ترقي خواهي در عصر كنوني فهرست مطالب پيشگفتار……………….………………………………………………………………………4 سرآغاز….………………………………………………………………………………………..5 افكا ر روشفكران ايران و تطور انقلاب اسلامى……………………..9 گروه بنديهاي سياسي و مفاهيم ترقي خواهي…….…………………16 ترقي و پيشرفت در عرصه اعتقادات………………………………………21 صوفيگري اسلامي و انديشه ترقي….………………………………………26 آينده نگري مدرن…..………………………………………………………………….33 تمدن نوين و جنبش عصر جديد……………………………………………..47 پيشگفتار متن اوليه اين رساله را در سال 1984 نوشتم، و از 20 نوامبر 1987 تا 8 ژانويه 1988 در هفته نامه ايران تايمز واشنگتن چاپ شد. اگر من اين رساله را امروز مينوشتم، بيشتر آنرا به همينگونه كه هست مينوشتم، بغير از بخش آخر. در قسمت آخر، درباره جنبش تمدن جديد، من در آنزمان نوشته بودم كه در نفي جامعه صنعتي امروز، اكثر آنها كه خود را جنبش عصر جديد مينامند، در يك واپس گرائي، بسوي ديدگاه هاي ماقبل صنعتي، به عقب ميروند، نظير اكثر شركت كنندگان در انقلاب 1357 ايران، بجاي آنكه بسوي جامعه قراصنعتي آينده به پيش بروند. جنبش عصر جديد، در مقايسه با آينده نگري، بيشتر و بيشتر از علم دور شده است. امروزه آينده نگرها، اساسأ كوشش هاي خود براي درك تغييرات عصر ما را ادامه داده و بجلو ميروند، در صورتيكه آنهائي كه در جنش عصر جديد هستند، همانگونه كه 20 سال پيش در اين رساله نوشتم، بيشتر و بيشتر بسوي خرافات و ديدگاه هاي عقب مانده ميروند. طرفداران جنبش عصر جديد، من را به ياد جلال آل احمد در ايران مياندازند، كه در مخالفتش با غرب گرائي، به ديدگاه نفي ترقي و صنعتي شدن رسيد، و بازگشت به جامعه كشاورزي ماقبل صنعتي را، ترويج ميكرد. در مقايسه، آينده نگرها ، نظير متفكرين رنسانس و قرن نوزدهم، كه در يك تحول نوين تمدن بشر قرار داشتند، به جلو نظر داشته، و سعي در درك ابعاد جامعه فراصنعتي دارند، و طلوع مشابه عصر نويني در قرن بيست و يكم را مطرح ميكنند، نظير آنجه من در مقاله ابزار هوشمند ذكر كرده ام. لطفأ به كتاب هاي بسيار زيادي كه آينده نگرها در عرصه هاي مختلف، راجع به تغييرات مربوط به اين تحول تاريخي نگاشته اند در ليست كتاب انجمن جهان آينده و نيز در ليست كتاب ايرانسكوپ توجه كنيد. همانگونه كه ميتوان ديد، در سطح جهاني، نظير ايران، تغيير گلوبال بسوي جامعه فراصنعتي، همراه با بوجود آمدن متفكريني بوده است كه براي يافتن پاسخ به مسائل تحول عصر ما، به پيش نظر دارند، و در عين حال كساني هم هستند كه قادر نيستند با بغرنجي هاي اين تحول عظيم پايه اي دست و پنجه نرم كنند، و بازگشت به واپس گراترين خرافات ماقبل صنعتي گذشته را، براي آسوده كردن خود از ارائه راه حل براي معضلات جهان كنوني، ترويج ميكنند. به اميد جمهوري آينده نگر، فدرال، دموكراتيك، و سكولار در ايران ترقي خواهي در عصر كنوني (سرآغاز) ترقي خواهى يا واپسگراثى هرجامعه به عريان ترين شكل خود، نه درا قتصاد ومنا سبات اجتماعى ، بلكه درعرصه اعتقادات آن جا معه نمايان است. به همين علت نيز واپسگراثى منسجم ترين جلوه اش نه درميان روستاثيان وچادرنشينان، بلكه ميان روشنفكران مشاهده ميگردد. چرا كه تفوق عنصرانديشه به كار، اين گروهبندى اجتماعى را مظهر اعتقا دات جامعه كرده ا ست. ا لبته شگفت انگيز است كه چگونه عده اى را بتوان روشنفكر ناميد ودرعين حال افكار و رفتار ا يشان را از روستائيان و چادرنشينان نيز وايس گرا تر يافت! اما كافى است در نظر گيريم كه درطى تا ريخ، روشنفكران نه تنها نقش ييش قراولى ترقى خواهى ، بلكه همچنين پيش كسوتى واپس گرائى را بعهده داشته اند، مثلأ ميتوا ن دوره اى از تا ريخ ارويا ، يعنى قرون وسطى را بخاطر آورد، و مشاهده نمود كه چگونه دسته ي مهمى از روشنفكران عصر، يعنى رهبانان فرقه فرانسيسكن، مامورين محا كم تفتيش عقايد بوده و بخاطر اعتقادات واپس گراى خود ازهرگونه آزار و ا يذاى مخا لفين، فروگذار نميكرده اند. بنا براين شايد بى فا يده نباشد براى درك ترقى خواهى درعصر كنونى، قبلأ نگا هى به روشفكرا ن، يعنى حاملين اصلى اعتقا دات جامعه بيافكنيم.
