نحوه تشکیل منظومه شمسی خورشید ما کمی بیش از چهار و نیم میلیارد سال پیش تشکیل شده است. خورشید مانیز مثل هر ستاره دیگري در جهان به شکل توده در هم پیچیده اي از ابرهاي گازي که عمدتا از هیدروژن و هلیم تشکیل شده بود به وجود آمده اما خرده ریزه هایی که ازانفجار سایر ستاره ها باقی مانده بودند، غبارهاي بسیار ریز کیهانی که از عناصر سنگینتر همانند کربن، اکسیژن، آلومینیوم، کلسیم و آهن تشکیل شده بودند، نیز در سرتاسراین ابرها پراکنده بودند. این ذرات گرد و غبار که حتی از ذرات غباري که لبه پنجره مینشیند، کوچک تر است، به عنوان نقاط تجمع در سحابی خورشیدي عمل می کند.سایر موارد از جمله یخ، دي اکسید کربن منجمد، دور این نقاط گردهم می آیند و بدین ترتیب این ذرات کم کم بزرگ و بزرگ تر شده و به اجرامی به اندازه یک دانه شن، یکصخره و نهایتا یک تخته سنگ تبدیل می شوند.طی چند میلیون سال، تریلیون ها تریلیون قطعه یخی، سنگ ریزه و اجرام فلزي دراطراف خورشید جوان گردهم می آیند. طی ربع میلیارد سال بعد بسیاري از این اجسامدر یکدیگر ادغام شده و بدین شکل سیارات بزرگ ، اقمار، سیارك ها و اجرام موجود درکمربند کوئیپر به وجود می آیند. (براي کسب اطلاعات بیشتر می توانید به مقالهNatural که در شمار فوریه 2003 نشریه tightening our kuiperbeltبه چاپ رسیده است مراجعه کنید.) اجرام کوچکتري که حول خورشید در Historyحال چرخشند، طی مدت هاي طولانی که از تشکیل آنها گذشته است، چندان تغییرنکرده اند .بعضی وقت ها یکی از این قطعات سرگردان که باقیمانده هاي تشکیل سیارات محسوبمی شوند با سطح زمین برخورد می کنند. هنگامی که قطعات با زمین برخورد کنند،شهاب سنگ نامیده می شوند. مجموعه داران شهاب سنگ ها را برحسب میزان جلبتوجهشان قیمت گذاري می کنند، اما اخترشناسان این اجرام را با توجه به تاریخ شانارزش گذاري می کنند. همانطور که سنگواره هاي گیاهان و جانوران، داستان حیات درزمین را ثبت می کنند، این اجرام نیز داستان منظومه شمسی را در سال هاي اولیه آن ثبت کرده اند. بعضی اوقات نیز این امکان وجود دارد که از آنها براي بررسی تاریخ شکل گیري منظومه شمسی استفاده کنیم
نحوه تشکیل منظومه شمسی خورشید ما کمی بیش از چهار و نیم میلیارد سال پیش تشکیل شده است. خورشید مانیز مثل هر ستاره دیگري در جهان به شکل توده در هم پیچیده اي از ابرهاي گازي که عمدتا از هیدروژن و هلیم تشکیل شده بود به وجود آمده اما خرده ریزه هایی که ازانفجار سایر ستاره ها باقی مانده بودند، غبارهاي بسیار ریز کیهانی که از عناصر سنگینتر همانند کربن، اکسیژن، آلومینیوم، کلسیم و آهن تشکیل شده بودند، نیز در سرتاسراین ابرها پراکنده بودند. این ذرات گرد و غبار که حتی از ذرات غباري که لبه پنجره مینشیند، کوچک تر است، به عنوان نقاط تجمع در سحابی خورشیدي عمل می کند.سایر موارد از جمله یخ، دي اکسید کربن منجمد، دور این نقاط گردهم می آیند و بدین ترتیب این ذرات کم کم بزرگ و بزرگ تر شده و به اجرامی به اندازه یک دانه شن، یکصخره و نهایتا یک تخته سنگ تبدیل می شوند.طی چند میلیون سال، تریلیون ها تریلیون قطعه یخی، سنگ ریزه و اجرام فلزي دراطراف خورشید جوان گردهم می آیند. طی ربع میلیارد سال بعد بسیاري از این اجسامدر یکدیگر ادغام شده و بدین شکل سیارات بزرگ ، اقمار، سیارك ها و اجرام موجود درکمربند کوئیپر به وجود می آیند. (براي کسب اطلاعات بیشتر می توانید به مقالهNatural که در شمار فوریه 2003 نشریه tightening our kuiperbeltبه چاپ رسیده است مراجعه کنید.) اجرام کوچکتري که حول خورشید در Historyحال چرخشند، طی مدت هاي طولانی که از تشکیل آنها گذشته است، چندان تغییرنکرده اند .بعضی وقت ها یکی از این قطعات سرگردان که باقیمانده هاي تشکیل سیارات محسوبمی شوند با سطح زمین برخورد می کنند. هنگامی که قطعات با زمین برخورد کنند،شهاب سنگ نامیده می شوند. مجموعه داران شهاب سنگ ها را برحسب میزان جلبتوجهشان قیمت گذاري می کنند، اما اخترشناسان این اجرام را با توجه به تاریخ شانارزش گذاري می کنند. همانطور که سنگواره هاي گیاهان و جانوران، داستان حیات درزمین را ثبت می کنند، این اجرام نیز داستان منظومه شمسی را در سال هاي اولیه آن ثبت کرده اند. بعضی اوقات نیز این امکان وجود دارد که از آنها براي بررسی تاریخ شکل گیري منظومه شمسی استفاده کنیم