سیدحسین طباطبایی متخلص به مجمر اصفهانی به سال 1190 هجری قمری در روستای کویری زواره بر سر راه کاشان و یزد متولد شد. وی که از سادات طباطبایی زواره بود، مقدمات علوم را نزد پدر آموخت و از رهگذر آشنایی با میرزا عبدالوهاب معتمدالدوله نشاط اصفهانی به دربار خاقان قاجار راه یافت و از شاعران بزرگ انجمن ادبی نشاط گردید. او در سن 35 سالگی درگذشت و در قم به خاک سپرده شد. مجمر اصفهانی از سرایندگان معروف عصر قاجار و مجتهدالشعراء دربار فتحعلی شاه بود. از مطالعه دیوان مجمر اصفهانی چنین برمی‌آید که وی بیشتر با هدف تحریض سپاهیان به جنگ با دشمن و آن هم در قالب مدح پادشاه ـ به عنوان فرمانده اصلی جنگ‌ها ـ اقدام به سرودن شعر کرده است. مجمر اصفهانی حدود سه سال پیش از انعقاد عهدنامه گلستان درگذشت، بنابر این روزهای سخت نبرد و اشغال بخش‌هایی از سرزمین ایران توسط روس‌ها را ندید. چه بسا چنانچه اوضاع بد سیاسی آن روزگار پرآشوب را بیشتر و بهتر می‌دید، بر حجم گفتار خود درباره این جنگ‌ها می‌افزود و لحن بیان خویش و روزنه نگاهش را نیز تغییر می‌داد. دیوانی که از او در دست است، مشتمل است بر غزلیات، قصاید، قطعات، ترجیع‌بند، ترکیب‌بند، رباعیات، مفردات و مثنوی کوتاهی با چند صفحه نثر است.