13انتخاب راه حل يا راه حل هاي موقتي 14اعتبار بخشي راه حل 15نحوه اجراء 16گردآوری شواهد2 16توصيف وضعيت مطلوب 16پيشنهادات 17منابع 17 چكيدهبى ترديد، شيوع پرخاشگرى در ميان نوجوانان، موجب نگرانى بسيارى از خانواده ها، اوليا، مربيان و مسؤولان كشور است.گسترش روزافزون اين نابهنجارى رفتارى در شكل هاى گوناگون، بر زندگى فردى و اجتماعى انسان ها تاثيرات منفى گذاشته و آرامش و احساس ايمنى را مورد تهديد قرار مى دهد.شايد بتوان گفت كه فحش وناسزا گفتن در بين نوجوانان يكي از دغدغه هايي است كه خانواده ها از ان رنج مي برند چرا كه نگران آينده فرزندشان ميباشند دراين تحقيق سعي بر آن شده است كه عوامل ايجاد اين رفتار و راه حل هاي اساسي براي كاهش اين رفتار نامتعارف بيان شود.من در اين تحقيق ابتدا به بيان موضوع تحقيق پرداختم وسپس باتوصيف وضعيت موجود به بيان مسئله وجمع آوري شواهدي مبني بروجود مشكل يا همان مسئله پرداختم بعد از آن به گرد اوري اطلاعات از طريق مشاهده وياداشت برداري وهمچنين از يافته هاي علمي ديگران استفاده شده است وبا استفاده از شيوه شش پرسش يافته ها تجزيه و تحليل شده است راه حل هاي پيشنهادي با مشاركت همكاران بيان شده وپس از اعتبار سنجي توسط همكاران وشوراي دبيران به مدت دو هفته روز اجرا گرديد وبعداز ان مدت دوبار ه مورد ارزيابي قرار گرفت ودر نهايت نتيجه گيري منطقي صورت گرفت كه نتايج آن در اين تحقيق بيان شده است . مقدمهپرخاشگري واكنش كلي نسبت به ناكامي است هرچند افراد هميشه پاسخهاي پرخاشگرانه آشكار از خود نشان نمي دهند وآن ها را در وجود خود سركوب مي كنند. مثلا پسري كه به وسيله يكي از همكلاسان خود مورد اهانت قرار گرفته غالبا به طور فيزيكي به او حمله ور مي شود.وفحش وناسزا ، زدوخوردها ودعوا هاي حياط مدرسه، خود نشانه هايي ازاين پرخاشگريهاست.گروهي از روانشناسان معتقدند كه طبقات اجتماعي غير مرفه جامعه ،بيشتر از طبقات متوسط ومرفه جامعه احساسا ت پرخاشگرانه خود را ابراز وآشكار مي سازند. (نژاد, 1378)كارن هورني روانشناس معروف معتقد است كه سركوب همه احساسات پرخاشگرانه وخصمانه از نقطه نظر سلامت روان بسيار بد وگاه خطر ناك است زيرا سركوب چنين احساساتي سر انجام به اضطراب و واكنشهاي عصبي مي انجامد بنابراين پيشنهاد مي كند كه انسان بايد گهگاه احساسات خصمانه خويش را ابراز كند تااز شدت فشار دروني جلوگيري به عمل آيد.نكته مهم آنست كه همه افراد دچار احساسات پر خاشگرانه مي شوند وروانشناسان كانالهاي اجتماع پسند متعددي را براي تسكين ورهايي از اين احساسات بيان مي كنند كه به ويژه در مدارس مي توانند مور د استفاده قرار گيرند. ازجمله مسابقات ورزشي ، نقاشي، نمايشنامه وغيره مي باشد. (نژاد, 1378)