دانلود مقاله با عنوان زمينه گرايي و معماري پايدار که در اولين همايش معماري پايدار ارائه شده است.چکیدهدر دراز مدت طراحي پايدار يك گزينه نيست يك اجبار است زيرا ما به نابود كردن منابع، آب و خاكمان پرداخته ايم؛ زمين را آلوده ساخته ايم و آينده و نتايج فاجعه آميز اين روند را ناديده گرفته ايم. بر همين اساس يكي از مباحث اخير مطرح درمعماري، پايداري و به تبع آن طراحي مطابق با محيط است. اصطلاح معماري پايدار يا معماري محيط زيستي به معماري حساس به مسائل پيچيده همزيستي طبيعت ، انسان و مصنوعات اطلاق مي شود .امروزهدف معماري محيط زيستي ايجاد تعادلي پايدار و سازمان يافته بين طبيعت ، موجودات زنده و محيط مصنوع است. بر اساس طرح OECD، بناهاي پايدار بناهايي تلقي مي شوند كه كمترين تاثيرات مخرب را بر محيط هاي ساخته شده (مصنوع) و طبيعي مجاور ، ناحيه اطرافشان و همچنين متن و زمينه كلي خود داشته باشند.لذا رسيدن به معماري پايدار ميسر نمي گردد مگر با تاكيد بر زمينه گرايي . معماري زمينه گرا بر زمين مداري و پيوند محيط با فضا تاكيد دارد و با درك پيام بستر خود شكل مي گيرد و در واقع پيامي را كه بستر معماري به او انتقال داده به عينيت رسانده و طراحي مي كند ، در نتيجه ساختمان جزئي كوچك از طبيعت پيراموني خواهد بود. در اين نوع معماري هر بنايي بر اساس زمينه هاي فرهنگي ، اجتماعي ، تاريخي و كالبدي ، اقليمي و شرايط خاص آن سايت و ساختمان طراحي و اجرا مي گردد وساختمان عضو همخوان با اكولوژي و عنصري هماهنگ در بستر خود و در نهايت در بستر محيط زيست خواهدبود .اين پژوهش برآن است كه زمينه گرايي را به عنوان يكي از يكي از اصول طراحي و معماري پايدار در در حيطه پايداري محيطي معرفي كند.اين پژوهش با مطالعه كيفي و روش تحقيق توصيفي صورت پذيرفته و ابزا گرداوري داده ها مشاهدات عيني ومطالعه منابع مكتوب ، اسناد و مدارك مي باشد.
دانلود مقاله با عنوان زمينه گرايي و معماري پايدار که در اولين همايش معماري پايدار ارائه شده است.چکیدهدر دراز مدت طراحي پايدار يك گزينه نيست يك اجبار است زيرا ما به نابود كردن منابع، آب و خاكمان پرداخته ايم؛ زمين را آلوده ساخته ايم و آينده و نتايج فاجعه آميز اين روند را ناديده گرفته ايم. بر همين اساس يكي از مباحث اخير مطرح درمعماري، پايداري و به تبع آن طراحي مطابق با محيط است. اصطلاح معماري پايدار يا معماري محيط زيستي به معماري حساس به مسائل پيچيده همزيستي طبيعت ، انسان و مصنوعات اطلاق مي شود .امروزهدف معماري محيط زيستي ايجاد تعادلي پايدار و سازمان يافته بين طبيعت ، موجودات زنده و محيط مصنوع است. بر اساس طرح OECD، بناهاي پايدار بناهايي تلقي مي شوند كه كمترين تاثيرات مخرب را بر محيط هاي ساخته شده (مصنوع) و طبيعي مجاور ، ناحيه اطرافشان و همچنين متن و زمينه كلي خود داشته باشند.لذا رسيدن به معماري پايدار ميسر نمي گردد مگر با تاكيد بر زمينه گرايي . معماري زمينه گرا بر زمين مداري و پيوند محيط با فضا تاكيد دارد و با درك پيام بستر خود شكل مي گيرد و در واقع پيامي را كه بستر معماري به او انتقال داده به عينيت رسانده و طراحي مي كند ، در نتيجه ساختمان جزئي كوچك از طبيعت پيراموني خواهد بود. در اين نوع معماري هر بنايي بر اساس زمينه هاي فرهنگي ، اجتماعي ، تاريخي و كالبدي ، اقليمي و شرايط خاص آن سايت و ساختمان طراحي و اجرا مي گردد وساختمان عضو همخوان با اكولوژي و عنصري هماهنگ در بستر خود و در نهايت در بستر محيط زيست خواهدبود .اين پژوهش برآن است كه زمينه گرايي را به عنوان يكي از يكي از اصول طراحي و معماري پايدار در در حيطه پايداري محيطي معرفي كند.اين پژوهش با مطالعه كيفي و روش تحقيق توصيفي صورت پذيرفته و ابزا گرداوري داده ها مشاهدات عيني ومطالعه منابع مكتوب ، اسناد و مدارك مي باشد.