تاریخچه براساس فرمان امام خمینی، رهبر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی در بهمن ماه 1367 اختیارات و وظایف مربوط به جانبازان مربوط به جانبازان انقلاب و جنگ تحمیلی از بنیاد شهید منتزع و به بنیاد مستضعفان واگذار گردید. در پی این فرمان کلیه تاسیسات و سرمایه‌های متعلق به بخش جانبازان در بنیاد شهید، طی مراحل مختلفی به بنیاد مستعضعفان و جانبازان انتقال یافت. در میان این تاسیسات 77 طرح، پروژه اجرایی و یا شرکت در حال بهره‌برداری نیز وجود داشت که مجموعا 43 واحد از آنها تحت پوشش واحد جدیدی با نام «گروه صنایع جانبازان» در زیر مجموعه معاونت صنایع و معادن بنیاد قرار گرفت. واحدها و شرکت‌های یاد شده در طی سال‌های 1362 تا 1367 توسط واحد اشتغال معاونت اقتصادی بنیاد شهید انقلاب اسلامی ایجاد شده‌اند. هدف اصلی و اولیه در راه اندازی این واحدها که عموما کوچک هستند، تامین اشتغال و درآمد برای جانبازان بوده است. طرح‌ها و پروژه‌ها در سرتاسر ایران پراکنده بوده و به جز 7 استان در بقیه استان‌ها حداقل یکی از این طرح‌ها پایه گذاری شده است. در بررسی‌های انجام شده هیچ مدرک مستندی یافت نشده که برنامه معینی از جهت محدوده فعالیت این شرکت‌ها و یا سطح اشتغال مورد انتظار آنها برای جانبازان را ارائه نماید. تمامی طرح‌های یاد شده براساس استفاده از ارز دولتی- حداقل برای تجهیز و خرید ماشین آلات- طراحی شده‌اند. ارز مورد نیاز برای تامین مواد اولیه هم در پروژه‌های اولیه با نرخ رسمی و برای پروژه‌های متاخر با نرخ رقابتی محاسبه گردیده است. منبع اصلی تامین سرمایه ریالی این طرح‌ها نیز تبصره 3 قانون بودجه پیش بینی شده است. اغلب طرح‌ها و پروژه‌ها در قالب شرکت‌های مستقل بر پایه قانون تجارت راه اندازی شده‌اند. طرح‌های تولید لوازم الکترونیکی همگی در قالب یک شرکت با نام «صنایع الکترونیک شاهد» قرار گرفته و سایر طرح‌ها هرکدام به تنهایی تحت پوشش یک شرکت مستقل قرار گرفته‌اند. برخی از طرح‌ها و کارگاه‌ها نیز هستند که وضعیت حقوقی آنها هنوز روشن نشده است. پس از انتقال این شرکت‌ها به بنیاد مستضعفان، فعالیت آنها تحت پوشش گروه صنایع جانبازان که کارخود را از ابتدای سال 1368 شروع کرد، تداوم یافت. در اوایل کار گروه با مجموع 5 نفر پرسنل صرفا فعالیتهای ستادی انجام داده و وظیفه پیگیری و نظارت بر حسن انجام کار را به عهده داشت. همه کارهای اجرایی تحت پوشش شرکت‌های ثبت شده انجام می‌گرفت. کمک‌های مالی اعطایی بنیاد به شرکت‌ها هم با واسطه شرکت صنایع الکترونیک ایثار (شاهد) صورت می‌گرفت. در ابتدای سال 1370 و همگام با تحولات ایجاد شده در تشکیلات بنیاد مستضعفان، در گروه صنایع جانبازان نیز تغییراتی صورت گرفت. نام گروه به «موسسه صنایع جانبازان» تغییر یافته و به معاونت آموزش و اشتغال بنیاد منتقل گردید. در پی این تحولات‌رای موسسه‌ساب‌های بانکی افتتاح شده و ارتباط مالی میان بنیاد و شرکت‌ها مستقیما برعهده موسسه‌قرارداده شد.