بررسی تولید و مراحلفنولوژی گیاه دارویی سرخارگل به عنوان مادّه اوّلیه تولید داروهای تقویت کنندهسیستم دفاعیمنبع : گياهان دارويي-کلمات کليدي : سرخارگل، گل ستاره ای، عملکرد پیکررویشی، عصاره خشک. چکيدهمقالهسرخارگل (Echinacea purpurea ) گياهي است علفي، چندساله متعلّق به تيره گل ستارهايها (Asteraceae ) . سرخارگل يکي از مهمترين گياهان دارويي در صنايع داروسازيبيشتر کشورهاي توسعه يافته است. موّاد مؤثّره اين گياه خاصيّت ضد ويروسي داشته وتقويت کننده سيستم دفاعي بدن (Immunostimulant ) مي باشد. منشاء اين گياه شمالآمريکا گزارش شده است و در شمال رودخانه ميسوري به صورت انبوه مي رويد. اين گياه درفلور ايران وجود ندارد و بذر آن براي اوّلين بار در سال 1372 وارد کشور شده است. هدف از انجام اين تحقيق چگونگي کشت و توليد سرخارگل بود که با استفاده از نتايج آنبتوان آنرا در مقياس مناسب کشت و مادّه اوّليه توليد داروهاي حاصل از اين گياه راتأمين کرد. طبق نتايج اين تحقيق بذور را بايد نيمه اوّل اسفند ماه در خزانه هوايآزاد و به عمق 2 تا 4 سانتي متر کشت کرد. بذور پس از طي دوره سرما نيمه اوّلفروردين ماه سبز مي شوند. اواخر خرداد زمان مناسبي براي انتقال نشاء ها به زميندايمي است. گياهان اواسط تابستان به گل مي روند. ارتفاع گياهان از سال دوّم رويش بهتدريج افزايش مي يابد و در سال چهارم رويش به حداکثر (99 سانتيمتر) مي رسد. در سالچهارم حداکثر عملکرد پيکر رويشي (4 تن در هکتار) بدست آمد. حداکثر مقدار عصاره خشک (35 در صد) از پيکر رويشي گياهان دو ساله بدست آمد، زيرا با افزايش سن گياه مقداربافتهاي چوبي گياه افزايش مي يابد. با توجه به اينکه کشور ما از نظر اقليمي از تنوعخاصّي برخوردار است انجام اين نوع تحقيقات در مناطق مختلف کشور در مورد گياهاني کهبومي کشور نيستند از نظر اقتصادي بسيار ارزشمند و ضرورياست.
بررسی تولید و مراحلفنولوژی گیاه دارویی سرخارگل به عنوان مادّه اوّلیه تولید داروهای تقویت کنندهسیستم دفاعیمنبع : گياهان دارويي-کلمات کليدي : سرخارگل، گل ستاره ای، عملکرد پیکررویشی، عصاره خشک. چکيدهمقالهسرخارگل (Echinacea purpurea ) گياهي است علفي، چندساله متعلّق به تيره گل ستارهايها (Asteraceae ) . سرخارگل يکي از مهمترين گياهان دارويي در صنايع داروسازيبيشتر کشورهاي توسعه يافته است. موّاد مؤثّره اين گياه خاصيّت ضد ويروسي داشته وتقويت کننده سيستم دفاعي بدن (Immunostimulant ) مي باشد. منشاء اين گياه شمالآمريکا گزارش شده است و در شمال رودخانه ميسوري به صورت انبوه مي رويد. اين گياه درفلور ايران وجود ندارد و بذر آن براي اوّلين بار در سال 1372 وارد کشور شده است. هدف از انجام اين تحقيق چگونگي کشت و توليد سرخارگل بود که با استفاده از نتايج آنبتوان آنرا در مقياس مناسب کشت و مادّه اوّليه توليد داروهاي حاصل از اين گياه راتأمين کرد. طبق نتايج اين تحقيق بذور را بايد نيمه اوّل اسفند ماه در خزانه هوايآزاد و به عمق 2 تا 4 سانتي متر کشت کرد. بذور پس از طي دوره سرما نيمه اوّلفروردين ماه سبز مي شوند. اواخر خرداد زمان مناسبي براي انتقال نشاء ها به زميندايمي است. گياهان اواسط تابستان به گل مي روند. ارتفاع گياهان از سال دوّم رويش بهتدريج افزايش مي يابد و در سال چهارم رويش به حداکثر (99 سانتيمتر) مي رسد. در سالچهارم حداکثر عملکرد پيکر رويشي (4 تن در هکتار) بدست آمد. حداکثر مقدار عصاره خشک (35 در صد) از پيکر رويشي گياهان دو ساله بدست آمد، زيرا با افزايش سن گياه مقداربافتهاي چوبي گياه افزايش مي يابد. با توجه به اينکه کشور ما از نظر اقليمي از تنوعخاصّي برخوردار است انجام اين نوع تحقيقات در مناطق مختلف کشور در مورد گياهاني کهبومي کشور نيستند از نظر اقتصادي بسيار ارزشمند و ضرورياست.