استفاده از تکیه گاههای جداساز لرزه ای (Base isolation) یکی از روشهای پذیرفته شده جهت بهسازی لرزه ای از جمله پلهای بتنی می باشد. مشکل اساسی هنگام استفاده از جداسازی های لرزه ای، ایجاد تغییر مکان و شتاب زیاد تحمیلی به سازه هنگامی که تحت زلزله های شدید از جمله زلزله های نزدیک گسل قرار می گیرد، می باشد، ابتدایی ترین روش برای حل این مشکل استفاده از جداسازهایی با سطح مقطع بزرگتر می باشد در این مقاله روشی دیگر که استفاده از میراگر الحاقی در کنار تکیه گاههای لاستیکی (LRB) که از متداولترین سیستمهای جداساز می باشد، پیشنهاد و بررسی می گردد.جداگرهای لرزه ای، میراگر لزج، پل بتنی، آنالیز دینامیکی، تحریک نزدیک گسلدر صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:در داخل متن نیز هر جا که به عبارت و یا دستاوردی از این مقاله اشاره شود پس از ذکر مطلب، در داخل پارانتز، مشخصات زیر نوشته می شود.برای بار اول: (شایگان فرد, رضا و محمد فروغی، ۱۳۸۸) برای بار دوم به بعد: (شایگان فرد و فروغی، ۱۳۸۸)