بررسی آثار مترتب برموت فرضی در فقه و حقوق ایرانتعداد صفحات: 66مقدمه قانونگذار در تعريف محارب مي گويد هركس براي ايجاد رعب وهراس وسلب آزادي وامنيت مردم دست به سلاح ببرد محارب ومفسد في الارض مي باشد واز اين تعريف استفاده مي شود كه در صدق محاربه لازم است شخص محارب انگيزه ايجاد رعب وهراس عمومي را داشته باشد.ماده 183: هركس كه براي ايجاد رعب وهراس وسلب آزادي وامنيت مردم دست به اسلحه ببرد محارب ومفسد في الارض مي باشد.شرح فقها: درتعريف محارب گاهي به تجربد وسلاح وگاهي به حمل سلاح وگاهي آشكار ساختن آن تغبير كرده اند وظاهرا مقصود همگي آنان يك چيز است وآن عبارت ازهمان داشتن سلاح ودست بردن به آن مي باشد، به منظوراين كه ديگران را بترساند هرچند تهديد كننده ، شخص واحدي بوده باشد چنانكه مرحوم صاحب جواهر درشرح قول محقق كه مي فرمايد(لاخافة الناس)) اضافه مي فرمايند ((ولوواحد علي وجه يتحقق به صدق ازاده الفساد في الارض)) وترديدي نيست كه قصد اخافه در تحقق محاربه لازم است واين كه بعضي از فقها فرموده اند:مجرد ظاهر كردن سلاح براي تحقق محاربه كافي است هرچند قصد تهديد واخافه وجود نداشته باشد صحيح نخواهد بود ودليل براين كه محاربه يكي از حدود شرعيه است آيه شريفه است كه مي فرمايد: ((انماجزا الذين يحاربون الله ورسوله يسعون في الارض ان يقتلوااوويصلبوااوتقطع ايديهم وارجلهم من خلاف اوينفوا من الارض ذلك لهم خزي في الدنيا ولهم في الاخره عذاب عظيم [1]وقانونگذار عنوان مفسد را نيز يكي از عناوين مستقل قرارداده وحكم محارب را درباره آن جاري مي نمايد چنان كه خواهد آمد.تبصره 1- كسي كه برروي مردم سلاح بكشد ولي دراثرناتواني موجب هراس هيچ فردي نشود محارب نيست.شرح فقها:در ثبوت حكم محاربه درصورتي كه كشنده سلاح ضعيف باشد وعمل وي موجب هراس ووحشت نشود اختلاف كرده اند.محقق درشرايع مي فرمايد:وفي ثبوت هذا الحكم للمجرد مع ضعفه عن الا خافه تردد اشبهه الثبوت ويتجزي بقصده.يعني در ثبوت اين حكم براي كسي كه سلاح بكشد وليكن ناتوان از اخافه باشد ترددي هست واشبه آن است كه حكم مزبور براي وي ثابت است وبه قصد وي اكتفا مي شود،ومستندي راكه از آيه مذكور وروايات وارده در باب محاربه وارد شده است،واين استدلال راچنين پاسخ داده اند كه فرض مزبور مندرج تحت عمومات مذكور نيست زيرا شخص مذكور به دليل اين كه ازانجام هرگونه عملي ناتوان است عمل وي از تحت عمومات خارج است زيرا عمومات مذكور انصراف به موردي دارند كه عمل وي موجب ترس وهراس باشد بنابراين نمي توان چنين كسي را محارب دانست وحكم محارب رادرحق وي خارج كرد.مگر آن كه اجماعي وجود داشته باشد كه وي نيز در حكم محارب داخل مي باشد واگر چنين اجماعي نباشد( كه نيست) اصل عدم اقتضا مي كند كه درحق وي حكم محارب جاري نباشد مضافا به اينكه مقتضاي قاعده در نيز همين است،وتمسك به عموم ويا اطلاق از باب تمسك به عام ومطلق در شبه مصداقيه خواهد بود.تبصره2- اگر كسي سلاح خود را باانگيزه عداوت شخصي به سوي يك ياچند نفر مخصوص بكشد وعمل اوجنبه عمومي نداشته باشد محارب محسوب نمي شود.شرح-قانونگذار در تعريف محارب مي گويد هركس براي ايجاد رعب وهراس وسلب آزادي وامنيت مردم دست به سلاح ببرد محارب ومفسد في الارض مي باشد واز اين تعريف استفاده مي شود كه در صدق محاربه لازم است شخص محارب انگيزه ايجاد رعب وهراس عمومي را داشته باشد وليكن اگر انگيزه او در ايجاد رعب وهراس ناشي از دشمني شخص باكسي باشد چنين شخصي محارب نيست.بنابراين در تحقق محاربه لازم است انگيزه ايجاد رعب وهراس،نسبت به عموم مردم وجود داشته باشد هر چند شخص واحدي را به انگيزه مذكوربترساند. [1][1] . سوره مائده آيه 33.فهرست مطالب فصل اول : تعاريف.. 4مقدمه. 5آيا كساني كه درمقابل حكومت قيام مي كنند محاربند يا باغي.. 21فصل دوم محارب و محاربه در قرآن. 232-1-حكم و موضوع محارب و محاربه. 242-2- محاربه در روايات اسلامي.. 262-3-محارب در فقه اسلامي.. 272-4-تفاوت محاربه با بغي و جرم سياسي.. 302-5-احكام محارب و تفاوت آن با بغي و جرم سياسي.. 322-6- خلط مبحث و اشتباه در قانونگذاري.. 352-7 سيره و سنت علي (ع) در برخورد با باغيان و مجرمان سياسي.. 372-8- شيوه‌هاي برخورد با جرايم سياسي درروايت اسلامي.. 392-9-چند اصل و قاعده مستنبطه فقهي.. 42فصل سوم حكام محارب و محاربه در قانون مجازات اسلامی.. 453-1-شرایط حقوقی تحقق محاربه. 473-2- مصاديق محاربه در قانون مجازات اسلامی.. 493-3-تفاوت بین محاربه و افساد فی الارض از نظر مراجع تقلید :563-4- احكام محاربه و تفاوت آن با بغي و جرم سیاسی.. 583-5- جمع‌بندي ونتيجه‌گيري.. 61منابع :66 در این فایل انتقادی دارید