فصل اول : MIDP يك اينترفيس به نام به Http Connection اينترفيس هاي بالا اضافه مي كند که از اتصالات HTTP پشتیبانی می کند. اتصالات HTTP قابلیت ارتباط با صفحات وب را برای میدلت فراهم می آورند. مشخصه ی MIDP صریحاً تأکید می کند که اتصالات HTTP تنها اتصالاتی هستند که پیاده سازی MIDP باید حتماً داشته باشد. به عبارت دیگر فقط می توان از قابلیت های شبکه ی HTTP در MIDP استفاده کرد. برای ایجاد اتصال شبکه، از کلاس Connector استفاده می شود. تمام متدهای این کلاس استاتیک می باشند که مهم ترین آنها متد open () است. سه نسخه از این متد قابل استفاده است : Static Connection open (String name ) Static Connection open (String name , int mode ) Static Connection open (String name , int mode , Boolean اولین پارامتر این متدها یک رشته ی اتصال است. این پارامتر از بقیه مهم تر است زیرا نوع اتصال را مشخص می سازد. رشته ی اتصال نوع اتصال را با دستور زیر تعیین می کند : [ پارامترها؛] مقصد : طرح پارامتر «طرح» نام پروتکل شبکه است. مثلاً یا . پارامتر «مقصد» معمولاً نام آدرس شبکه است اما ممکن است در پروتکل های مختلف فرق کند. قسمت «پارامترها» لیستی از پارامترهای مربوط به اتصال می باشد. چند مثال از رشته های اتصال برای پروتکل های مختلف در زیر آورده شده اند : پروتکل : HTTP " http : //www . exzmple . org" سوکت : "socket://www.exzmple.org:1800" دیتاگرام : "datagram://:9000" فایل : "file://example.txt" پورت : " comm. :0;baudrate = 9600" باید توجه داشت که تنها موردی که حتماً در یک پیاده سازی MIDP وجود خواهد داشت، مورد اول است. البته اگر در یک پیاده سازی موارد دیگر هم پشتیبانی می شد، می توان از آن ها استفاده کرد. نسخه های دوم و سوم متد open ()یک پارامتر به نام mode ارائه می دهند که شیوه ی اتصال را معین می سازند. شیوه ی اتصال تعیین می کند که اتصال برای چه چیزی باز شود؛ برای نوشتن، خواندن یا هر دو. ثوابت کلاس Connector که این شیوه را تعیین می کنند عبارت اند از : READ _ WRITE , WRITE , READ اگر از اولین نسخه ی متد open ()که پارامتر mode را ندارد استفاده شود، به صورت پیش فرض از READ _ WRITE استفاده می شود. آخرین نسخه ی open () پارامتری به نام timeouts دارد که مشخص می سازد که آیا می تواند یک استثنای timeout را پردازش کند یا خیر. این استثنا زمانی تولید می شود که تایم اوت مشخص شده برای ایجاد اتصال سپری شود و اتصال برقرار نشود. جزئیات زمان تایم اوت و شیوه ی پردازش آن پروتکل بستگی دارد. متد open () شیئی از نوع Connection را باز می گرداند که اینترفیس والد برای تمام اینترفیس های اتصال است. برای استفاده از یک نوع خاص از اتصال، باید اینترفیس Connection را به اینترفیس مورد نظر cast (کست) نمود. کد زیر مشخص می سازد که چگونه یک اتصال HTTP توسط اینترفیس Stream Connection ایجاد می شود :
فصل اول : MIDP يك اينترفيس به نام به Http Connection اينترفيس هاي بالا اضافه مي كند که از اتصالات HTTP پشتیبانی می کند. اتصالات HTTP قابلیت ارتباط با صفحات وب را برای میدلت فراهم می آورند. مشخصه ی MIDP صریحاً تأکید می کند که اتصالات HTTP تنها اتصالاتی هستند که پیاده سازی MIDP باید حتماً داشته باشد. به عبارت دیگر فقط می توان از قابلیت های شبکه ی HTTP در MIDP استفاده کرد. برای ایجاد اتصال شبکه، از کلاس Connector استفاده می شود. تمام متدهای این کلاس استاتیک می باشند که مهم ترین آنها متد open () است. سه نسخه از این متد قابل استفاده است : Static Connection open (String name ) Static Connection open (String name , int mode ) Static Connection open (String name , int mode , Boolean اولین پارامتر این متدها یک رشته ی اتصال است. این پارامتر از بقیه مهم تر است زیرا نوع اتصال را مشخص می سازد. رشته ی اتصال نوع اتصال را با دستور زیر تعیین می کند : [ پارامترها؛] مقصد : طرح پارامتر «طرح» نام پروتکل شبکه است. مثلاً یا . پارامتر «مقصد» معمولاً نام آدرس شبکه است اما ممکن است در پروتکل های مختلف فرق کند. قسمت «پارامترها» لیستی از پارامترهای مربوط به اتصال می باشد. چند مثال از رشته های اتصال برای پروتکل های مختلف در زیر آورده شده اند : پروتکل : HTTP " http : //www . exzmple . org" سوکت : "socket://www.exzmple.org:1800" دیتاگرام : "datagram://:9000" فایل : "file://example.txt" پورت : " comm. :0;baudrate = 9600" باید توجه داشت که تنها موردی که حتماً در یک پیاده سازی MIDP وجود خواهد داشت، مورد اول است. البته اگر در یک پیاده سازی موارد دیگر هم پشتیبانی می شد، می توان از آن ها استفاده کرد. نسخه های دوم و سوم متد open ()یک پارامتر به نام mode ارائه می دهند که شیوه ی اتصال را معین می سازند. شیوه ی اتصال تعیین می کند که اتصال برای چه چیزی باز شود؛ برای نوشتن، خواندن یا هر دو. ثوابت کلاس Connector که این شیوه را تعیین می کنند عبارت اند از : READ _ WRITE , WRITE , READ اگر از اولین نسخه ی متد open ()که پارامتر mode را ندارد استفاده شود، به صورت پیش فرض از READ _ WRITE استفاده می شود. آخرین نسخه ی open () پارامتری به نام timeouts دارد که مشخص می سازد که آیا می تواند یک استثنای timeout را پردازش کند یا خیر. این استثنا زمانی تولید می شود که تایم اوت مشخص شده برای ایجاد اتصال سپری شود و اتصال برقرار نشود. جزئیات زمان تایم اوت و شیوه ی پردازش آن پروتکل بستگی دارد. متد open () شیئی از نوع Connection را باز می گرداند که اینترفیس والد برای تمام اینترفیس های اتصال است. برای استفاده از یک نوع خاص از اتصال، باید اینترفیس Connection را به اینترفیس مورد نظر cast (کست) نمود. کد زیر مشخص می سازد که چگونه یک اتصال HTTP توسط اینترفیس Stream Connection ایجاد می شود :