شعله هاي پخشي آرام كه از احتراق دو جريان خلاف جهت سوخت وهوا بوجود مي آيند عمدتا به منظور مطالعه حد خاموشي و خصوصيات شعله هاي غير پيش آميخته مورد استفاده قرارمي گيرند. از طرفي افزودن گونه هاي ساكن به سوخت تاثير زيادي بر خاموشي شعله دارد. در مقاله حاضر به منظور مدلسازي احتراق كدOPPDIF نرم افزار كمكين و سازوكار واكنش GRI-mech 3.0 انتخاب شده است. با توجه به اينكه گاز متان از رايج ترين سوخت هاي مورد استفاده مي باشد احتراق آن با رقيق سازي توسط گازآرگون مورد مطالعه قرار گرفت. مقايسه نتايج حاصل از اين مدلسازي با داده هاي حاصل از فرمول هاي تجربي مطابقت بسيار خوبي را نشان مي دهد. نتايج بيانگر آن بود كه رقيق سازي سوخت باعث افزايش حد خاموشي و كاهش چشمگير دماي ماكزيمم شعله مي شود. علاوه بر اين هنگامي كه غلظت آرگون نسبت به متان افزايش مي يابد، سوخت كمتر تحت تاثير گونه هاي ناپايدار قرار گرفته و مي تواند در سمت اكسيد كننده نفوذ بيشتري يابد. همچنين از بررسي ميزان توليد آلاينده ها كه اكسيدهاي نيتروژن از مهمترين آنهاست، مشاهده شد همزمان با افزايش آرگون، غلظت آلاينده هاي حاصل از احتراق كمتر مي شود كه اين امر مي تواند در مطالعات مربوط به كنترل آلودگي بسيار مورد توجه قرار گيرد.