مرتضی قارونی نیک (شناسه پژوهشگر - Researcher ID: ۱۸۰) استادیار دانشکده مهندسی راه آهن، دانشگاه علم و صنعت ایران، گروه خط ومیثم نعیمی - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مهندسی خطوط راه آهن دانشگاه علم و صنعت ایربسیاری از سازه های احداث شده در مسیر به دلیل کمبود ظرفیت و ترافیک زیاد، ایمنی عبور کم و ... جوابگوی نیازهای فعلی نیستند. یکی از راههای افزایش ظرفیت در این سازه ها این است که تعداد خطوط ترافیکی عبوری از آنها افزایش یابد و یا آنکه فضاهای بیشتری در لبه های کناری آنها فراهم گردد این امر مستلزم این است که عرض عبورگاه این سازه ها بیشتر شود. اینجا است که بحث تعریض در این سازه ها مطرح می شود تعریض تونلهای راه و راه آهن برخلاف مبحث تعریض پلها، دارای پیچیدگیهای بسیار زیادی بوده و متخصصان اندکی د ردنیا برروی این موضوع کار کرده اند زیرا این کار همواره با ریسک و خطرات پیش بینی نشده ای همراه است که ممکن است اجرای آن مورد اقبال مسئولان بهره برداری از راه یا راه آهن واقع نشود. اما دراین مقاله روشهای بسیار ایمنی معرفی می شود که می تواند با حداقل ریسک، برای تعریض تونلها مورد استفاده قرار گیرد. تونلهای خاکی بر خلاف تونلهای سنگی دارای استعداد ناپایداری بیشتری هستند و تعریض آنها به مراتب مشکلتر است مقاله حاضر به موضوع تعریض در تونلهای ترابری حفر شده در خاک همزمان با استمرار جریان ترافیک حین اجرای عملیات می پردازد در این مقاله ابتدا به اهمیت مسئله عبور ترافیک همزمان با تعریض تونلها ارائه شده و به راه حلهای ارضای چنین شرایط پرداخته می شود قرار دادن سپری محافظ ترافیک و استفاده مناسب از پوشش قبلی تونل بهترین راه برای رسیدن به این منظور می باشد. پس از آن ایمن ترین روشهای مختلف تعریض تونلهای خاکی، همزمان با استمرار جریان ترافیک معرفی شده و خصوصیات و دامنه کاربرد هریک تشریح می شود تعریض تونل نازانو در ایتالیا نیز به عنوان یک مطالعه موردی از موضوع حاضر در انتهای مقاله مورد بحث و بررسی قرار می گیرد.تعریض تونل - استمرار ترافیک - روشها - تونل خاکیدر صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید: در داخل متن نیز هر جا که به عبارت و یا دستاوردی از این مقاله اشاره شود پس از ذکر مطلب، در داخل پارانتز، مشخصات زیر نوشته می شود. برای بار اول: (قارونی نیک, مرتضی و میثم نعیمی، ۱۳۸۹) برای بار دوم به بعد: (قارونی نیک و نعیمی، ۱۳۸۹)