رضا حسن لی - کارشناس ارشد سازه - کارشناس دانشگاه صنعتی امیرکبیرزهرا رنجبری - کارشناس ارشد معماری دانشگاه شیرازبهسازی و مقاوم سازی سازه ها به روش های مختلف صورت می پذیرد. یکی از این روش ها که به صورت محدود و بیشتر برای بهسازی پل ها به کار می رود. استفاده از کابل های پیش تنیده است. موضوعی که کمتر مورد توجه قرار گرفته است. بهسازی سازه های دیگر و مخصوصا ساختمان ها به وسیله ی کابل هاست. در این مقاله روش های مختلف بهسازی ساختمان های بتنی توسط کابل با دو رویکرد بهسازی کلی سازه و بهسازی اجزا و اعضای سازه. به صورت تئوریک و نظری مطرح شده است. همچنین ویژگی ها و عملکرد روش های یاد شده بیان و مزایا و معایب هر یک برشمرده شده است.بهسازی - پیش تنیدگی - کابل - مقاوم سازیدر صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید: در داخل متن نیز هر جا که به عبارت و یا دستاوردی از این مقاله اشاره شود پس از ذکر مطلب، در داخل پارانتز، مشخصات زیر نوشته می شود. برای بار اول: (حسن لی, رضا و زهرا رنجبری، ۱۳۸۸) برای بار دوم به بعد: (حسن لی و رنجبری، ۱۳۸۸)
97- بهسازی ساختمانهای بتنآرمه توسط کابلها
رضا حسن لی - کارشناس ارشد سازه - کارشناس دانشگاه صنعتی امیرکبیرزهرا رنجبری - کارشناس ارشد معماری دانشگاه شیرازبهسازی و مقاوم سازی سازه ها به روش های مختلف صورت می پذیرد. یکی از این روش ها که به صورت محدود و بیشتر برای بهسازی پل ها به کار می رود. استفاده از کابل های پیش تنیده است. موضوعی که کمتر مورد توجه قرار گرفته است. بهسازی سازه های دیگر و مخصوصا ساختمان ها به وسیله ی کابل هاست. در این مقاله روش های مختلف بهسازی ساختمان های بتنی توسط کابل با دو رویکرد بهسازی کلی سازه و بهسازی اجزا و اعضای سازه. به صورت تئوریک و نظری مطرح شده است. همچنین ویژگی ها و عملکرد روش های یاد شده بیان و مزایا و معایب هر یک برشمرده شده است.بهسازی - پیش تنیدگی - کابل - مقاوم سازیدر صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید: در داخل متن نیز هر جا که به عبارت و یا دستاوردی از این مقاله اشاره شود پس از ذکر مطلب، در داخل پارانتز، مشخصات زیر نوشته می شود. برای بار اول: (حسن لی, رضا و زهرا رنجبری، ۱۳۸۸) برای بار دوم به بعد: (حسن لی و رنجبری، ۱۳۸۸)