علاوه بر‌این موسسه‌در چند‌بخش‌راسا کارهایی را به عهده گرفت. فعالیتهای مطالعاتی برای طراحی خطوط جدید تولید و یا تغییر خطوط موجود در دستور کار گذاشته شد. اجرای چند طرح و پروژه مستقیما زیر نظر موسسه قرار گرفت. همچنین اقداماتی هم برای بازاریابی محصولات تولید شده و خریداری ماشین آلات، تجهیزات و مواد اولیه مورد نیاز طرح‌ها و شرکت‌ها آغاز گردید. به دنبال تغییرات انجام شده، فعالیت‌ها و تلاش‌ها در موسسه و شرکت‌ها به میزان قابل توجهی افزایش یافته و همگام با تامین اعتبارات بیشتر از سوی بنیاد طرح‌های فعال در مجموعه موسسه بیشتر شد. به همین ترتیب موسسه برای پاسخ گویی به وظایف جدیدی که عهده دار شده و به منظور نظارت بیشتر بر چگونگی پیشرفت کار طرح‌ها، اقدام به جذب نیروهای جدید نمود. به نحوی که تعداد پرسنل در موسسه تا پایان‌دی ماه 1370 به 38 نفر‌رسید. به همین نسبت نیروهای ستادی شاغل در شرکت ایثار نیز بیشتر شدند. (50 نفر) در‌مجموعه سال‌های 1369 و‌به ویژه 1370 را‌می‌توان زمان‌اوج گیری‌فعالیت شرکت‌ها و تحرک گروه یا موسسه دانست. در طی این سال‌ها مجموعا در 19 کارگاه کار اجرایی با سرعت‌های مختلف شروع شده که تعدادی از آنها به مرحله بهره‌برداری رسیده‌اند.به این‌ترتیب با‌احتساب کارگاه‌هایی‌که در‌زمان واگذاری به بنیاد مستضعفان نیز فعال بودند، جمع شرکت‌ها و کارگاه‌های درحال تولید به 12 واحد رسیده است. در ابتدای سال 1371 سیاست بنیاد در مورد شرکت‌های تابعه موسسه تغییر یافته و همگام با بروز تنگناهای مالی و اقتصادی در مجموعه بنیاد، کارها مجموعا محدود شده و بنابر برنامه اعلام شده فعالیتهای ساختمانی در تمامی پروژه‌ها باستثنای 7 واحد درحال بهره‌برداری متوقف گردید. متعاقب این وضعیت، موسسه و شرکت ایثار تشکیلات ستادی خود را محدود کرده و نیروهای خود را به 17 نفر در موسسه و 14 نفر در شرکت ایثار کاهش دادند. به این ترتیب در زمان تدوین گزارش‌تلاش اصلی موسسه روی سامان دهی تولید کارگاه‌های درحال بهره‌برداری و تعیین تکلیف پروژه‌های نیمه تمام متمرکز شده است. چگونه لحیم کاری کنیم؟ رمز لحیم کاری در پاکیزگی است. هرچه وقت بیشتری برای تمیز کردن محل اتصال صرف کنید، احتمال‌این که حاصل کار خوب‌باشد بیشتر‌است. متداولترین‌علت شکستن لحیم آن است که قطعاتی که باید لحیم کاری شوند، به خوبی تمیز نشده بوده‌اند. دلیل مهم دیگر مناسب نبودن اندازه هویه یا سیم لحیم برای کار موردنظر است. اگر هویه بیش از اندازه کوچک باشد، اتصال به خوبی گرم نمی‌شود تا چسبندگی لازم ایجاد شود. اگر سیم لحیم بیش از حد ضخیم باشد و گرمای زیادی از هویه بکشد، نیز همین حالت پدید می‌آید. در اینجا بد نیست به تفاوت دما و گرما اشاره کنیم در لحیم کاری معمولا این دو را خوب از هم تشخیص نمی‌دهند. دما: دمای کار بیشتر هویه‌هایی که خوب طراحی شده‌اند در یک حدود معممولا بین 350 تا 500 درجه سانتیگراد است. از هویه‌هایی که در دماهای بالاتر از 500درجه سانتی گراد است یا کار می‌کنند نباید استفاده کرد، یا در صورت استفاده باید دمای آنها را کنترل کرد زیرا سر هویه به سرعت اکسید می‌شود که حاصل آن لیحم کاری بد و فرسایش بیش از حد سر هویه است. گرما: گرما‌شاخص مناسبتری برای نشان دادن قدرت هویه است. متاسفانه هیچ واحد پذیرفته شده‌ای برای نشان دادن گرمای هویه وجود ندارد. از لحاظ نظری، هرچه سر هویه‌بزرگتر باشد،مقوای گرمایی‌آن بیشتر‌است. تنها‌محدودیت، توانایی عنصر گرمایی هویه‌برای تامین‌و جبران‌گرمایی است‌که به‌قطعه کار انتقال‌یافته است. یکی‌از اشتباهات رایج در هنگام انتخاب اندازه هویه و سر آن توجه به اندازه سر، بدون در نظر گرفتن مساحت ماده اطراف محل اتصال است. آماده شدن برای لحیم کاری:
