عنوان مقاله: فرزندآوری به مثابه يک مسأله اجتماعی-فرهنگیقالب بندی: wordقیمت: 2500 تومانشرح مختصر: معنای زایمان ورای فرايندهای زيستپزشکی است که در خلال آن رخ میدهد. زايمان در صورتبندی تفکرات زنان نسبت به خودشان سهمی اساسی دارد و آثار چشمگيری بر سلامت مادر و اعضای خانواده میگذارد. چگونگی تعريف و برساخت فرزندآوری برای تمامی گروههای ذینفع از جمله پزشکان حائز اهميت است. امروزه زايمان امری طبيعی نيست، بلکه به موضوعی برای مفهومپردازی و مداخله پزشکی بدل شده است. شيوع عمل سزارين در سطح جهانی و در ايران مؤيد آن است که زندگی زنان به شکل روزافزونی در حال پزشکی شدن است و زنان در دوره بارداری و زايمان بيش از پيش به دانش پزشکان وابسته میشوند. اين مقاله با هدف مطالعه تغييرات صورتگرفته در نهاد فرزندآوری، عمل سزارين را يک مسأله اجتماعی- فرهنگی قلمداد و بر عوامل مؤثر فرهنگی، عنصر آگاهی و تجارب زيسته در ارتباط با مادری تصريح میکند. اين مقاله با اتخاذ رويکرد برساختگرايی در انسانشناسی و با طرح سئوالاتی از جنسِ چگونگي از ماهيّت ميانذهني، تعريفی و برساخت اجتماعی- فرهنگی مسائل مرتبط با زایمان از طريق عمل سزارين در ايران سخن ميگويد. در اين پژوهش، از روش کيفی برای گردآوری دادهها در شهر تبريز استفاده شده است و با استفاده از نوعی دادهکاوی کيفی دادهها استخراج و تحليل شدهاند. اين مقاله ضمن مرور پيشينه پژوهشی موضوعِ فرزندآوری و سزارين در انسانشناسی، نشان میدهد که فرزندآوری به طور اعم، و سزارين به طور اخص، يک برساخته اجتماعی- فرهنگی بوده است.
فرزندآوری به مثابه يک مسأله اجتماعی- فرهنگی
عنوان مقاله: فرزندآوری به مثابه يک مسأله اجتماعی-فرهنگیقالب بندی: wordقیمت: 2500 تومانشرح مختصر: معنای زایمان ورای فرايندهای زيستپزشکی است که در خلال آن رخ میدهد. زايمان در صورتبندی تفکرات زنان نسبت به خودشان سهمی اساسی دارد و آثار چشمگيری بر سلامت مادر و اعضای خانواده میگذارد. چگونگی تعريف و برساخت فرزندآوری برای تمامی گروههای ذینفع از جمله پزشکان حائز اهميت است. امروزه زايمان امری طبيعی نيست، بلکه به موضوعی برای مفهومپردازی و مداخله پزشکی بدل شده است. شيوع عمل سزارين در سطح جهانی و در ايران مؤيد آن است که زندگی زنان به شکل روزافزونی در حال پزشکی شدن است و زنان در دوره بارداری و زايمان بيش از پيش به دانش پزشکان وابسته میشوند. اين مقاله با هدف مطالعه تغييرات صورتگرفته در نهاد فرزندآوری، عمل سزارين را يک مسأله اجتماعی- فرهنگی قلمداد و بر عوامل مؤثر فرهنگی، عنصر آگاهی و تجارب زيسته در ارتباط با مادری تصريح میکند. اين مقاله با اتخاذ رويکرد برساختگرايی در انسانشناسی و با طرح سئوالاتی از جنسِ چگونگي از ماهيّت ميانذهني، تعريفی و برساخت اجتماعی- فرهنگی مسائل مرتبط با زایمان از طريق عمل سزارين در ايران سخن ميگويد. در اين پژوهش، از روش کيفی برای گردآوری دادهها در شهر تبريز استفاده شده است و با استفاده از نوعی دادهکاوی کيفی دادهها استخراج و تحليل شدهاند. اين مقاله ضمن مرور پيشينه پژوهشی موضوعِ فرزندآوری و سزارين در انسانشناسی، نشان میدهد که فرزندآوری به طور اعم، و سزارين به طور اخص، يک برساخته اجتماعی- فرهنگی بوده است.