محمد حاجی عزیزی - استاریار دانشکده عمران دانشگاه سمنانعبدالحسین حداد - استاریار دانشکده عمران دانشگاه سمنانرضا وهدانی - استاریار دانشکده عمران دانشگاه سمناندر این مقاله کاربرد روش گالرکین بدون شبکه جهت تحلیل رفتار مکانیکی خاک های مسلح ارائه می گردد. حوزه ی مساله با معرفی تعدادی گره، معین می شود و شرط مرزی ضروری با استفاده از روش پنالتی اعمال می شود. در مرز بین لایه ها و مسلح کننده هیچ گره ای قرار نمی گیرد و گره ها تنها در مسلح کننده ها و توده خاک تعریف می شوند. حل مثال و مقایسه آن با نتایج حاصل از روش عددی تفاضل محدود نشان دهنده ی کارایی و توسعه ی روش گالرکین بدون شبکه در خاک های مسلح است.خاک مسلح - گالرکین بدون شبکه - روش عددی بدون شبکهدر صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید: در داخل متن نیز هر جا که به عبارت و یا دستاوردی از این مقاله اشاره شود پس از ذکر مطلب، در داخل پارانتز، مشخصات زیر نوشته می شود. برای بار اول: (حاجی عزیزی, محمد؛ عبدالحسین حداد و رضا وهدانی، ۱۳۸۸) برای بار دوم به بعد: (حاجی عزیزی؛ حداد و وهدانی، ۱۳۸۸)
87-تحلیل مكانیكی خاك مسلح با استفاده از روش گالركین بدون شبكه
محمد حاجی عزیزی - استاریار دانشکده عمران دانشگاه سمنانعبدالحسین حداد - استاریار دانشکده عمران دانشگاه سمنانرضا وهدانی - استاریار دانشکده عمران دانشگاه سمناندر این مقاله کاربرد روش گالرکین بدون شبکه جهت تحلیل رفتار مکانیکی خاک های مسلح ارائه می گردد. حوزه ی مساله با معرفی تعدادی گره، معین می شود و شرط مرزی ضروری با استفاده از روش پنالتی اعمال می شود. در مرز بین لایه ها و مسلح کننده هیچ گره ای قرار نمی گیرد و گره ها تنها در مسلح کننده ها و توده خاک تعریف می شوند. حل مثال و مقایسه آن با نتایج حاصل از روش عددی تفاضل محدود نشان دهنده ی کارایی و توسعه ی روش گالرکین بدون شبکه در خاک های مسلح است.خاک مسلح - گالرکین بدون شبکه - روش عددی بدون شبکهدر صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید: در داخل متن نیز هر جا که به عبارت و یا دستاوردی از این مقاله اشاره شود پس از ذکر مطلب، در داخل پارانتز، مشخصات زیر نوشته می شود. برای بار اول: (حاجی عزیزی, محمد؛ عبدالحسین حداد و رضا وهدانی، ۱۳۸۸) برای بار دوم به بعد: (حاجی عزیزی؛ حداد و وهدانی، ۱۳۸۸)