تاریخچه براساس فرمان امام خمینی، رهبر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی در بهمن ماه 1367 اختیارات و وظایف مربوط به جانبازان مربوط به جانبازان انقلاب و جنگ تحمیلی از بنیاد شهید منتزع و به بنیاد مستضعفان واگذار گردید. در پی این فرمان کلیه تاسیسات و سرمایه‌های متعلق به بخش جانبازان در بنیاد شهید، طی مراحل مختلفی به بنیاد مستعضعفان و جانبازان انتقال یافت. در میان این تاسیسات 77 طرح، پروژه اجرایی و یا شرکت در حال بهره‌برداری نیز وجود داشت که مجموعا 43 واحد از آنها تحت پوشش واحد جدیدی با نام «گروه صنایع جانبازان» در زیر مجموعه معاونت صنایع و معادن بنیاد قرار گرفت. واحدها و شرکت‌های یاد شده در طی سال‌های 1362 تا 1367 توسط واحد اشتغال معاونت اقتصادی بنیاد شهید انقلاب اسلامی ایجاد شده‌اند. هدف اصلی و اولیه در راه اندازی این واحدها که عموما کوچک هستند، تامین اشتغال و درآمد برای جانبازان بوده است. طرح‌ها و پروژه‌ها در سرتاسر ایران پراکنده بوده و به جز 7 استان در بقیه استان‌ها حداقل یکی از این طرح‌ها پایه گذاری شده است. در بررسی‌های انجام شده هیچ مدرک مستندی یافت نشده که برنامه معینی از جهت محدوده فعالیت این شرکت‌ها و یا سطح اشتغال مورد انتظار آنها برای جانبازان را ارائه نماید. تمامی طرح‌های یاد شده براساس استفاده از ارز دولتی- حداقل برای تجهیز و خرید ماشین آلات- طراحی شده‌اند. ارز مورد نیاز برای تامین مواد اولیه هم در پروژه‌های اولیه با نرخ رسمی و برای پروژه‌های متاخر با نرخ رقابتی محاسبه گردیده است. منبع اصلی تامین سرمایه ریالی این طرح‌ها نیز تبصره 3 قانون بودجه پیش بینی شده است. اغلب طرح‌ها و پروژه‌ها در قالب شرکت‌های مستقل بر پایه قانون تجارت راه اندازی شده‌اند. طرح‌های تولید لوازم الکترونیکی همگی در قالب یک شرکت با نام «صنایع الکترونیک شاهد» قرار گرفته و سایر طرح‌ها هرکدام به تنهایی تحت پوشش یک شرکت مستقل قرار گرفته‌اند. برخی از طرح‌ها و کارگاه‌ها نیز هستند که وضعیت حقوقی آنها هنوز روشن نشده است. پس از انتقال این شرکت‌ها به بنیاد مستضعفان، فعالیت آنها تحت پوشش گروه صنایع جانبازان که کارخود را از ابتدای سال 1368 شروع کرد، تداوم یافت. در اوایل کار گروه با مجموع 5 نفر پرسنل صرفا فعالیتهای ستادی انجام داده و وظیفه پیگیری و نظارت بر حسن انجام کار را به عهده داشت. همه کارهای اجرایی تحت پوشش شرکت‌های ثبت شده انجام می‌گرفت. کمک‌های مالی اعطایی بنیاد به شرکت‌ها هم با واسطه شرکت صنایع الکترونیک ایثار (شاهد) صورت می‌گرفت. در ابتدای سال 1370 و همگام با تحولات ایجاد شده در تشکیلات بنیاد مستضعفان، در گروه صنایع جانبازان نیز تغییراتی صورت گرفت. نام گروه به «موسسه صنایع جانبازان» تغییر یافته و به معاونت آموزش و اشتغال بنیاد منتقل گردید. در پی این تحولات‌رای موسسه‌ساب‌های بانکی افتتاح شده و ارتباط مالی میان بنیاد و شرکت‌ها مستقیما برعهده موسسه‌قرارداده شد.