مقدمه:همانطور كه مي‌دانيم چربهاي مصنوعي برخلاف چرم‌هاي طبيعي كه پس از دباغي كردن پوست گوسفند تهيه مي‌گردند از مواد پليمري كه سنجش اعظم آن را پلي‌وينيل كلرايد تشكيل مي‌دهد تشكيل يافته‌اند.پلي‌وينيل كلرايد (P.V.C) در سال 1835 در يك تحقيق آزمايشگاهي شناخته شد. اما به دليل اقتصادي يك قرن بود در دهه 1920 وقتي كه صنعت پلاستيك پيشرفت كرد شناخته شد. با وجود اين پلاستيك‌هاي با وزن مولكولي پائين باعث مهاجرت آنها به سطح و سپس تبخير آنها مي‌شد. اين اتلاف خود باعث شكنندگي مي‌شد كه براي رفع اين مشكل سطح P.V.C قالب‌ريزي شده را چرب مي‌كند كه بويي شبيه پلاستي سايزر (نرم كننده) داشت و باعث رونيامدن مشتري‌ها به آن مي‌شد. ايجاد حالت پلاستيكي بوسيله مخلوط كردن P.V.C با مواد پليمري به زودي معلوم كرد كه بهترين پاسخ به اين مشكل است.مواد مخلوطي با P.V.C در دهه 1920 معرفي شدند. در سال 1928 اولين اختراعاتي كه ثبت شد ماده ته‌نشين شده بوسيله I.G.Farbenindustrie و كربيد و كربنهاي شيميايي براي مخلوط لاتكس PVC با پلي‌وينيل استات (PVAC) و پلي‌وينيل كلرايد- CO- وينيل استات) PVCAC با 80 تا 95 درصد وزن VC بود. اين مخلوط عايق رطوبتي به عنوان جانشين چرم استفاده مي‌شد.(Voss & Dickhansen, 1930, 1933, 1934, 1936, 1935) اين اولين استفاده از پليمر جهت سازگار كنندگي بود.ماده اوليه لوله P.V.C را از موادي با نام تجاري Vinolit كه محصول شركت آلمان است تهيه مي‌كنند (شركت شاهين پلاستيك) سپس اين پودر Vinolit را با روغني به نام DOP كه مخفف (دي اتيل هگزيل فتالات) است مخلوط مي‌نمايند و سپس توسط پره‌هايي آنها را Mix مي‌كنند. محصول در بشكه‌هاي بزرگ و به شكل خميري مانند درمي‌آيد در اينجا مي‌توان براساس سفارش مشتري رنگ مورد دلخواه را اضافه نمود. پس از اضافه كردن محلول رنگي دوباره محلول را هم مي‌زنند و سپس در بشكه‌هايي نگهداري و سريعاً (حدوداً تا نيم ساعت) استفاده مي‌نمايند.
مقدمه:همانطور كه مي‌دانيم چربهاي مصنوعي برخلاف چرم‌هاي طبيعي كه پس از دباغي كردن پوست گوسفند تهيه مي‌گردند از مواد پليمري كه سنجش اعظم آن را پلي‌وينيل كلرايد تشكيل مي‌دهد تشكيل يافته‌اند.پلي‌وينيل كلرايد (P.V.C) در سال 1835 در يك تحقيق آزمايشگاهي شناخته شد. اما به دليل اقتصادي يك قرن بود در دهه 1920 وقتي كه صنعت پلاستيك پيشرفت كرد شناخته شد. با وجود اين پلاستيك‌هاي با وزن مولكولي پائين باعث مهاجرت آنها به سطح و سپس تبخير آنها مي‌شد. اين اتلاف خود باعث شكنندگي مي‌شد كه براي رفع اين مشكل سطح P.V.C قالب‌ريزي شده را چرب مي‌كند كه بويي شبيه پلاستي سايزر (نرم كننده) داشت و باعث رونيامدن مشتري‌ها به آن مي‌شد. ايجاد حالت پلاستيكي بوسيله مخلوط كردن P.V.C با مواد پليمري به زودي معلوم كرد كه بهترين پاسخ به اين مشكل است.مواد مخلوطي با P.V.C در دهه 1920 معرفي شدند. در سال 1928 اولين اختراعاتي كه ثبت شد ماده ته‌نشين شده بوسيله I.G.Farbenindustrie و كربيد و كربنهاي شيميايي براي مخلوط لاتكس PVC با پلي‌وينيل استات (PVAC) و پلي‌وينيل كلرايد- CO- وينيل استات) PVCAC با 80 تا 95 درصد وزن VC بود. اين مخلوط عايق رطوبتي به عنوان جانشين چرم استفاده مي‌شد.(Voss & Dickhansen, 1930, 1933, 1934, 1936, 1935) اين اولين استفاده از پليمر جهت سازگار كنندگي بود.ماده اوليه لوله P.V.C را از موادي با نام تجاري Vinolit كه محصول شركت آلمان است تهيه مي‌كنند (شركت شاهين پلاستيك) سپس اين پودر Vinolit را با روغني به نام DOP كه مخفف (دي اتيل هگزيل فتالات) است مخلوط مي‌نمايند و سپس توسط پره‌هايي آنها را Mix مي‌كنند. محصول در بشكه‌هاي بزرگ و به شكل خميري مانند درمي‌آيد در اينجا مي‌توان براساس سفارش مشتري رنگ مورد دلخواه را اضافه نمود. پس از اضافه كردن محلول رنگي دوباره محلول را هم مي‌زنند و سپس در بشكه‌هايي نگهداري و سريعاً (حدوداً تا نيم ساعت) استفاده مي‌نمايند.