در اين كتاب متفكران اجتماعی بر مبنای یک نظم صوری و قالبی بازنمایی نشده، بلكه بنا به جنبه‌هایی كه به نظر اهميت داشته و برای دانشجويان و مخاطبان جذاب دانسته شده است، معرفی شده‌اند.دربارۀ این کتاب یک اتفاق فرخنده رخ داده است و آن اینکه نویسندۀ متن نخواسته است روایت نامتعارفی از حوزۀ مورد بحث ارائه کند و این خواست تعین این معضل است که روایت‌های نامتعارف که به کثرت یافت می‌شوند، دیگر چاره‌ساز نیستند.در این کتاب تلاش مؤلف در وهلۀ نخست تعبیر و تفسیر و داوری آثار این متفکران نبوده، بلکه کوششی برای بیان و تبیین افکارشان بوده است. به عقیدۀ مؤلف در ادبیات کنونی دربارۀ متفکران اجتماعی عموماً با بررسی‌های تطبیقی و پارادایم‌سازی، مرزهایی مصنوعی میان اندیشمندان ایجاد کرده‌اند؛ بنابراین مؤلف تلاش کرده جنبۀ منحصربه‌فرد کارش نگاهی مشاهده‌گرانه باشد و از این مرزبندی‌ها بپرهیزد. انگیزۀ تألیف این کتاب این بوده که خواننده در پی خواندن آن احساس نکند که اکنون همه چیز را دربارۀ متفکر مزبور می‌داند، بلکه به مطالعۀ اصل آثار او علاقمند شود.