در اين تحقيق، مسير حركت تك گلوله كه شامل حركت بر روي سطح بالابر و حركت پرتابي در آسيا مي‌باشد، مورد بررسي قرار گرفت و تأثير كروي و غير كروي بودن ذرات روي حركت بار به صورت آزمايشگاهي و تحليلي مورد بررسي قرار گرفت. با توجه به روابط ارائه شده براي حركت تك گلوله توسط (1991) Powell، تا زماني كه نيروي اصطكاك ايستايي بين جسم و سطح بالابر به بيشترين مقدار خود(µsN) نرسد، جسم شروع به حركت نمي كند. اين حالت براي اجسام غيركروي صادق مي باشد ولي زماني كه كوچك‌ترين نيروي اصطكاكي به گلوله وارد شود، اين نيروي اصطكاك باعث ايجاد گشتاور حول مركز گلوله مي شود كه در اين صورت گلوله شروع به غلتيدن مي كند و از حالت تعادل خارج مي‌شود. بررسي ها نشان داد ميزان نوسان نقطه‌ي برخورد گلوله به آستر آسيا، با تغيير ضريب اصطكاك، ، كمتر از 4 درجه (1/232 تا 5/235 درجه) مي‌باشد؛ يعني با تغيير دادن ضريب اصطكاك، تغييرات زيادي در نقطه‌ي برخورد انجام نمي‌شود. اين در حالي است كه در روابط مربوط به Powell، تنها با تغيير 4/0 ضريب اصطكاك با توجه به صفر نبودن مقدار µs، نقطه‌ي برخورد گلوله حدود 15 درجه (3/228 تا 4/242 درجه) تغيير مي كند.