علاوه بر‌این موسسه‌در چند‌بخش‌راسا کارهایی را به عهده گرفت. فعالیتهای مطالعاتی برای طراحی خطوط جدید تولید و یا تغییر خطوط موجود در دستور کار گذاشته شد. اجرای چند طرح و پروژه مستقیما زیر نظر موسسه قرار گرفت. همچنین اقداماتی هم برای بازاریابی محصولات تولید شده و خریداری ماشین آلات، تجهیزات و مواد اولیه مورد نیاز طرح‌ها و شرکت‌ها آغاز گردید. به دنبال تغییرات انجام شده، فعالیت‌ها و تلاش‌ها در موسسه و شرکت‌ها به میزان قابل توجهی افزایش یافته و همگام با تامین اعتبارات بیشتر از سوی بنیاد طرح‌های فعال در مجموعه موسسه بیشتر شد. به همین ترتیب موسسه برای پاسخ گویی به وظایف جدیدی که عهده دار شده و به منظور نظارت بیشتر بر چگونگی پیشرفت کار طرح‌ها، اقدام به جذب نیروهای جدید نمود. به نحوی که تعداد پرسنل در موسسه تا پایان‌دی ماه 1370 به 38 نفر‌رسید. به همین نسبت نیروهای ستادی شاغل در شرکت ایثار نیز بیشتر شدند. (50 نفر) در‌مجموعه سال‌های 1369 و‌به ویژه 1370 را‌می‌توان زمان‌اوج گیری‌فعالیت شرکت‌ها و تحرک گروه یا موسسه دانست. در طی این سال‌ها مجموعا در 19 کارگاه کار اجرایی با سرعت‌های مختلف شروع شده که تعدادی از آنها به مرحله بهره‌برداری رسیده‌اند.به این‌ترتیب با‌احتساب کارگاه‌هایی‌که در‌زمان واگذاری به بنیاد مستضعفان نیز فعال بودند، جمع شرکت‌ها و کارگاه‌های درحال تولید به 12 واحد رسیده است. در ابتدای سال 1371 سیاست بنیاد در مورد شرکت‌های تابعه موسسه تغییر یافته و همگام با بروز تنگناهای مالی و اقتصادی در مجموعه بنیاد، کارها مجموعا محدود شده و بنابر برنامه اعلام شده فعالیتهای ساختمانی در تمامی پروژه‌ها باستثنای 7 واحد درحال بهره‌برداری متوقف گردید. متعاقب این وضعیت، موسسه و شرکت ایثار تشکیلات ستادی خود را محدود کرده و نیروهای خود را به 17 نفر در موسسه و 14 نفر در شرکت ایثار کاهش دادند. به این ترتیب در زمان تدوین گزارش‌تلاش اصلی موسسه روی سامان دهی تولید کارگاه‌های درحال بهره‌برداری و تعیین تکلیف پروژه‌های نیمه تمام متمرکز شده است. چگونه لحیم کاری کنیم؟ رمز لحیم کاری در پاکیزگی است. هرچه وقت بیشتری برای تمیز کردن محل اتصال صرف کنید، احتمال‌این که حاصل کار خوب‌باشد بیشتر‌است. متداولترین‌علت شکستن لحیم آن است که قطعاتی که باید لحیم کاری شوند، به خوبی تمیز نشده بوده‌اند. دلیل مهم دیگر مناسب نبودن اندازه هویه یا سیم لحیم برای کار موردنظر است. اگر هویه بیش از اندازه کوچک باشد، اتصال به خوبی گرم نمی‌شود تا چسبندگی لازم ایجاد شود. اگر سیم لحیم بیش از حد ضخیم باشد و گرمای زیادی از هویه بکشد، نیز همین حالت پدید می‌آید. در اینجا بد نیست به تفاوت دما و گرما اشاره کنیم در لحیم کاری معمولا این دو را خوب از هم تشخیص نمی‌دهند. دما: دمای کار بیشتر هویه‌هایی که خوب طراحی شده‌اند در یک حدود معممولا بین 350 تا 500 درجه سانتیگراد است. از هویه‌هایی که در دماهای بالاتر از 500درجه سانتی گراد است یا کار می‌کنند نباید استفاده کرد، یا در صورت استفاده باید دمای آنها را کنترل کرد زیرا سر هویه به سرعت اکسید می‌شود که حاصل آن لیحم کاری بد و فرسایش بیش از حد سر هویه است. گرما: گرما‌شاخص مناسبتری برای نشان دادن قدرت هویه است. متاسفانه هیچ واحد پذیرفته شده‌ای برای نشان دادن گرمای هویه وجود ندارد. از لحاظ نظری، هرچه سر هویه‌بزرگتر باشد،مقوای گرمایی‌آن بیشتر‌است. تنها‌محدودیت، توانایی عنصر گرمایی هویه‌برای تامین‌و جبران‌گرمایی است‌که به‌قطعه کار انتقال‌یافته است. یکی‌از اشتباهات رایج در هنگام انتخاب اندازه هویه و سر آن توجه به اندازه سر، بدون در نظر گرفتن مساحت ماده اطراف محل اتصال است. آماده شدن برای لحیم کاری: