تاريخ نوشابه اساساً به زماني بر مي گردد كه بشر علاوه بر مصرف آب نوشيدني توانست موادي چون طعم دهنده ها و شيرين كننده ها به آب اضافه كند . اگرچه تاريخ پيدايش آن به درستي روشن نيست ولي تصور مي شود ابتدا در خاور ميانه و به ويژه در نواحي جنوبي ايران روش هايي براي تهيه آن موجود بوده است . ايراني ها از 2500 سال پيش ، روش هايي براي حرارت دادن نيشكر و تهيه كارامل در خوزستان ابداع كرده بودند و با رقيق كردن آن شربت هايي درست مي كردند كه بيشتر مصرف درماني داشت . شايد بتوان گفت كارامل رقيق با شربت نيشكر سوخته جزء اولين نوشابه هايي باشد كه حاوي طعم كارامل و شكر است . بعد ها كه مصرف شيرين كننده متداول گشت ، ايراني ها طعم دهنده هايي نظير ليمو ، آلبالو ، زرشك ، آلو و بسياري از عرقيات نظير نعناع ، آويشن ، بهار نارنج را به طور طبيعي در نوشيدني ها مصرف نمودند . اما متاسفانه تكنيك استفاده از عرقيات و استخراج اسانس از آن كه در حقيقت امولسيون طعم دهنده در آب است ، تا امروز پيشرفتي نكرده است و در بیشتر موارد همان روشهای سنتی مورد استفاده قرار میگیرددر حالي كه اروپاييان تكنيك عرق گيري از شربت ها را از کشورهایی مثل کشور ما آموختند و توانستند به كمك دانش تكنولوژي انقلاب صنعتي در اوائل قرن نوزدهم روش هاي تهيه اسانس را به طور طبيعي ابداع نمايند . از اين رو تهيه شربت ها و نوشابه ها و تكنيك آن عمدتاً در كشور هاي نظير ايران ، مصر و هندوستان متوقف شد و دامنه توسعه آن به اروپا و امريكا نیز به زماني باز مي گردد كه هنوز جمهوري در اين كشورها برقرار نشده بود .
تاريخ نوشابه اساساً به زماني بر مي گردد كه بشر علاوه بر مصرف آب نوشيدني توانست موادي چون طعم دهنده ها و شيرين كننده ها به آب اضافه كند . اگرچه تاريخ پيدايش آن به درستي روشن نيست ولي تصور مي شود ابتدا در خاور ميانه و به ويژه در نواحي جنوبي ايران روش هايي براي تهيه آن موجود بوده است . ايراني ها از 2500 سال پيش ، روش هايي براي حرارت دادن نيشكر و تهيه كارامل در خوزستان ابداع كرده بودند و با رقيق كردن آن شربت هايي درست مي كردند كه بيشتر مصرف درماني داشت . شايد بتوان گفت كارامل رقيق با شربت نيشكر سوخته جزء اولين نوشابه هايي باشد كه حاوي طعم كارامل و شكر است . بعد ها كه مصرف شيرين كننده متداول گشت ، ايراني ها طعم دهنده هايي نظير ليمو ، آلبالو ، زرشك ، آلو و بسياري از عرقيات نظير نعناع ، آويشن ، بهار نارنج را به طور طبيعي در نوشيدني ها مصرف نمودند . اما متاسفانه تكنيك استفاده از عرقيات و استخراج اسانس از آن كه در حقيقت امولسيون طعم دهنده در آب است ، تا امروز پيشرفتي نكرده است و در بیشتر موارد همان روشهای سنتی مورد استفاده قرار میگیرددر حالي كه اروپاييان تكنيك عرق گيري از شربت ها را از کشورهایی مثل کشور ما آموختند و توانستند به كمك دانش تكنولوژي انقلاب صنعتي در اوائل قرن نوزدهم روش هاي تهيه اسانس را به طور طبيعي ابداع نمايند . از اين رو تهيه شربت ها و نوشابه ها و تكنيك آن عمدتاً در كشور هاي نظير ايران ، مصر و هندوستان متوقف شد و دامنه توسعه آن به اروپا و امريكا نیز به زماني باز مي گردد كه هنوز جمهوري در اين كشورها برقرار نشده بود .