تمامی نوشته های این مجموعه در خلال حضور در خیابان متولد شده اند. دغدغه اصلی ام در نگارش آن ها بیش از هر چیز یافتن راهی بود برای پر کردن شکاف هایی که در خلال زندگی روزمره در تهران سرباز می کند؛ شکاف هایی ماحصل حضور در زندگی روزمره . به نظرم ما در شهر همواره درون زندگی روزمره ایم. این زندگی به همان میزان که در اختیار ماست، بر ما مسلط است؛ تنها لحظاتی هست که می توان ایستاد وبدان نگریست. به تعبیر بنیامین، در عرصه هایی که درون آن هستیم، شناخت فقط به شکل جرقه های آذرخش فرا می رسد. این متن های نامنسجم در طول چند سال نوشته شده اند. سعی کرده ام کمترین بازبینی را در انتشار نوشته ها در قالب کتاب انجام دهم تا بیشتر بتوانند وضعیت خودم را در شهر نشان دهند. به نظر می رسد نوشتن متنی منسجم درباره چیزی به غایت نامنسجم اساسا خیال پردازانه است.