در اين مقاله به طراحي بهينه سيستم تعليق 1 غيرفعال خودروپرداخته شده است. مدل استفاده شده در اين مسئله، مدل يك-چهارم خودرو سنگين 2 ميباشد، كه فرم ساده اين مدل مطابق شكل ( 1) ميباشد. در اين بررسي سه متغير طراحي در نظر گرفته شد كه عبارتند از: ثابت سختي فنر و ثابت دمپينگ سيستم تعليق و همچنين ثابت سختي تاير. به جاي استفاده از كميت راحتي 3 به عنوان معيار عملكرد سيستم تعليق، از بار ديناميكي توليد شده توسط عمل متقابل 4 خودرو با جاده به عنوان تابع هدف جهت بهينه سازي استفاده ميشود. در اين تحقيق از الگوريتم زنبور عسل 5 براي بهينه سازي مسئله مذكور استفاده شده است و در نهايت نتايج بدست آمده از اين روش با روش الگوريتم ژنتيك مقايسه شدهاند