ترقي خواهي در عصر كنوني فهرست مطالب پيشگفتار……………….………………………………………………………………………4 سرآغاز….………………………………………………………………………………………..5 افكا ر روشفكران ايران و تطور انقلاب اسلامى……………………..9 گروه بنديهاي سياسي و مفاهيم ترقي خواهي…….…………………16 ترقي و پيشرفت در عرصه اعتقادات………………………………………21 صوفيگري اسلامي و انديشه ترقي….………………………………………26 آينده نگري مدرن…..………………………………………………………………….33 تمدن نوين و جنبش عصر جديد……………………………………………..47 پيشگفتار متن اوليه اين رساله را در سال 1984 نوشتم، و از 20 نوامبر 1987 تا 8 ژانويه 1988 در هفته نامه ايران تايمز واشنگتن چاپ شد. اگر من اين رساله را امروز مينوشتم، بيشتر آنرا به همينگونه كه هست مينوشتم، بغير از بخش آخر. در قسمت آخر، درباره جنبش تمدن جديد، من در آنزمان نوشته بودم كه در نفي جامعه صنعتي امروز، اكثر آنها كه خود را جنبش عصر جديد مينامند، در يك واپس گرائي، بسوي ديدگاه هاي ماقبل صنعتي، به عقب ميروند، نظير اكثر شركت كنندگان در انقلاب 1357 ايران، بجاي آنكه بسوي جامعه قراصنعتي آينده به پيش بروند. جنبش عصر جديد، در مقايسه با آينده نگري، بيشتر و بيشتر از علم دور شده است. امروزه آينده نگرها، اساسأ كوشش هاي خود براي درك تغييرات عصر ما را ادامه داده و بجلو ميروند، در صورتيكه آنهائي كه در جنش عصر جديد هستند، همانگونه كه 20 سال پيش در اين رساله نوشتم، بيشتر و بيشتر بسوي خرافات و ديدگاه هاي عقب مانده ميروند. طرفداران جنبش عصر جديد، من را به ياد جلال آل احمد در ايران مياندازند، كه در مخالفتش با غرب گرائي، به ديدگاه نفي ترقي و صنعتي شدن رسيد، و بازگشت به جامعه كشاورزي ماقبل صنعتي را، ترويج ميكرد. در مقايسه، آينده نگرها ، نظير متفكرين رنسانس و قرن نوزدهم، كه در يك تحول نوين تمدن بشر قرار داشتند، به جلو نظر داشته، و سعي در درك ابعاد جامعه فراصنعتي دارند، و طلوع مشابه عصر نويني در قرن بيست و يكم را مطرح ميكنند، نظير آنجه من در مقاله ابزار هوشمند ذكر كرده ام. لطفأ به كتاب هاي بسيار زيادي كه آينده نگرها در عرصه هاي مختلف، راجع به تغييرات مربوط به اين تحول تاريخي نگاشته اند در ليست كتاب انجمن جهان آينده و نيز در ليست كتاب ايرانسكوپ توجه كنيد. همانگونه كه ميتوان ديد، در سطح جهاني، نظير ايران، تغيير گلوبال بسوي جامعه فراصنعتي، همراه با بوجود آمدن متفكريني بوده است كه براي يافتن پاسخ به مسائل تحول عصر ما، به پيش نظر دارند، و در عين حال كساني هم هستند كه قادر نيستند با بغرنجي هاي اين تحول عظيم پايه اي دست و پنجه نرم كنند، و بازگشت به واپس گراترين خرافات ماقبل صنعتي گذشته را، براي آسوده كردن خود از ارائه راه حل براي معضلات جهان كنوني، ترويج ميكنند. به اميد جمهوري آينده نگر، فدرال، دموكراتيك، و سكولار در ايران ترقي خواهي در عصر كنوني (سرآغاز) ترقي خواهى يا واپسگراثى هرجامعه به عريان ترين شكل خود، نه درا قتصاد ومنا سبات اجتماعى ، بلكه درعرصه اعتقادات آن جا معه نمايان است. به همين علت نيز واپسگراثى منسجم ترين جلوه اش نه درميان روستاثيان وچادرنشينان، بلكه ميان روشنفكران مشاهده ميگردد. چرا كه تفوق عنصرانديشه به كار، اين گروهبندى اجتماعى را مظهر اعتقا دات جامعه كرده ا ست. ا لبته شگفت انگيز است كه چگونه عده اى را بتوان روشنفكر ناميد ودرعين حال افكار و رفتار ا يشان را از روستائيان و چادرنشينان نيز وايس گرا تر يافت! اما كافى است در نظر گيريم كه درطى تا ريخ، روشنفكران نه تنها نقش ييش قراولى ترقى خواهى ، بلكه همچنين پيش كسوتى واپس گرائى را بعهده داشته اند، مثلأ ميتوا ن دوره اى از تا ريخ ارويا ، يعنى قرون وسطى را بخاطر آورد، و مشاهده نمود كه چگونه دسته ي مهمى از روشنفكران عصر، يعنى رهبانان فرقه فرانسيسكن، مامورين محا كم تفتيش عقايد بوده و بخاطر اعتقادات واپس گراى خود ازهرگونه آزار و ا يذاى مخا لفين، فروگذار نميكرده اند. بنا براين شايد بى فا يده نباشد براى درك ترقى خواهى درعصر كنونى، قبلأ نگا هى به روشفكرا ن، يعنى حاملين اصلى اعتقا دات جامعه بيافكنيم.