در ايران از حدود سال 1377 در جهت نگهداري و ازدياد اين حيوان اقدام گرديد که نتيجه آن صدور بيش از 200 فقره موافقت اصولي جهت ايجاد مزارع صنعتي پرورش شترمرغ در سطح کشور تا پايان سال 1382 است. امروزه در دنيا 2ميليون شترمرغ يافت مي شود که بيش از 10هزار قطعه آن در ايران وجود دارد. در کشورهاي کانادا، آمريکا، چين، استراليا، برخي از کشورهاي اروپايي و در اکثر کشورهاي خاورميانه پرورش اين پرنده امکانپذير است و به دليل اينکه از پوست، گوشت، پر و ساير اندامهاي اين پرنده استفاده مي شود، پرورش آن در ديگر کشورهاي جهان مرسوم شده است. اروپايي ها بيشترين متقاضيان گوشت شترمرغ اند و حدود 70 درصد صادرات شترمرغ آفريقا را جذب مي کنند و ژاپني ها هم خواهان پوست شترمرغ هستند. ايران در حال حاضر رقيبي جدي براي ديگر رقباي جهاني خود در اين صنعت محسوب مي شود و در آينده نزديک جزو کشورهاي صاحب نام توليدکننده شترمرغ خواهد شد. [1] شترمرغ داراي محصولاتي فراوان و پرارزش بوده و با داشتن راندمان اقتصادي بالا و سازگاري با شرايط نامساعد بياباني به شدت مورد توجه قرار گرفته است به گونه اي که بسياري از صاحبنظران و کارشناسان از شترمرغ به عنوان دام آينده در بسياري از مناطق نام مي برند. [1] شترمرغها عمري طولاني دارند که در صورت مديريت صحيح تا 40 سال توليد اقتصادي خواهند داشت. در جدول 1 محصولات توليد شده توسط گاو و شترمرغ مورد مقايسه قرار گرفته است. [1] يکي از خصوصيات مهم و بارز شترمرغهاي بالغ مقاومت آنها در مقابل نوسانات دمايي و نيز افزايش شديد دماي محيط است، اين حيوانات دامنه حرارتي بين 15-تا 56+ درجه سانتي گراد را براحتي و بدون ايجاد مشکلي تحمل مي نمايند. به همين علت نگهداري آنها بسيار آسان بوده و نياز به امکانات و تاسيسات خاصي ندارند. اين حيوان به دليل دارا بودن خصوصيات بدني ويژه مصرف آب ناچيز دارد، به همين دليل تامين آب آشاميدني يک واحد پرورش شترمرغ در يک منطقه کم آب بوسيله تانکر مقرون به صرفه است. همچنين به دليل توانايي اين پرنده در خصوص استفاده از علوفه خشک، نيازي به زمين کشاورزي و علوفه کاري ساليانه ندارد. اساسا اين حيوان، مناطق نيمه خشک همراه با علفزارهاي کوتاه و پوشش گياهي محدود را به مناطق مرطوب و باراني با علفزارهاي متراکم ترجيح مي دهد. (استپي)[1]با توجه به موارد فوق و درنظر گرفتن اين نکته که حدود 70 درصد وسعت ايران را مناطق بياباني، زمينهاي پست و اراضي لم يزرع تشکيل مي دهد، مي توان نتيجه گرفت که شرايط اقليمي و جغرافيايي حاکم بر کشور ما زمينه بسيار مناسبي را براي ايجاد و گسترش صنعت پرورش شترمرغ در اکثر نقاط کشور فراهم آورده است. بنابراين با اتخاذ تصميمات مناسب و صحيح زمينه را براي صادرات فراورده هاي حاصل از اين حيوان به کشورهاي اروپايي فراهم کرد. [1]