موضوع این کتاب چنان‌که خود مؤلف در مقدمه تصریح می‌کند شرح وقایع و سوانحی است که در ایران از تاریخ شورش افاغنه غلزائی قندهار یعنی از سال 1120 به وقوع پیوسته تا عصر مؤلف که سال 1207 است و مؤلف مدعی است که بعضی از این حوادث را تا زمان او هیچ‌کس چنان‌که باید و شاید ننوشته بوده جز میرزا مهدی خان استرآبادی مؤلف تاریخ جهانگشای نادری که او هم «بعضی از احوالات را بنا بر مصلحت و هوای وقت در نهایت خفت و ناهمواری و اختصار و غیرواقع ذکر کرده است».