بوعلی قلندر(605-724 هجری) از عارفان و شاعران قرون هفتم و هشتم هجری شبه قاره است. او برای ادامه تحصیل به دهلی رفت و در همانجا نیز به تدریس و ارشاد دینی مشغول شد اما بعدها بر اثر جذبه های معنوی از اشتغال به درس و بحث چشم پوشید. پس از آن شرف الدین، قلندری را پیشه خود کرد و به کشورهای دیگر رهسپار گشت و از محضر عرفا و بزرگان مختلفی کسب فیض نمود. بوعلی قلندر در نظم و نثر پارسی استاد بود و دیوان وی از مهمترین تألیفات منظوم او به شمار می رود. کتاب دیوان اشعار سید شرف الدین بوعلی قلندر در برگیرنده غزلیات، رباعیات و مثنوی های اوست که به همت میر طاهر جمع آوری شده و توسط انتشارات تکیه خاکسار جلالی به چاپ رسیده است. در پایان کتاب حاضر، اثر منظوم و منثور پنج گنج خسروی ضمیمه شده که به قلم یکی از شیفتگان بو علی قلندر پرداخته شده است و پیش از این در سال 1916 در هند به چاپ رسیده بود.